ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 291

นางกำชายเสื้อผ้าแน่น

การที่ยุ่งอยู่กับหน้าที่ราชการเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น ช่วงนี้ท่านอ๋องสามเย็นชาต่อนางมาก

ฮูหยินรองทอดถอนหายใจอยู่นาน “เสด็จแม่ขององค์ชายใหญ่มาจากเป่ยลู่ และองค์ชายรองก็พิการ ไม่ว่าจะเป็นคุณวุฒิอาวุโสหรือความแข็งแกร่ง ท่านอ๋องสามล้วนเป็นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบสำหรับรัชทายาท เสวี่ยเอ๋อร์ ถ้าเจ้าสามารถให้กำเนิดหลานชายคนโตของจักรพรรดิได้ ตั้งแต่นี้ไป เจ้าก็คือฮองเฮา และลูกของเจ้าจะเป็นองค์รัชทายาท ดังนั้นเจ้าจำต้องรีบคว้าเอาไว้”

นางมองไปที่ใบหน้าอมทุกข์ของฉินเสวี่ยเย่ว์ และหยิบขวดกระเบื้องออกมาจากแขนเสื้อ “เดิมทีข้าไม่อยากให้เจ้าใช้สิ่งนี้ เจ้าไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ แม่เป็นห่วงนัก มา เอานี่ไปเสีย”

“นี่คือ...” ฉินเสวี่ยเย่ว์เปิดมันออกแล้วมองมัน ข้างในเป็นของเหลวไร้สีไร้กลิ่น

“ยานี้ชื่อเป๋าเม่ย ข้าใช้เงินไปมากมายเพื่อซื้อมัน ตอนนั้นข้าคว้าหัวใจของพ่อเจ้า และสามารถให้กำเนิดพวกเจ้าได้ ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะสิ่งนี้” ฮูหยินรองตบมือของนางเบา ๆ “เมื่อท่านอ๋องสามเข้านอนก็หยดหนึ่งหยดลงในกระถางธูปหอม รับรองว่าเขาจะรำพึงรักกับเจ้า”

ฉินเสวี่ยเย่ว์หน้าแดงและซ่อนขวดกระเบื้องไว้อย่างดี

ฮูหยินรองให้คำแนะนำถึงวิธีมัดใจบุรุษอีกหลายเรื่อง เละเมื่อเห็นว่าผ่านพ้นยามอู่ไปแล้ว จึงลุกขึ้นและขอตัวกลับเรือน

หลังจากที่ฉินเสวี่ยเย่ว์ไปส่งนาง นางก็กลับเรือนด้วยจิตใจอันหนักอึ้ง

นางกำขวดกระเบื้องไว้ในมือแน่น

ท่าทีที่เย็นชาของท่านอ๋องสามนั้น มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับความล้มเหลวในการจัดการเรื่องของหู่พั่วของนาง

เรื่องในครั้งนั้น ท่านอ๋องสามต้องการยืมมีดมาสังหารฉินเหยี่ยนเย่ว์ เมื่อนางเห็นว่าท่านอ๋องสามปฏิบัติต่อฉินเหยี่ยนเย่ว์เช่นนี้ นางคิดว่าระบายความโกรธให้นาง จึงมีความสุขยิ่งนัก

ทว่าหลังจากที่เรื่องล้มเหลว ท่านอ๋องสามก็เปลี่ยนท่าทีทันที และแม้แต่วันมงคลก็ไม่พานางไป

นางรู้สึกอย่างคลุมเครือถึงบางอย่างที่ผิดปกติ และรู้สึกไม่สบายใจ

สิ่งที่ไม่สบายใจไปยิ่งกว่านี้ก็คือการเปลี่ยนแปลงไปของฉินเหยี่ยนเย่ว์