ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 282

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองตงฟางหลีที่ยิ่งห่างออกไปเรื่อย ๆ ราวกับมีบางอย่างกำลังจะหลุดลอยไปจากใจของนาง

นางมีความรู้สึกว่าถ้าปล่อยเขาไป ทุกอย่างระหว่างพวกเขาต่างจะยิ่งไกลออกไปมากขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่ออารมณ์นี้ผุดขึ้น จริง ๆ แล้วมันกลับเจ็บปวดมากกว่าการพัวพันกันอุตลุดเมื่อครู่เป็นร้อยเท่า

ทันใดนั้นนางก็ลุกขึ้น วิ่งตามเขาไป และกอดเขาจากด้านหลัง

ร่างกายของตงฟางหลีแข็งทื่อ

“อย่าขยับ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ประสานมือตนไว้แน่น แนบชิดกับแผ่นหลังของเขา “ตงฟางหลี ให้หม่อมฉันกอดท่านสักพัก”

ตงฟางหลีไม่ขยับตัวจริง ๆ

นางได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้น และสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของเขา ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยมาก

ฉินเหยี่ยนเย่ว์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

ก่อนหน้านี้นางตำหนิตงฟางหลีที่ไม่พูดอะไรเลยสักคำ เมื่อเปลี่ยนมุมมองสักหน่อย นางก็ไม่เคยถามอะไรเลย

หนึ่งคนไม่ถาม หนึ่งคนไม่พูด ถูกกำหนดให้ห่างไกลกันออกไปเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน

แม้ว่านางอยากจะปล่อยมือไป อยากจะจากไป แต่ก็ยังต้องพูดคุยแบบจริงใจต่อกัน

หลังจากตัดสินใจแล้ว ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็ปล่อยเขาออก

“ตงฟางหลี ตามหม่อมฉันมา”

นางพาเขาไปที่ข้างเตียงแล้วจู่ ๆ ก็กระโจนเข้าใส่เขาจนล้มลงทันที

ตงฟางหลีกำลังรู้สึกประหลาดใจกับการที่นางเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ต่อมา มือของนางก็บีบคอเขาอย่างแรง

“ตงฟางหลี อย่าขัดขืน”

ภาวะขาดอากาศหายใจบังเกิดขึ้น และใบหน้าของตงฟางหลีก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำ

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็ปล่อยเขาไป