ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 312

“เรื่องในวันนี้ พวกเราไม่มีผู้ใดที่ไร้ผิดเลย ใจเจ้ารู้ดี ข้าแนะนำให้เจ้าหยุดสร้างปัญหาแล้วกลับบ้านไปอย่างเชื่อฟังเสีย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์อดทนที่จะลงมือ “ถ้าสร้างปัญหาอีก มันจะไม่เป็นผลดีต่อเจ้าและข้า”

“กลับบ้านหรือ? ถ้าวันนี้ข้าไม่ฉีกท่านเป็นชิ้น ๆ ข้าจะไม่กลับบ้าน ฉินเหยี่ยนเย่ว์ ถ้ามีความสามารถก็เข้าวังกับข้า พวกเราจะให้ฮองเฮาเป็นผู้ตัดสิน” ซูเตี่ยนซวงพูดอย่างดุเดือด

นางถูกเอาพะเน้าพะนอมาตั้งแต่เด็ก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอเรื่องเช่นนี้ จึงเสียสัมปชัญญะ และโกรธมากจนอยากจะสู้ให้สุดชีวิต

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ

เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เหตุผลกับเด็กสาวหัวรั้นที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะคนนี้ ซ้ำยังคิดว่าโลกทั้งใบหมุนรอบตนเอง

ต้องใช้วิธีการบางอย่าง เพื่อให้นางเต็มใจจากที่นี่ไปอย่างเชื่อฟัง

“ถ้าเจ้าต้องการเทียบแพ้ชนะ ก็ได้ ข้าจะไปกับเจ้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวต่อ “แม่นางผู้ดูแล มานี่ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้าเสียหน่อย”

ผู้ดูแลหญิงตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ครั้นเห็นนางเรียกหาจึงเร่งรุดเข้ามา

“ขอถามเจ้า สร้อยคอหินสีฟ้าที่ฝู่ฉินใต้จันทรา ราคาเท่าใด?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พานางออกไป ก่อนจะถามด้วยเสียงเบา

“หนึ่งร้อยตำลึงเจ้าค่ะ”

“ถ้าข้าสามารถขายได้ในราคาหนึ่งหมื่นตำลึง ผู้ดูแลจะทำตามที่ข้าบอกได้หรือไม่?”

เมื่อผู้ดูแลหญิงเห็นว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ต้องการจะสร้างความยุ่งยากอยู่กับสร้อยคออีกครั้ง สีหน้าของนางขมขื่น “ฮูหยิน หากท่านชื่นชอบสร้อยคอเส้นนั้นจริง ๆ ข้าจะให้อาจารย์ทำสร้อยเส้นนั้นที่เหมือนกันให้ท่านอีกชิ้น ท่านเห็นว่าได้หรือไม่?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์หัวเราะเบา ๆ “ผู้ดูแลเข้าใจผิด ข้าไม่ได้ต้องการสร้อยคอเส้นนั้นหรอก เพียงแต่เหตุการณ์เริ่มต้นขึ้นเพราะสร้อยคอ ข้าจึงอยากจะใช้สร้อยคอจบเรื่อง”

“หากข้าสามารถขายสร้อยคอเส้นนั้นได้ในราคาหนึ่งหมื่นตำลึง แน่นอนว่ามันเป็นการค้าขายตามกฎหมาย ทั้งสองฝ่ายสมัครใจลงนามในข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ดูแลจำต้องแบ่งเงินให้ข้าสี่พันตำลึง และให้ข้าเลือกเครื่องประดับในร้านได้ตามใจชอบอีกสองสามชิ้นด้วย ส่วนที่เหลืออีกหกพันตำลึง ถือเป็นค่าชดเชยสำหรับปัญหาที่คุณหนูรองซูก่อในหอหมิงเย่ว์ ข้าจะให้นางจ่ายเงินดี ๆ แล้วจากไป” นางกล่าว

“ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วย เช่นนั้นข้าก็จะไม่บีบบังคับ ข้าจะออกไปทันที ส่วนเรื่องเละเทะของคุณหนูรองซู ก็ต้องรบกวนพวกเจ้าจัดการแล้วล่ะ”

ผู้ดูแลหญิงเงียบไปครู่หนึ่ง “ท่านมีวิธีที่จะทำให้คุณหนูรองซูออกไปหรือ?”