ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 306

“เจ้าพูดถูก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยออกมาด้วยท่าทีเคร่งขรึม “เป็นเจ้าที่ได้หยิบไปก่อนจริง ๆ ทว่า หากว่ากันตามจริงแล้ว ในเมื่อสินค้าเป็นของหอหมิงเย่ว์ หากยังมิได้จ่ายเงินสินค้าอย่างไรก็ต้องเป็นของร้านค้าอยู่ดี ผู้ใดจ่ายเงินก่อนย่อมเป็นผู้นั้นที่ได้ไป”

“ทุกท่านว่าแบบนี้จักเหมาะสมกว่าหรือไม่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางจ้องมองไปที่ฝูงชนด้วยท่าทีสงบนิ่ง

ทำเอาผู้คนที่รายล้อมอยู่ถึงกับเงียบไปครู่หนึ่ง

“แน่นอน” พลันมีผู้หนึ่งกล่าวขึ้นมา “สินค้าต่างๆ ภายในหอหมิงเย่ว์ ไม่ว่าจักเห็นก่อน ได้ก่อนล้วนไม่สำคัญ ย่อมต้องจ่ายเงินก่อนถึงจักถือว่าเป็นของตน”

“ถึงแม้จักเอ่ยอย่างนั้นจริง ๆ ทว่า ในเมื่ออยู่ในมือของคนผู้นั้นแล้ว จักยังผู้ใดกล้ามาฉกของรักของตนออกไปได้อีก” สตรีร่างอ้วนเอ่ยออกมา

“ใช่ ถึงอย่างไรมันก็เป็นเพียงสร้อยคอมิใช่หรือ มันสำคัญถึงต้องแย่งเลยหรือไม่?”สตรีร่างผอมร้องรับ

เหอเซียงพลันขมวดคิ้วเป็นปม ทั้งยังอดมิได้ที่จะโต้ตอบกลับไป “ฮูหยินเป็นคนที่เห็นก่อนแท้ ๆ พวกเจ้าต่างหากที่มาแย่งไป เหตุใดถึงมิคิดเอ่ยออกมาเล่า?”

“อั๊ยหยา พวกท่านดูสิ” สตรีร่างอ้วนกลอกตามองบน “ฮูหยินของเจ้ายืนอยู่เฉย ๆ ต่างหาก ผู้ใดจักไปรู้กันว่ายืนเหม่อหรือโง่เง่ากันแน่ พวกข้าหาใช่พยาธิในท้องของนาง จักไปรู้ได้อย่างไรว่านางต้องการสร้อยเส้นใด?”

“ใช่ นี่เป็นสุนัขบ้านใดกัน เหตุใดถึงได้ออกมาแว้งกัดผู้อื่นเช่นนี้” สตรีร่างผอมร้องรับ

เมื่อเหอเซียงถูกด่าว่านั้น ใบหน้าของนางพลันกลายเป็นสีแดงก่ำ

“แม่นางเหอเซียง เจ้าอย่าไปคิดสนใจพวกเขาเลย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “พวกนางก็แค่จงใจหาเรื่องเท่านั้น มิว่าพวกเราจักเอ่ยอันใดออกไป พวกนางย่อมสามารถเฟ้นหากระดูกที่อยู่ในไข่ออกมาได้อยู่ดี”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงหรี่ตาลงเล็กน้อย พลางคลี่ยิ้มบาง ๆ ออกมา “มิต้องเป็นกังวลไป วิธีการต่อการเด็กน้อยเช่นนี้ ข้ามีวิธีการรับมือมากมายนัก”

เห็นได้ชัดว่าเด็กสาวนางนี้หาได้มีสมองและฝีมือเทียบเท่าซูเตี่ยนฉิงไม่ การกระทำที่ประมาทขาดการวางแผนล้วนแต่แสดงออกมาหมด มิต่างอันใดกับการละเล่นของเด็กน้อยเลยแม้แต่น้อย

วิธีจัดการลูกคุณหนูตระกูลร่ำรวยนั้น อยากได้เท่าใดก็มีเท่านั้น

“เสี่ยวเอ้อร์ เจ้าไปเรียกเถ้าแก่ของหอหมิงเย่ว์ลงมาเสีย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “ข้ามีเรื่องต้องการจะพูดกับเขา”

“นายท่านนี้ เถ้าแก่ของพวกเรานั้น มิสะดวกออกหน้าเจ้าค่ะ” เสี่ยวเอ้อร์ที่ได้ยินพลันตกตะลึงไปในทันที

เถ้าแก่ของหอหมิงเย่ว์ย่อมต้องเป็นประมุขของพวกเขา

แขกเรือที่มาเยือนหอหมิงเย่ว์นั้นมีมากมายยิ่งนัก ใครๆ ล้วนแต่อยากพบเจอท่านประมุขสักครั้ง