ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 263

ตงฟางหลีลำคอตีบตันยิ่งนัก ในยามที่กล่าวออกมา เสียงทุ้มต่ำ “เช่นนั้น หากคนที่มีนัยน์ตาสีดำสองคน สามารถให้กำเนิดเด็กที่มีตาสีฟ้าได้หรือไม่?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ครุ่นคิด ก่อนเอ่ยตอบ “จากทฤษฎีแล้ว เป็นไปได้เพคะ”

ได้ยินคำตอบนี้เข้า ตงฟางหลีพลันเบิกตากว้างทันที เขาลุกขึ้นยืน กระโจนจนเกือบจะมาถึงตรงหน้าของนาง “เจ้าว่าอย่างไรนะ?”

“หม่อมฉันพูดว่าสามารถเป็นไปได้เพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่ถูกตงฟางหลีเข้ามาใกล้อย่างกะทันหันสะดุ้งจนสุดตัว

ใบหน้านั้นอยู่ห่างจากใบหน้าของนางไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ

เขายังคงถลาเข้ามาหานางเรื่อย ๆ กระทั่งปลายจมูกชนปลายจมูก

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองใบหน้าล่มเมืองตรงหน้า หัวใจพลันหยุดเต้นไปชั่วขณะ ก่อนจะกลับมาเต้นเร็วขึ้น นางจึงเบือนหน้าไปอีกด้าน “ท่านเสียสติไปแล้วหรืออย่างไร เหตุใดจู่ ๆ ก็เข้ามาใกล้ข้าถึงเพียงนี้?”

“เหยี่ยนเย่ว์” ตงฟางหลีใช้น้ำเสียงเช่นนี้เรียกชื่อนางเป็นครั้งแรก

ภายในแววตาของใบหน้าล่มเมือง มีทั้งความตื่นเต้น ความยินดี และอารมณ์บางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้อยู่เล็กน้อย เสียงของเขาสั่นเทายิ่งนัก “เป็นความจริงหรือ?”

“บิดามารดาทั้งสองฝ่ายล้วนมีนัยน์ตาสีดำ เด็กอาจจะมีนัยน์ตาสีฟ้าก็ได้เช่นนั้นหรือ? นี่ เป็นความจริงหรือไม่?” เขาไล่ถามต่อ

“ย่อมเป็นความจริงเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์งงงวย

ตงฟางหลีคนที่มีสีหน้าเย็นชามาโดยตลอด ไม่เผยอารมณ์ออกมาให้เห็นได้โดยง่าย และเมินเฉยต่อทุกอย่าง

ท่าทีตื่นเต้นเช่นนี้ นางเพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก

“ทำไม?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“เรื่องนี้อธิบายไปแล้วจะซับซ้อนเกินไปบ้างเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหน

นางครุ่นคิดสักพักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ยกตัวอย่างก็แล้วกันเพคะ หากมีกระต่ายดำสองตัว คลอดกระต่ายขาวออกมาหนึ่งตัว ท่านคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่?”

ตงฟางหลีส่ายหน้า

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ การที่จะอธิบายเรื่องกฎพันธุศาสตร์ของเมนเดลให้ตงฟางหลีฟัง ก็ไม่ต่างจากพูดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน