“โอ้? มีเรื่องอันใดหรือ?”
“คือ…” แม่นมเจียงพลางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “พระชายาอ๋องเจ็ดถูกสงสัยว่ากระทำการทรมานและสังหารข้ารับใช้ของนางเพคะ ดังนั้นกงเจิ้งซือจึงได้เชิญพระชายาอ๋องเจ็ดไปสืบหาความจริง”
“ทรมานและสังหารข้ารับใช้?” ตงฟางหลีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ตามกฎหมายของราชวงศ์ตงลู่ ผู้ใดก็ตามที่ทำการสังหารคนนั้น จักต้องถูกลงโทษหนักสถานเดียว”
"เพคะ" แม่นมเจียงกล่าว "ท่านอ๋องเจ็ดได้โปรดให้บ่าวได้ตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยเพคะ"
“พระชายาเจ็ดสังหารผู้ใด้เล่า? แม่นมเจียงมีหลักฐานอันใดหรือ?” ตงฟางหลีพลันหรี่ตาลง “กงเจิ้งซือเป็นสถานที่ที่สำคัญในการตามหาและพิสูจน์หลักฐาน ท่านเข้าใจใช่หรือไม่?”
"เพคะ" สีหน้าของแม่นมเจียงพลันแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาในทันที "ก่อนหน้านี้กงเจิ้งซือได้รับแจ้งข่าวมาจากพระชายาอ๋องสามว่า หู่พั่วสาวใช้ของท่านอ๋องเจ็ดถูกทารุณกรรม ก่อนจะมีการร้องขอให้มีคนมาขอความช่วยเหลือ ก่อนหน้านั้นมีแม่นมจากกงเจิ้งซือเข้ามาสืบสวนเรื่องนี้แล้ว ทว่า ถูกพระชายาอ๋องเจ็ดขัดขวางเอาไว้ พระนางกล่าวว่าสาวใช้นามว่าหู่พั่วไม่สบาย พวกเราก็เชื่อในคำพูดของพระชายาอ๋องเจ็ดเพคะ”
“หลังจากที่เกิดเพลิงไหม้ขึ้นในเรือนโยวหลานได้ไม่นานนั้น ผู้ที่เข้ามาช่วยดับไฟได้ช่วยสาวใช้นามว่าหู่พั่วที่เกือบจะสิ้นใจตายเอาไว้ได้ ฉะนั้น นี่จึงเป็นหลักฐานชั้นดีว่าพระชายาอ๋องเจ็ดทำการทรมารคน ดังนั้น บ่าวจึงได้มาเชิญพระชายาท่านอ๋องเจ็ดไปที่กงเจิ้งซือด้วยกันเพคะ ทั้งยังจะแจ้งไปทางพระพันปีหลวงถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริงอีกด้วย”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่หลุบสายตาลง
นับว่าแผนการในครานี้ ฉินเสวี่ยเย่ว์วางแผนออกมาได้อย่างรอบครอบและครบครันยิ่งนัก
ในเมื่อหมากในกระดานเดินทางมาถึงจุดนี้แล้วนั้น ถึงแม้ว่านางจะนึกโกรธเคืองเป็นอย่างมาก ทว่า นางก็จำเป็นจักต้องเผชิญกับหนทางตายของตนเอง
“หลักฐานมัดตัว?” ตงฟางหลีมองไปยังแม่นมเจียงด้วยสายตาที่เฉียบคม “หลักฐานอะไรกัน?”
แม่นมเจียงพลันตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง “ทั่วร่างของสาวใช้นามว่าหูพั่วเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลมากมายจนเกือบสิ้นใจตายไปเช่นนี้ นี่มิใช่เป็นหลักฐานชั้นดีงั้นหรือเพคะ?”
“โอ๋?” ตงฟางหลีกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมาในทันที “ท่านแน่ใจแล้วหรือ ว่าคนผู้นี้คือหู่พั่ว”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน