ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 315

“ประมุขหอ นี่ไม่เหมาะสมกระมัง” ผู้ดูแลหญิงพูดอย่างยากลำบาก “หากท่านเข้าสำนักหมอหลวง เกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ได้”

“ข้าจะไม่ใช้เทพลุ่มหลงอีกต่อไปแล้ว” ไป๋หลินยวนถือหน้ากากไว้ หลังจากสวมมันลงบนใบหน้า ก็กลายเป็นอีกคนหนึ่งแล้ว “และข้าก็ย่อมจะไม่ใช้ชื่อและใบหน้าของไป๋หลินยวนเช่นกัน”

ไม่ว่ายาเม็ดสีขาวจะเป็นสิ่งที่หมอหลวงหลินนำมาหรือเป็นสิ่งที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์แสดงออกมาให้เห็น ล้วนทำให้เขาตื่นเต้น

หากสามารถอยู่ในระยะที่ติดต่อสตรีผู้นั้นได้ อาจจะได้รับสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เป็นได้

……

บนรถม้า

ฉินเหยี่ยนเย่ว์อารมณ์ไม่ดียิ่งนัก

เมื่อคิดไปถึงไป๋หลินยวนซึ่งซ่อนมีดไว้ในรอยยิ้มพิษ ก็ทำให้นางรู้สึกอึดอัดไปทั่วทั้งร่างแล้ว

นางมีความรู้สึกว่าถูกงูพิษจ้องมองอยู่

การไปที่หอหมิงเย่ว์ คือการตัดสินใจที่นางเสียใจที่สุด

“พระนาง ท่านเป็นไรใช่ไหม?” ตู้เหิงถามอย่างไม่แน่ใจ “สิ่งของข้างในไม่ถูกใจท่านหรือ?”

“เปล่า ก็แค่มีประสบการณ์ที่ไม่น่าอภิรมย์เล็กน้อย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยื่นตั๋วเงินสี่พันตำลึงให้กับตู้เหิง “ใช้ตั๋วเงินนี้ซื้อของจำพวกข้าว บะหมี่ ผ้าฝ้าย นำไปแจกจ่ายให้กับคนที่ขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน แต่อย่าใช้นามของจวนอ๋องเจ็ด ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงนามของข้า ถ้ามีคนถามขึ้น ก็แค่บอกว่าเป็นของคุณหนูรองสกุลซู”

ตู้เหิงเลิกคิ้ว “เพราะเหตุใด?”

“แต่เดิมนี่ก็เป็นเงินของนาง”

“ถึงจะเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ควรนำชื่อเสียงที่ดีนี้ให้แก่นาง” ตู้เหิงพูดอย่างสับสน “นางติดตามท่านก็ไม่ได้มีเจตนาที่ดี ไยพระนางถึงต้องตอบแทนด้วยความเมตตาไมตรีด้วย? และอีกอย่าง ด้วยนิสัยของแม่นางรองซูแล้ว ก็ไม่สามารถทำเรื่องดีงามเช่นนี้ออกมาได้ด้วยซ้ำ”

“วันนี้นางใช้เงินไปหนึ่งหมื่นตำลึง ไม่ว่าสกุลซูจะร่ำรวยแค่ไหน ก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อสถานที่ที่ใช้จ่ายเงินจำนวนมหาศาลขนาดนี้ได้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดขึ้น “สกุลซูสืบครั้งเดียวก็สามารถตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นในหอหมิงเย่ว์ได้อย่างชัดเจนแล้ว หากข้าเอาสี่พันตำลึงนี้ไปเปล่า ๆ หรือใช้สี่พันตำลึงนี้ไปทำความดีในนามของข้า ผลจะเป็นอย่างไร?”