ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 311

“ไม่มี” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว

นางก็เกือบจะตกหลุมพรางเช่นกัน แต่เป็นเพราะแหวนที่ร้อนจี๋จี้นางอย่างแรงถึงจะรู้สึกตัวขึ้นมา

หลังจากที่ยาเทพลุ่มหลงหมดฤทธิ์ไป ไป๋หลินยวนก็เป็นเพียงชายหนุ่มรูปงามธรรมดาเท่านั้นเอง

ตงฟางหลีไม่ต้องใช้สิ่งแปลกประหลาดแบบนั้นมาช่วยเลย ก็งดงามดั่งต้นหยก หายากในโลก ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งกว่าเขาตั้งกี่เท่า

“นี่มันแปลกชอบกล” ไป๋หลินยวนเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม “ช่างเถิด ได้พบกันคือพรหมลิขิต เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นบนชั้นสอง ร้านเล็ก ๆ มีความผิดยิ่งนัก แม่นางฉินสามารถเลือกเครื่องประดับได้สองชิ้น ถือว่าเป็นการขอโทษจากทางร้าน”

“ไม่จำเป็น” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “เรื่องนี้ ข้าเองก็ควรจะขอโทษ”

ถ้าไม่ใช่ว่านางยั่วยุแฟนคลับสมองน้อยพวกนั้น ก็คงไม่เกิดความอลหม่านขึ้นหรอก

มันเป็นความใจร้อนชั่วขณะของนาง จึงทำให้เกิดผลเช่นนี้

“ประมุขหอไป๋ ถ้าท่านไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ข้าก็ขอตัว” นางหันหลังแล้วเดินออกไป

นิ้วของไป๋หลินยวนแตะถ้วยชาเบา ๆ ดวงตาที่หลุบต่ำลงเต็มไปด้วยแววสังหารอย่างเยือกเย็น

แม้แววสังหารจะเบาบางมาก แต่ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลับรู้สึกได้อย่างชัดเจน

“ท่านโจมตีข้าก็ไม่มีประโยชน์หรอกกระมัง?” นางหยุดลง ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “ยาเทพลุ่มหลงที่ท่านใช้นั้นคงทนถาวร แม้ว่าข้าจะแพร่ข่าวออกไปก็ไม่มีผู้ใดเชื่อหรอก ท่านไม่จำเป็นต้องระแวดระวังข้า ไม่ว่าจะเป็นยาหญิงงามแซ่อวี๋หรือยาเทพลุ่มหลง การปรุงยานั้นยากยิ่งนัก นอกจากท่านก็อาจจะไม่มีใครเหมาะสมแล้ว”

นางปัดแขนเสื้อแล้วถอนหายใจ “รูปลักษณ์ภายนอกของประมุขหอไป๋นั้นเดิมก็เหนือชั้นอยู่แล้ว แม้จะไม่ใช้เทพลุ่มหลง ก็น่าจะเป็นที่นิยมชมชอบในหมู่อิสตรีอยู่แล้ว ไยต้องกังวลด้วย”

หลังจากพูดจบ นางไม่รอคำตอบก็ลงไปชั้นล่างอย่างไม่แสดงอารมณ์

ไป๋หลินยวนเลิกคิ้วสูง

เป็นดังคาด สตรีผู้นี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก

นางยังคงอยู่นอกขอบเขตของยาพิษตั้งแต่ต้นจนจบ ปฏิเสธที่จะก้าวไปมากกว่าอีกขั้น