ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 281

จุมพิตนาง

สติจางหายไป และความคิดที่จะจุมพิตนางเข้าครอบงำ เขาตรึงตัวนางแล้วก้มศีรษะลง

การสัมผัสใกล้ชิดอย่างกะทันหันนี้ ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตื่นตระหนกทีเดียว

“ตงฟางหลี หม่อมฉันพูดเหลวไหลจริง ๆ” นางขัดขืนเขา “การจงใจหยอกล้อท่านนั้นเป็นข้าที่ผิด แต่ก่อนหน้านี้ท่านมักจะชอบแกล้งข้า…”

คำพูดของนางยังไม่ทันจบ ตงฟางหลีก็ปิดกั้นคำพูดทั้งหมดของนางแล้ว

ดวงตาของฉินเหยี่ยนเย่ว์เบิกกว้าง ในหัวขาวโพลน

ตงฟางหลีกำลังจูบนางหรือ?

เขาเป็นคนเริ่มหรือ?

ไม่ได้อยู่ในความฝัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คือเขาที่เริ่มจูบนางก่อน

มีข่าวสารมากมายทะลักเข้ามาในหัว สมองที่ว่างเปล่าของฉินเหยี่ยนเย่ว์หยุดทำงาน คนทั้งคนอ่อนยวบลง

เปี่ยมล้นไปด้วยรสชาติของเขาที่ตรงเข้าสัมผัสหัวใจของนาง นางไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองอย่างไร

บทเพลงอันไพเราะนับไม่ถ้วนกระจัดกระจายอยู่ในสมองที่หยุดทำงานไป ทิวทัศน์ตรงหน้าก็กลายเป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสีอมชมพู

นางหลับตาลง โอบกอดเขา และตอบสนองกลับไป

หลังจากเวลานานล่วงเลยไป

“ท่านอ๋อง ตู้จ้งขอพบพ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงเย็นชาและมั่นคงดังมาจากด้านนอกประตู ขัดจังหวะพวกเขา

ตงฟางหลีจำต้องปล่อยฉินเหยี่ยนเย่ว์ไปพร้อมกับสีหน้าไม่พอใจ

เขามองดูแก้มสีแดงเข้มของนาง จูบประทับรอยไว้บนนั้น จัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะผลักประตูเปิดแล้วเดินออกไป

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังคงนอนอยู่ที่นั่น ไม่สามารถตอบสนองอยู่นาน

ตงฟางหลีหมายความว่าอย่างไร?

เขาเป็นฝ่ายจูบนางเอง?

สุนัขจิ้งจอกตัวนั้นปกติมักจะเย่อหยิ่งและเยือกเย็น แต่วันนี้เขากลับมีความกระตือรือร้นเพิ่มขึ้นเป็นพิเศษ

เขาไม่เพียงแต่หึงมั่วซั่วเท่านั้น เขายังเป็นฝ่ายจะจูบนางเองอีกด้วย

มาคิดให้ถ้วนถี่แล้ว ในช่วงเวลานี้ เขามักจะหยอกล้อนางอยู่เสมอ และยังใช้วิธีการแบบเด็กน้อยมาทำให้นางโกรธได้ตลอด

เมื่อนึกถึงกลอุบายทั้งหมดที่จะทำเพื่อให้ได้รับความโปรดปรานในภายภาคหน้า สู้จนตัวตายกับแม่นางดอกบัวขาวนั่น นางก็อารมณ์เสียมากขึ้น

ตงฟางหลีเห็นท่าทีเจ็บปวดยุ่งเหยิงของนาง จึงเสียใจที่พฤติกรรมเมื่อครู่หุนหันพลันแล่นเกินไป

“ขอโทษ ถ้ามันทำให้เจ้ากลัดกลุ้ม ข้าขอโทษ” เขาพูด “ถ้าเจ้าไม่ยินดี ภายหลังข้าจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นอีก”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์สับสนอย่างมาก

เมื่อคิดจะยอมแพ้กับตงฟางหลี มอบเขาให้กับซูเตี่ยนฉิง ในใจเหมือนมีบางอย่างฉีกขาดออกจากกัน มันเจ็บปวดจนหายใจไม่ออก

แน่นอนว่าในตอนเช้านางยังคงคิดถึงการหย่าร้าง และคิดอยู่ห่างจากพวกเขา

ทว่าหลังจากรู้ว่านางและตงฟางหลีต่างชอบพอกันและกัน ความคิดของนางก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงจนยุ่งเหยิงไปหมด

“เหยี่ยนเย่ว์” ตงฟางหลีเอื้อมมือออกไป ต้องการสัมผัสไหล่ของนาง

“อย่าแตะต้องหม่อมฉัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เบี่ยงตัวหลบเขาโดยจิตใต้สำนึก

มือของตงฟางหลีแข็งตัวกลางอากาศ

เขามองท่าทางเจ็บปวดของนางแล้วถอนหายใจ “ขอโทษ ต่อไปข้าจะไม่ทำแล้ว เจ้าสงบสติอารมณ์ก่อนแล้วข้าจะไป”