“ตงฟางหลี” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตบเอวของเขา “ท่านกลัวการฉีดยาหรือไม่?”
“หื้ม?”
นางยิ้มเผยแผงฟันขาวและแข็งแรงพลางส่ายเข็มไปมาตรงหน้าเขา
ตงฟางหลีมองไปยังเข็มฉีดยาขนาดใหญ่ที่มีรูปร่างประหลาด เขางุนงง “นี่คืออะไรน่ะ?”
“การฉีดยาสามารถลดอาการอักเสบและการขาดน้ำได้ อีกทั้งยังมีผลยับยั้งอาการปวดหัวของท่านได้ด้วย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถือเข็มไว้ตรงหน้าดวงตาของเขา “หากจำต้องฉีดของเหลวเหล่านี้ทั้งหมดเข้าไป ตอนที่แทงเข็มจะรู้สึกเหมือนอยู่ไม่สู้ตาย โปรดเตรียมใจให้พร้อม”
ตงฟางหลีไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน คิ้วขมเข้มก็ขมวดเข้าหาแน่น
“กลัวหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถาม
“เหลวไหล ขูดกระดูกรักษาแผลข้ายังไม่กลัว แล้วจะกลัวของพรรค์นี้ได้เยี่ยงไร!”
“กล้าหาญน่ายกย่อง”
นิ้วของนางแตะที่เอวของเขา และเช็ดบริเวณที่ไม่มีแผลด้วยสำลีชุบแอลกอฮอล์
ตงฟางหลีเตรียมพร้อมสำหรับความรู้สึกที่ว่าอยู่ไม่สู้ตาย ซุกศีรษะเข้ากับผ้าห่มอย่างรัดแน่น ลวดลายบนผ้านวมถูกบีบจนบิดเบี้ยวด้วยมือของเขา
นิ้วของนางถูและกดกล้ามเนื้อใต้เอว รู้สึกเย็นเล็กน้อยแต่กลับไม่เจ็บ
เขารอความเจ็บปวดแสนสาหัสที่จะตามมา
ทว่า...
“ฉีดเสร็จแล้วเพคะ” หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็เอ่ยขึ้น
“เสร็จแล้วหรือ?” ตงฟางหลีไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย
เขาหันศีรษะด้วยความสงสัยอย่างยิ่ง กลับเห็นนางยิ้มเผยฟันขาวเล็ก ๆ และภายใต้การจ้องมองของเขา นางก็แทงปลายเข็มอันเปล่งประกายระยิบระยับเข้าไปในผิวหนังของเขา
ความรู้สึกเจ็บปวดแปลก ๆ ปะทะมา และใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวลง
“ฉินเหยี่ยนเย่ว์!”
ท่าทางของฉินเหยี่ยนเย่ว์ราวกับว่าแผนของนางประสบความสำเร็จและตบหลังเขาเหมือนปลอบเด็กน้อย “อย่ากลัวเลยเพคะ ผ่อนคลายสักหน่อย ถ้ากล้ามเนื้อตึง มันจะฉีดยาไม่ได้ อีกประเดี๋ยวก็ดีขึ้นเพคะ”
ใบหน้าของตงฟางหลีมืดมนมาก
สตรีผู้นี้ตั้งใจ
“สัมผัสท่านด้วยมือแล้วรู้สึกดีมาก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ลุกขึ้นยืน “ความยืดหยุ่นดีมาก ในบรรดาคนไข้ที่หม่อมฉันเคยฉีดยาให้ ท่านเป็นอันดับหนึ่งได้เลย”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน