ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 35

ถ้าหากนางวินิจฉัยโรคไม่ผิด อาการป่วยของฉินเหยี่ยนเย่ว์น่าจะเป็นโรคในกะโหลกศีรษะ ตอนที่อาการไม่กำเริบยังพอไหว หากอาการกำเริบก็จะเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดตกอยู่ในอาการเสียสติ

โรคในกะโหลกศีรษะมีทั้งไม่รุนแรงและสาหัส ในกรณีที่ไม่รุนแรงอาการจะค่อย ๆ ทุเลา ในกรณีที่รุนแรงอาจจะเส้นเลือดในสมองแตกและเสียชีวิตได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ

“ท่านจำเป็นต้องนอนพักผ่อน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้ว “อยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ หม่อมฉันจะประคองท่านออกไปพักผ่อน”

“หลีกไป” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ผลักนางออกอย่างรุนแรง สายตาเหลือบมองไปทางหญิงงามล่มเมืองที่อยู่ไกลออกไปโดยไม่ตั้งใจ

เห็นได้ชัดว่าหญิงงามล่มเมืองได้สังเกตเห็นถึงสถานการณ์ทางด้านนี้แล้ว นางระงับความริษยาในดวงตา แสดงสีหน้าท่าทางโศกเศร้าเสียใจออกมา

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา

หญิงงามล่มเมืองผู้นั้น ก็คือซูเตี่ยนฉิงหญิงอันเป็นที่รักของฉินเหยี่ยนเย่ว์

ในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมไม่แยแสต่อผู้ใดนอกเหนือจากท่านอ๋องสาม ดังนั้นความทรงจำเกี่ยวกับซูเตี่ยนฉิงค่อนข้างน้อย จำได้เพียงแค่ว่านางเป็นหลานสาวของฮองเฮาองค์ปัจจุบัน บุตรสาวของท่านสมุหราชเลขาธิการ

วันนี้ได้พบ อืม ทักษะการเปลี่ยนหน้าให้คะแนนเต็ม เป็นดอกบัวขาว(ใช้ด่าผู้หญิงที่ภายนอกดูใสซื่อบริสุทธิ์แต่ภายในคิดไม่ซื่อมีพฤติกรรมที่ไม่ดี)บริสุทธิ์ดอกหนึ่ง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยิ้มเยาะ ก้มหน้า เข้าไปใกล้ข้างหูของตงฟางหลี “ลักษณะชีพจรของท่านประหลาดยิ่ง ภาวะความดันในกะโหลกศีรษะสูงอาจจะทำให้เส้นเลือดในสมองแตก หรืออยู่ในอาการเสียสติ หรือหลอดเลือดในสมองแตกทำให้เสียชีวิตเนื่องจากเลือดออกในสมองได้ทุกเมื่อ หม่อมฉันมิได้ข่มขวัญอย่างแน่นอน”

ตงฟางหลีหลับตา

เขาจะไม่ทราบอาการป่วยของตนเองได้อย่างไร?

เขาเพียงแค่รังเกียจที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์สัมผัสเขาในที่สาธารณะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าของฉิงเอ๋อร์

“ไสหัวไป”

น้ำเสียงของเขาเย็นเยือก

ภายใต้ความพยายามอดทนอดกลั้น เดิมทีเขาสามารถระงับอารมณ์เพื่อให้ผ่านพ้นอาการกำเริบครั้งนี้ไปได้

แต่ การใกล้ชิดของฉินเหยี่ยนเย่ว์ ความโศกเศร้าของฉิงเอ๋อร์ เมื่อปัจจัยเหล่านี้รวมกัน อารมณ์ที่ระงับเอาไว้ได้ก็ปะทุออกมา ดวงตาทั้งสองข้างของเขาแดงก่ำ เส้นเลือดปูดโปนขึ้นมา

ความอาฆาตแค้นที่รุนแรงครอบคลุมตัวของฉินเหยี่ยนเย่ว์ แรงอาฆาตกลุ่มนี้ รุนแรงยิ่งกว่าตอนปกติ

ฉินเหยี่ยนเย่ว์รู้สึกไม่ดี

คนผู้นี้ อาจจะตกอยู่ในอาการเสียสติอันเนื่องมาจากความเจ็บปวดภายในกะโหลกศีรษะ

นิ้วมือของตงฟางหลีบีบข้อมือของนางเอาไว้ ราวกับว่าอยากจะบีบข้อมือของนางให้หัก

“ตงฟางหลี อย่าทำตัวน่าไม่อาย ท่านคิดว่าข้ายินดีจะสนใจท่านอย่างนั้นรึ? ท่านจำเอาไว้ ว่าเมื่อคืนวานนี้ท่านช่วยเหลือข้าหนึ่งครั้ง วันนี้ถือว่าเป็นการตอบแทน หายกัน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หยิบเข็มเงินออกมาหนึ่งเล่ม แทงลงไปที่บริเวณจุดเหอกู่

เหอกู่อยู่ตำแหน่งหลังมือร่องตรงกลางระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ สามารถบรรเทาอาการปวดหัว ทำให้อารมณ์คงที่ได้

นางลุกขึ้นเดินไปตรงกลาง คำนับพระพันปีกับฝ่าบาท

“ลูกคาราวะพระพันปี เสด็จพ่อเพคะ ท่านอ๋องเจ็ดทรงไม่สบาย ลูกขออนุญาตพาท่านอ๋องไปพักผ่อนสักประเดี๋ยวเพคะ”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์คุกเข่าอยู่บนพื้น หลุบตาลง

ฉากเมื่อครู่นี้ สำหรับคนนอกแล้ว ก็เป็นเพียงแค่นางประคองตงฟางหลีเอาไว้ ทั้งสองคนกระซิบพูดคุยกันอย่างสนิทสนมเท่านั้น

คนอื่นไม่สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของตงฟางหลี

ฮ่องเต้มองสำรวจฉินเหยี่ยนเย่ว์ แรงกดดันที่ไร้รูปร่างบนร่างกายของนาย สีหน้าของนางซีดเซียวเล็กน้อย

ผู้ที่ครองราชย์บัลลังก์มาช้านานย่อมมีรัศมีแห่งโอรสสวรรค์ปกคลุม เวลาหนึ่งวินาทีผ่านไปราวกับผ่านไปหนึ่งปี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน