ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 296

“ข้าเขียนแทนเจ้าเอง” ตงฟางหลีหยิบพู่กันขึ้นมา

หลังจากฉินเหยี่ยนเย่ว์สั่งเทียบยาที่สามารถยืดอายุแล้ว ก็เรียกหาแหวน ต้องการยาที่ใช้สำหรับฉีดเข้าหลอดเลือดดำ ทว่าแหวนยังคงไม่สนใจนางเหมือนดั่งเช่นเคย

“ตู้เหิง ยังต้องให้ลู่ซิวมาดูสักครั้ง” นางมองเลือดที่อาบเต็มศีรษะก็รู้สึกอับจนหนทางอยู่บ้าง “ข้าจักรักษาแผลที่หัวก่อน จากนั้นค่อยทำการรักษาแบบประคับประคอง รอให้ลู่ซิวมาทำการผ่าตัดเย็บ”

หากรักษาช้ากว่านี้อีกสิบนาที หญิงผู้นี้ก็จักต้องตายสนิท

ต่อให้เป็นตอนนี้ ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถช่วยกลับมาได้

“ศิษย์น้อง เจ้ามีใจเรียกลู่ซิวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ไยถึงไม่เรียกข้าเล่า? เจ้ารังเกียจที่ศิษย์พี่อายุมากเยี่ยงนั้นรึ?” เสียงผู้เฒ่าลู่จิ้นดังขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หน้าผากกระตุก

เฒ่าทารกผู้นี้มาถึงจวนท่านอ๋องเจ็ดแล้ว

“ศิษย์พี่ ท่านมาได้อย่างไรหรือเจ้าคะ? ลู่ซิวเล่า?” นางกล่าว “ข้ามีเรื่องด่วนต้องตามหาเขาเจ้าค่ะ”

ลู่จิ้นไม่สบอารมณ์ เขาเอามือไพล่หลังเดินเข้ามา เชิดหน้าขึ้นสูง รูจมูกชี้ขึ้นฟ้า “ลู่ซิวตายไปแล้ว มีเพียงผู้เฒ่าอย่างข้ายังอยู่”

“ท่านบรรพบุรุษ!” ลู่ซิวที่ติดตามอยู่ด้านหลังพูดอะไรไม่ออก

ลู่จิ้นแค่นเสียงเย็น

ไม่ง่ายเลยกว่าที่จะเก็บศิษย์น้องคนหนึ่งมาได้ ศิษย์น้องก็ไม่คิดจะสนใจเขา

ผู้เฒ่าอย่างเขาไม่พอใจยิ่งนัก

“ศิษย์พี่ อย่าเพิ่งเอะอะเจ้าค่ะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ชีวิตคนสำคัญกว่า ข้าต้องการความร่วมมือจากลู่ซิว ช่วยชีวิตคนสำคัญกว่านะเจ้าคะ”

“ศิษย์น้องหมายความว่าอย่างไร? รังเกียจที่ข้าไร้ประโยชน์งั้นรึ?” ลู่จิ้นไม่พอใจ “พูดถึงเรื่องช่วยคน ข้ากล้าเรียกว่าที่หนึ่ง ก็ไม่มีผู้ใดเรียกว่าที่สอง”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน