ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 269

“เจ้าเห็นสิ่งใดรึ?” ตงฟางหลีเอ่ยถาม

“เลือด” นิ้วของฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่นเบา ๆ “มิใช่กลิ่นเลือดจากกายของท่าน แต่เป็นกลิ่นเลือดที่ลอยมาจากข้างหน้า กลิ่นเลือดแรงมากเพคะ”

แม้จะไร้คนนำทาง นางก็สามารถตามกลิ่นเลือดไปหาได้

“เด็กคนนั้น ถูกโยนมาไว้ที่แห่งนี้ตั้งแต่เกิดเลยหรือ? เขามีชีวิตรอดมาได้อย่างไรหรือเพคะ?” นางถาม

ตงฟางหลีมีสีหน้าซับซ้อน “ตอนนั้น หลังจากสนมหลานใช้ความตายมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองแล้ว เสด็จพ่อรู้สึกละอายใจ แต่ยังมิอาจยอมรับว่าน้องเก้าเป็นบุตรชายแท้ ๆ ของพระองค์เอง จึงส่งแม่นมคนหนึ่งมาดูแล เขาก็เลยโชคดีมีชีวิตรอดมาจนถึงตอนนี้ได้”

“แม่นมคนนั้น ดีกับเขาหรือไม่?”

ตงฟางหลีส่ายหน้า “ข้าให้คนมาดูแลเขาสองสามครั้ง ภายนอกมองอันใดไม่ออก”

นิ้วฉินเหยี่ยนเย่ว์บิดชายอาภรณ์แน่น ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าเรือนหลังหนึ่ง

ต้นตอของกลิ่นเลือด มาจากด้านใน

เรือนหลังนี้ เป็นเรือนที่ขันทีชราชี้มา

ขณะที่นางคิดจะผลักประตูนั้น ด้านหลังประตูบานนั้น ก็ได้มีเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวที่แหลมสูงดังขึ้น

“เจ้าเด็กชั้นต่ำ เหตุใดถึงยังเหลืออาภรณ์ที่ยังไม่ได้ซักมากมายขนาดนี้ เจ้าแอบขี้เกียจอีกแล้วหรือ?”

“บทลงโทษคือวันนี้เจ้าห้ามกินข้าว ซักอาภรณ์เสร็จแล้วก็รีบไปถูพื้นเสีย ไม่เสร็จก่อนฟ้ามืดก็กลืนน้ำถูพื้นลงไปเสียให้หมด วัน ๆ กินข้าวทิ้งเสียเปล่าแล้วยังอืดอาดยืดยาดอีก คนชั้นต่ำที่เกิดจากคนต่ำ วัน ๆ เอาแต่เปลี่ยนลูกไม้มาทำให้ข้าโมโหจริง ๆ”

มือที่ผลักประตูของฉินเหยี่ยนเย่ว์แข็งค้างอยู่ตรงนั้น สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา

เด็กชั้นต่ำที่หญิงผู้นั้นเรียก หมายถึงน้องเก้าอย่างไม่ต้องสงสัย

นางหันไปทางตงฟางหลี ตงฟางหลีก็มีสีหน้าแข็งทื่อ

“ป้าหวัง องค์ชายเก้าอายุยังน้อย ทำสิ่งพวกนี้ไม่ไหวหรอกเจ้าค่ะ ขอร้องท่านปล่อยเขาไปเถอะ รอให้ข้าหายป่วยแล้ว จะตั้งใจหาเงินอย่างแน่นอน แค่กแค่ก งานพวกนี้ทิ้งไว้ให้ข้าเถอะ ข้าจะทำเอง” เสียงแหบพร่าเสียหนึ่งดังขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน