ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 301

“เอ๋?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์บิดเอวของเขา

ตงฟางหลีรู้สึกเจ็บ จึงคว้ามือของนางมาวางไว้ที่หัวใจ “เมื่อครู่ข้ากำลังคิดว่าหากเพียงแค่ดูลายมือกับเท้าล่ะก็ การเรียกพี่รองแล้วก็น้องสิบมาก็มิใช่เรื่องใหญ่โตแต่อย่างใด”

“โอ้ ในใจรู้สึกผิดก็เลยเปลี่ยนนิสัยเลยหรือเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เย้าหยอก

“มั่นใจเพิ่มขึ้นส่วนหนึ่งก็เป็นเรื่องดีเช่นกัน” ตงฟางหลีพูด

ขณะที่เขากำลังจะรับสั่งให้ตู้เหิงไปเชิญพี่รองและน้องสิบมานั้น ตู้เหิงพลันสาวเท้ายาว ๆ เข้ามา

“พระชายา มีคนมาขอพบพ่ะย่ะค่ะ” สีหน้าเคร่งขรึม

“ข้า?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ประหลาดใจ

เจ้าของร่างเดิมมนุษยสัมพันธ์ไม่ค่อยดีนัก จึงไม่มีสหาย นางมาถึงที่แห่งนี้ก็ยังเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ก็ไร้สหายเช่นกัน แล้วผู้ใดมาหานางกัน?

นางแหวกผ้าม่านมองออกไป สาวใช้แปลกหน้าคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ในลาน

เมื่อสาวใช้เห็นนาง ก็ทำความเคารพอย่างนอบน้อม “พระชายาอ๋องเจ็ด บ่าวเป็นสาวใช้จากจวนอ๋องหลูหยาง นามว่าเหอเซียงเพคะ”

“บ่าวมาเยี่ยมเยียนอย่างกะทันหัน หากมีตรงใดที่รบกวนก็ขอประทานอภัยด้วยเพคะ”

“ท่านหญิงเย่ว์ลู่ฟื้นแล้วหรือ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เชิญนางมายังห้องรับแขก

“เพคะ” เหอเซียงมอบของขวัญให้ “นี่เป็นของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ท่านหญิงเตรียมไว้ให้พระชายา ทั้งยังเชิญพระชายาให้ไปเยี่ยมชมจวนหลูหยางสักครั้งให้ได้เพคะ”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้ว

ในวันมงคล เย่ว์ลู่ฟื้นขึ้นมาก็ถูกกระแทกที่ศีรษะอีกครั้ง แล้วความจริงก็ถูกปกปิด

ระยะเวลาที่ห่างกันหลายวัน จู่ ๆ เย่ว์ลู่ก็เชิญนางไปจวนอ๋องหลูหยางอย่างกะทันหัน เกิดเรื่องใดขึ้น?

“แม่นางโปรดรอสักครู่ ข้าเปลี่ยนอาภรณ์เสร็จแล้วจะมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลับเข้าไปยังในห้อง