ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 297

“เรียกข้าว่าศิษย์พี่อีกครั้งข้าก็จักสอนเจ้า” ลู่จิ้นดีอกดีใจราวกับเด็ก ๆ

“ไม่ว่าจะเป็นการฝังเข็ม จับชีพจร หรือแม้กระทั่งผ่าตัด ล้วนจำเป็นต้องสั่งสมประสบการณ์จำนวนมาก มิใช่สิ่งที่ทำได้โดยง่าย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ศิษย์พี่ ข้าจะค่อย ๆ เรียนรู้เจ้าค่ะ”

ลู่จิ้นดีอกดีใจยิ่งนัก พลันเริ่มพูดคุยไม่หยุดว่าจะเอาความรู้ที่เขาสะสมมาทั้งชีวิตสอนให้แก่นาง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกปวดหัวทันที

“ตู้เหิง เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้?” ตงฟางหลีมาบังด้านหน้านางแบบเนียน ๆ บังสายตาของลู่จิ้น ก่อนจะเอ่ยเปลี่ยนเรื่อง “เหตุใดถึงมาปรากฏตัวขึ้นที่ตำหนักหมิงอวี้ได้?”

“โอ้” ตู้เหิงตบศีรษะ “กระหม่อมเกือบลืมไปเลยพ่ะย่ะค่ะ เฟยอิ่งบอกว่า เด็กคนนี้เป็นสาวใช้ของพระชายาท่านอ๋องสาม ชื่อว่าหงเซียวพ่ะย่ะค่ะ”

“บอกอีกด้วยว่าพระชายาสามไม่รู้เหตุใดถึงทุบตีสาวใช้คนนี้ สาวใช้คนนี้ก็เป็นคนที่มีอารมณ์หุนหันเช่นกัน ไม่ยินยอมถูกทุบตี หลังจากที่ทำร้ายพระชายาอ๋องสามอย่างรุนแรง ก็โขกศีรษะครั้งเดียวจนตาย ตอนที่นางโขกศีรษะนั้น ท่านอ๋องสามบังเอิญมาถึงพอดี พวกท่านลองทายว่าเกิดสิ่งใดขึ้น?”

“เลิกอุบได้แล้ว พูดมา” ตงฟางหลีกล่าวเสียงดุ

“ท่านอ๋องสามเห็นว่านางตายแล้ว ก็ปวดใจยิ่งนัก จึงตำหนิพระชายาอ๋องสามไปสองสามประโยค ครั้นพระชายาอ๋องสามมีโทสะขึ้นมาบ้าง เขาก็หันไปโยนเด็กคนนี้ให้หมาป่ากินพ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงถอนหายใจ “เฟยอิ่งยังบอกอีกว่าสาวใช้คนนี้เป็นนางกำนัลที่สอนเรื่องทางโลก เคยเป็นสตรีที่ท่านอ๋องสามโปรดปรานยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ แต่กลับมีจุดจบให้หมาป่ากิน ช่างเหี้ยมโหดเสียจริง”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หัวเราะด้วยความเย็นชา

ท่านอ๋องสามมีนิสัยเย็นชา ในดวงตาทั้งสองข้างนั้นมีเพียงเล่ห์เพทุบายและผลประโยชน์ เป็นบุรุษที่จิตใจเหี้ยมโหดคนหนึ่ง

สาวใช้คนนี้หมดประโยชน์แล้ว จะมีจุดจบเช่นนี้ก็มิใช่เรื่องแปลก

หากมีสักวัน ที่ผลประโยชน์ของฉินเสวี่ยเย่ว์ถูกบีบจนแห้งแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะน่าเวทนากว่าสาวใช้คนนี้ก็เป็นได้

“ในเมื่อเป็นคนของจวนท่านอ๋องสาม เช่นนั้นก็มิอาจเก็บไว้ในจวนอ๋องเจ็ดได้” ลู่ซิวกล่าว “ท่านอ๋องสามเป็นโรคหวาดระแวงอย่างรุนแรง หากถูกคนพบว่าหงเซียวปรากฏตัวขึ้นที่จวนอ๋องเจ็ด อีกทั้งยังกลายเป็นสภาพแบบนี้ อาจจะถูกกัดตอบก็ได้ ถึงตอนนั้น ถึงพวกเรามีปากก็ยากจะแก้ต่างให้ตนเองได้”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยักหน้า “ข้าเห็นด้วยกับลู่ซิว”

ลู่จิ้นรีบยกมือขึ้น “ข้าก็คิดเหมือนกับศิษย์น้อง อีกอย่าง เจ้าเจ็ด เจ้าเป็นประสาทหรืออย่างไร ไยต้องบังข้ามองศิษย์น้องอยู่ตลอดด้วย?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน