ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 313

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เขียนลงบนกระดาษ ว่าการประมูลครั้งนี้เป็นไปด้วยความสมัครใจ ผู้เสนอราคาสูงสุดได้สิ่งที่ประมูลไป กระทำการตามความสามารถตน ผลที่ตามมารับผิดชอบเอง หากลงนามยอมรับจะสามารถใช้เป็นพยานหลักฐานในชั้นศาลได้ คัดลอกไว้สามฉบับ และจะไม่กลับคำ

นางประทับลายนิ้วมือบนสำเนาทั้งสามฉบับ “คุณหนูรองซู ถ้าเจ้าไม่เอาเงินมาด้วย หรือไม่กล้าทำแล้วล่ะก็ ตอนนี้เสียใจยังไม่สายไปนะ”

เมื่อถูกฉินเหยี่ยนเย่ว์เยาะเย้ย สมองของซูเตี่ยนซวงก็เริ่มร้อนขึ้น นางตบโต๊ะทันทีก่อนจะประทับลายนิ้วมือลงไป “ข้าไม่กล้าน่ะหรือ? เหลวไหล”

ครั้นฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นว่าปลาติดเบ็ดแล้วก็หัวเราะเบา ๆ และส่งกระดาษทั้งสามฉบับให้กับผู้ดูแลหญิง

ผู้ดูแลหญิงเองก็ประทับลายนิ้วมือด้วยเช่นกัน ทั้งสามคนต่างมีสำเนาหนึ่งฉบับ ซึ่งมีผลเหมือนกัน

“เนื่องจากเครื่องประดับในร้านล้วนเป็นของที่มีชิ้นเดียว ดังนั้น เมื่อสองคนโต้แย้งในสินค้าชิ้นเดียวกัน จึงจะใช้รูปแบบการประมูลซึ่งเขียนไว้เป็นหลักฐานแน่ชัดแล้ว ทั้งสองฝ่ายต่างยินดีรับผลที่ตามมา กฎกติกาง่ายมาก ผู้ให้ราคาสูงสุดจะเป็นผู้ชนะ ราคาต่ำสุดหนึ่งร้อยตำลึง พวกท่านทั้งสองเพิ่มราคาเถอะ”

ซูเตี่ยนซวงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ทว่ามีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรแล้ว เสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว

“ข้าเสนอสองร้อยตำลึง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวก่อน

“ห้าร้อยตำลึง” ซูเตี่ยนซวงกลัวรั้งท้าย จึงไม่คิดมากและเพิ่มราคาให้สูงขึ้น

“หกร้อยตำลึง”

“ช่างใจคับแคบเสียจริง” ซูเตี่ยนซวงกอดอก เชิดหน้าขึ้น “ใคร ๆ ก็รู้ว่าท่านไม่เป็นที่ต้อนรับขับสู้ในจวนอ๋องเจ็ด น่าสมเพช ข้าจะใช้ตั๋วเงินทุบท่านจนตาย ข้าเสนอหนึ่งพันตำลึง”

“หนึ่งพันหนึ่งร้อยตำลึง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยังคงใจเย็น

“สองพันตำลึง”

“สองพันห้าร้อยตำลึง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองสีหน้าภาคภูมิใจของซูเตี่ยนซวง นางเพิ่มราคาขึ้น ใบหน้าดูเป็นทุกข์และสับสน

“ห้าพันตำลึง” ซูเตี่ยนซวงเห็นความเจ็บปวดของนางทุกครั้งที่เพิ่มราคาก็มีความสุข