ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 270

“ผู้ใดถีบประตู มารดาเจ้าตายแล้วหรืออย่างไร? ถีบทำไม?” แม่เฒ่าหวังก่นด่า ไม้โบยในมือฟาดลงบนร่างกายซูบผอมของเด็กน้อยคนนั้น

แม่นมที่ปกป้องเขาอย่างสุดชีวิต เพียงพริบตาเดียวก็โดนแม่เฒ่ารูปร่างใหญ่โตลากออกไป

เด็กน้อยตกใจจนขดตัวกลม นัยน์ตาสองข้างเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จนร้องไห้ไม่ออกเสียด้วยซ้ำ

เขาสวมอาภรณ์บาง ๆ หลังจากถูกไม้โบยฟาดแล้ว เนื้อผ้าถูกตีจนขาดวิ่น เผยให้เห็นถึงร่างกายอันซูบผอม

บนตัวเล็ก ๆ นั้นเต็มไปด้วยรอยแดง

“มารดาของข้าตายไปแล้วจริง ๆ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินมาจนถึงกลางเรือน “ตายไปได้หลายปีแล้ว น่าเสียดาย อย่างใบหน้าที่น่ารังเกียจและน่าขยะแขยงของเจ้า ยากที่จะพบเห็นความสูงส่งและศักดิ์สิทธิ์ของนาง”

แม่เฒ่าหวังอาศัยอยู่ในตำหนักที่เปล่าเปลี่ยวแห่งนี้มานานหลายปี ไม่เห็นตระกูลสูงศักดิ์มาตลอดทั้งปี จึงไม่รู้จักฉินเหยี่ยนเย่ว์ และไม่รู้จักตงฟางหลี

นางเห็นว่าพวกเขาสวมอาภรณ์สีเรียบที่ดูธรรมดาเป็นอย่างยิ่ง กระทั่งเครื่องประดับศีรษะก็ยังไม่ได้ปัก จึงมองพวกเขาเป็นสหายของอวี้เหนียง ก่อนจะยิ้มเย็น “นางแพศยาจากตระกูลใด ถึงได้กล้ามากำเริบเสิบสานที่นี่ ไม่ถามเสียบ้างว่าที่นี่คือที่ใด”

แม่เฒ่าโจวที่ยืนอยู่ประตูมีไหวพริบอยู่บ้าง แม้นางจะไม่รู้จักตงฟางหลี แต่ก็มองเห็นกลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาของเขาออกตั้งแต่แวบแรก

“ทั้งสองท่าน พวกท่านมาที่นี่เพื่อหาผู้ใดหรือเจ้าคะ?” แม่เฒ่าโจวเดินเข้ามา ลอบรั้งตัวแม่เฒ่าหวังเอาไว้

“พี่โจว เจ้าอย่ารั้งข้า” แม่เฒ่าหวังเอ่ย “กล้ามากำเริบเสิบสานที่ตำหนักชิงสุ่ยแห่งนี้ กำลังดูหมิ่นพวกเราอยู่หรือ? ในตำหนักชิงสุ่ยแห่งนี้ พวกข้าก็คือเทพสวรรค์อย่างไรเล่า”

นางชักไม้โบยกลับ “สองคนนี้น่าจะเป็นสหายของอวี้เหนียงกระมัง พี่โจว อวี้เหนียงทำงานไม่ไหวแล้ว มิเช่นนั้น ให้พวกเขาสองคนอยู่ต่อเถอะ”

“สตรีมีรูปโฉมไม่เลว ส่วนบุรุษมีรูปงดงามยิ่งกว่า ได้ยินว่านายท่านหลายคนมีความชอบแบบนั้น ไม่แน่ว่าอาจจะทำเงินก้อนโตให้กับพวกเราก็ได้”

นางตัดสินใจ ก่อนจะมองสำรวจฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างละเอียด “ผอมไปบ้าง แบนไปนิด แต่ก็ไม่เป็นไร มีใบหน้าก็พอแล้ว ถือเสียว่าพวกเจ้าโชคร้าย ที่เข้ามาตำหนักชิงสุ่ยก็แล้วกัน แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เจ้าทำตัวเหิมเกริม ต้อนรับแขกทำเงินให้ข้าเสียดี ๆ...”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจ ก่อนจะสะบัดฝ่ามือไปหนึ่งครั้งอย่างแรง

แม่เฒ่าหวังคาดไม่ถึงว่าจะถูกตบ พลันใบหน้าแดงทันที สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความดุดัน “นางแพศยา การที่ข้าให้เจ้าอยู่นับเป็นการให้เกียรติเจ้า เจ้ากลับตบข้าอย่างนั้นรึ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน