ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 38

38 /1850

ตงฟางหลียังคงหลับตาอยู่เช่นเดิม

เมื่อครู่เขามองอันใดไม่ค่อยชัดแจ้งนัก จึงมิเห็นว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำอันใดกับเขากันแน่

สิ่งเดียวที่เขารู้สึกได้ก็คือ หลังจากที่รู้เจ็บปวดจากการแทงเข็มลงไปนั้น ร่างกายพลันมีอะไรเย็น ๆ บางอย่างถูกฉีดเข้ามาที่แขนในทันที ไม่นานนักอาการปวดหัวของเขาก็หายไป

เสมือนกับคลื่นลมพายุอันบ้าระห่ำที่พัดไปมาอยู่ในสมองนั้น หลังจากที่พบเจอกับสิ่งของเย็น ๆ สิ่งนั้นถึงได้มีอาการสงบลงได้

นับว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกผ่อนคลายยิ่งนักหลังจากที่ต้องมาพบเจอกับอาการเช่นนี้

“ในยามนี้ ท่านรู้สึกเช่นไรบ้างเพคะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยถาม

"ก็ดี"

“ความดันในกะโหลกศีรษะของท่านกลับมาเป็นปกติดังเดิมแล้ว หลังจากที่อาการคงที่แล้วนั้น ท่านก็สามารถทานเทียบยาตามปกติที่ท่านเคยได้รับต่อไปได้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางกล่าวต่อมาอีกว่า “โรคนี้อันตรายเป็นอย่างมากเพคะ”

เธอรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย ที่บุคคลที่มีกลิ่นอายความเย็นชาอมตะเช่นตงฟางหลี แม้แต่ในยามที่อาการป่วยกำเริบขึ้นมานั้น เขาก็ยังคงมีท่าทีดั่งภูเขาหยกที่ไม่ไหวติงต่อสิ่งใด ช่างน่ามองยิ่งนัก

คนเช่นนี้กลับต้องมาตกอยู่ที่น่าลำบากเพียงเพราะโรคภาวะในกะโหลกศีรษะสูงเสียได้

ทั้งยังมาอยู่ในยุคที่ไม่มีแม้แต่เทคโนโลยีในการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะอีกด้วย ทำได้แต่เพียงรักษาตามอาการไปเท่านั้น ทั้งยังเสี่ยงต่อการเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อยเสียอีก

ใบหน้าของตงฟางหลีพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย "เจ้ารู้หรือว่าข้าทานยาเทียบใดบ่อย ๆ "

“มิใช่ว่าอยู่ในแขนเสื้อของท่านหรือเพคะ? กลิ่นที่ฉุนมากถึงเพียงนี้ ด้านในย่อมมีส่วนผสมของโสมซานชี ชวงเกียง ดอกคำฝอยและกวาวเครือขาว ล้วนแต่เป็นส่วนผสมของยาเม็ดบำรุงสมองทั้งนั้น อีกทั้งยังส่งผลดีต่ออาการป่วยของท่านอีกด้วย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พูดจบ ร่างกายของนางพลันชะงักไปเล็กน้อย "เอ่อเมื่อครู่ หม่อมฉัน... เพียงแค่เอ่ยเรื่องไร้สาระออกไปเท่านั้น"

นางมองเห็นสีหน้าท่าทีที่กำลังสงสัยอยู่ของตงฟางหลีในทันที พร้อมทั้งมุมปากที่กระตุกขึ้นมาเสียหลายครั้ง

เมื่อครู่นางหุนหันพลันแล่น พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป ทั้งยังทำในสิ่งที่ไม่ควรทำลงไปอีกด้วย

เรื่องการวินิจฉัยโรค ทั้งการฉีดแมนนิทอลเอง นางยังพอสามารถหาเรื่องราวไร้สาระมาแก้ต่างให้ตนเองได้

ทว่า การหลุดปากเอ่ยถึงส่วนผสมของเทียบยาที่เขากินไปนั้นถือเป็นเรื่องเฉพาะทาง หากมิใช่ผู้ที่มีทักษะทางการแพทย์ละก็ย่อมมิอาจทำมันออกมาได้แน่

"หม่อมฉันพอจะอธิบายเรื่องนี้ได้เพคะ" ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีจริงจัง "หม่อมฉันเกิดมาด้วยร่างกายที่อ่อนแอมาตั้งแต่วัยเยาว์ ทั้งยังกินยามาชนิดหลายเทียบยาเพคะ จากที่เจ็บป่วยบ่อย ๆ ก็กลายเป็นหมอเสียเอง ไม่นานนักการแยกแยะสมุนไพรต่าง ๆ จึงมิใช่เรื่องยากสำหรับหม่อมฉันอีกต่อไป ”