ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 31

ตงฟางหลีทำทีเสมือนว่ามิได้ยินในสิ่งที่นางเอ่ยขึ้นมา

"หม่อมฉันเดาว่า หม่อมคงจะได้พบจุดอ่อนของฉินเสวี่ยเย่ว์และท่านอ๋องสามได้แล้วนั้น" ฉินเหยี่ยนเย่ว์หาได้สนใจอันใดไม่ "มันเพียงพอที่จะทำลายชื่อเสียงของพวกเขาลงได้เพคะ หากหม่อมฉันมิตาย พวกเขาย่อมพยายามหาทางให้หม่อมฉันตายอย่างแน่นอน"

“โอ้?” ตงฟางหลีพลันหันกายกลับมาในทันที ก่อนจะมองด้วยหางตา “จุดอ่อนคือสิ่งใด?”

“ถ้าหม่อมฉันรู้ว่าจุดอ่อนนั้นคือสิ่งใด เหตุใดยังปล่อยให้พวกเขาให้การใส่ร้ายหม่อมฉันได้เช่นนี้เล่า ในเมื่อมีความแค้นต่อกัน หม่อมฉันย่อมทำการชำระมันตรงนั้น นี่ถือเป็นวิถีทางของหม่อมฉัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางถอนหายใจออกมา

ในยามนี้นางสามารถมั่นใจได้เลยว่า ที่เวลาเจ้าของร่างเดิมไล่ตามท่านอ๋องสามด้วยความบ้าคลั่งนั้น ย่อมต้องเป็นเพราะ นางไปพบเจออะไรบางอย่างโดยที่นางไม่รู้ตัวก็เป็นได้

“เหอะ นี่คือสิ่งที่เจ้าต้องการจะพูดเช่นนั้นหรือ?” ตงฟางหลีพลันหัวเราะเยาะเย้ยออกมาในทันที

“หม่อมฉันจะตามหาเบาะแสเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยออกมาด้วยท่าทีเย็นชา “ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันหวังว่าท่านจักมอบองครักษ์ฝีมือดีมาให้หม่อมฉันสักสองนาย”

“สิ่งที่เจ้าต้องการจะเอ่ยกับข้านั้น เพียงเพราะต้องการจะยื่นข้อเสนอที่ใหญ่โตเช่นนี้น่ะหรือ?” ตงฟางหลีกล่าว

"มิใช่เพคะ" ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว "เวรยามในจวนท่านอ๋องเจ็ดนั้นหละหลวมมาเกินไปเพคะ ไม่ว่าจะหมาแมวตัวใดก็สามารถเข้ามาในจวนท่านอ๋องได้ ท่านมิกังวลหรือว่า หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปอาจจะเกิดเรื่องราวที่ใหญ่โตกว่านี้ขึ้นมาได้? อีกทั้ง ท่านเองก็สนใจจุดอ่อนนั้นเช่นกันใช่หรือไม่?”

ตงฟางหลีพลันขมวดคิ้วเป็นปมไปในทันที

ก่อนจะสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่พร้อมเดินออกไป ยามที่ไปถึงหน้าประตูนั้น พลันมีเสียงดังแว่วมาจากมาที่ไกลๆ ว่า “ข้าจักเพิ่มเวรยามให้มีความเข้มงวดมากขึ้น หู่พั่วอยู่ใต้เตียง”

เสมือนกับว่าตงฟางหลีจักนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ทั่วร่างชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยท่าทีลังเลใจ "ยามเข้าวังในวันพรุ่งนี้ เจ้าอยู่ห่างจากฉิงเอ๋อร์ให้มากที่สุด"

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตกตะลึงในทันที

ฉิงเอ๋อร์?

หลังจากที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์นิ่งไปครู่หนึ่ง นางถึงได้สติกลับมาว่า ฉิงเอ๋อร์ที่ตงฟางหลีเอ่ยออกมานั้น ก็คือรักแรกของเขาซูเตี่ยนฉิง

หลังจากที่ตงฟางหลีอภิเษกสมรสแล้วนั้น เพียงเพื่อต้องการปลอบใจซูเตี่ยนฉิงนั้น องค์จักรพรรดิจึงได้มอบยศองค์หญิงให้แก่นางในทันที

“มิต้องห่วงเพคะ หม่อมฉันเองก็ต้องการที่จะอยู่ให้ไกลจากนางเช่นกัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “หม่อมฉันเคยกล่าวเอาไว้แล้ว สักวันหนึ่ง หม่อมฉันจักชดใช้ในสิ่งที่หม่อมฉันติดค้างท่านเอาไว้อย่างแน่นอน ทั้งยังจะมอบตำแหน่งพระชายาคืนให้กับท่านอีกด้วย ทว่า ในระหว่างนี้ หม่อมฉันเองก็จักไม่ไปยุ่งกับคนรักของท่านด้วยเช่นกัน”

“แต่ว่า” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันเย็นลงไปในทันที “หม่อมฉันอยากจะเตือนท่านอ๋องเสียหน่อยว่า หากนางมิมายั่งยุหม่อมฉัน หม่อมฉันเองก็จะไม่ไปวุ่นวายกับนางเช่นกัน หากว่านางมายุ่งวุ่นวายกับหม่อมฉันแล้วละก็ หม่อมฉันเองก็จะไม่ออมมือให้เช่นกันเพคะ”

มีแค้นต้องชำระนี่คือวิถีของนาง

กลิ่นอายของตงฟางหลีพลันเปลี่ยนไปในทันใด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน