ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 24

ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงได้แต่มองนางด้วยรอยยิ้ม

จนกระทั่งยายเฒ่าตระกูลซูกินอาหารจนเกลี้ยงมิมีเหลือ

“ตัวเองทำตัวเองแท้ ๆ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมาลอย ๆ “นับว่าโชคดีที่เฟ่ยชุ่ยหาได้เป็นอันใดไม่ พวกเจ้าเองก็ได้รับบทเรียนกันแล้ว เช่นนั้นข้าจักไม่ติดใจเอาความอันใดอีก”

“ทว่า หากยังมีครั้งต่อไปอีก” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์กลับมาเย็นยะเยือกอีกครั้ง “มันจะไม่จบแค่โดนน้ำร้อนลวกแน่ ๆ”

“โดยเฉพาะเจ้า ยายเฒ่าสกุลซู เจ้า อยากจะเห็นนรกหรือไม่เล่า?”

ยายเฒ่าสกุลซูพลันสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอะไรบางอย่างที่กดบังคับตัวเองเอาไว้ ก่อนจะเดินถอยหลังกลับไปสองก้าวด้วยใบหน้าที่ซีดขาว

“หากเจ้ายังมีความคิดชั่วร้ายอันใดอยู่ในหัวอีกละก็ ข้ามิเกรงใจที่จะแสดงให้เจ้าเห็นว่านรกที่แท้จริงเป็นเช่นไร” หลังจากที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดจบ นางพลันลุกขึ้นยืนตัวตรง พร้อมทั้งชี้นิ้วไปยังผักสดและเนื้อที่อยู่ด้านข้าง “นำของพวกนี้ใส่ลงไปในกล่องอาหารเสีย”

"เฟ่ยชุ่ย ไป"

เฟ่ยชุ่ยรีบร้อนถือกล่องอาหารเดินตามนางไปในทันที

หลังจากที่พวกนางเดินจากไปนั้น ยายเฒ่าสกุลซูจึงอดไม่ไหว พลางรีบวิ่งออกไปอ้วกด้านนอกในทันใด

“พระชายา บ่าวขอโทษเพคะ” เฟ่ยชุ่ยรีบเดินฉินเหยี่ยนเย่ว์ไปในทันที “เป็นเพราะบ่าวเองถึงทำให้จนป่านนี้พระชายายังมิมีอะไรตกถึงท้อง”

“เป็นข้าที่หลงลืมไป” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “หากมิใช่ว่าข้าให้เจ้ามาขอนกพิราบนั้น เรื่องแบบนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น”

เฟ่ยชุ่ยพลางยกแขนเสื้อของตนขึ้นมาเช็ดจมูก “เรื่องนี้หาได้เกี่ยวอันใดกับพระชายา?ที่พระชายาทำเช่นนี้ก็หู่พั่ว”

เมื่อได้ยินนามของหู่พั่วนั้น สีหน้าของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเกิดอาการแข็งค้างไปในทันที

หู่พั่ว!

ภายในเรือนโยวหลานในยามนี้ เหลือเพียงหู่พั่วที่อาการเป็นตายเท่ากันอยู่ในเรือนเพียงคนเดียว

หากว่ามีผู้ใดฉวยโอกาสบุกเข้าไปภายในเรือนโยวหลานในเวลานี้ละก็ เรื่องราวของหู่พั่วย่อมมิอาจปกปิดเอาไว้ได้อีก

ลมหนาวที่พัดเข้ามาในยามนี้เสมือนกับใบมีดที่แหลมคม ทำเอาทั่วร่างของฉินเหยี่ยนเย่ว์แข็งค้างไปทั่วตัว

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเฟ่ยชุ่ยนั้นหาใช่อุบัติเหตุไม่ มิต้องเอ่ยว่ามันคือเรื่องบังเอิญเลย หากแต่ทุกอย่างมีใครบางคนจัดการวางแผนเอาไว้อยู่แล้ว

ถึงแม้ว่าวันนี้นางจะไม่ไปห้องเลี้ยงนกพิราบ ก็ย่อมเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นอยู่ดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน