ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 43

ทว่า หากเป็นกลิ่นที่ติดตัวจริง ๆ ย่อมต้องติดตัวไปตลอดหรือค่อยๆ จางหายไป แทนที่จะส่งกลิ่นออกมาเป็นระยะๆ เช่นนี้

เว้นแต่ว่า......

ฉินเหยี่ยนเย่ว์คิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งขึ้นมาในทันที

เมื่อมีความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวนั้น ฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันขมวดคิ้วพร้อมทั้งหัวใจที่เต้นรัวออกมาไม่หยุด

นับว่าเป็นการณ์คาดเดาที่เสี่ยงตายยิ่งนัก เกรงว่าการคาดเดานี้อาจจะเกินความคาดหมายของพวกเขาทุกคนไปเสียหน่อย อีกทั้ง อาจจะเป็นการนำปัญหาวุ่นวายมาหานางก็เป็นได้

ด้วยสถานการณ์ที่กำลังตกอยู่ในความตึงเครียดเช่นนี้ ฉินเหยี่ยนเย่ว์มิรู้ว่านางควรจะยื่นมือออกไปดีหรือไม่

อีกทั้งแหวนในมือของนางก็ยังมิมีท่าทีตอบสนองอันใดออกมา นางเองก็มิอาจหาหนทางเข้าไปใกล้ศพได้ จึงมิอาจแน่ใจได้ว่าการณ์คาดเดาของตนเองนั้นถูกต้องหรือไม่

นี่คือการเดิมพัน

เหงื่อเย็นๆ พลางผุดออกมาจากหน้าผากของฉินเหยี่ยนเย่ว์ในทันที นับตั้งแต่ที่ได้กลิ่นเลือดภายในตำหนักเยว่ชูนั้น ก็ถือว่าเป็นเวลานานมากแล้ว หาล่าช้าไปกว่านี้ เกรงว่าองค์หญิงเย่ว์ลู่จักได้กลายเป็นร่างไร้วิญญาณที่แท้จริงอย่างแน่นอน

นางมิอาจรั้งรอเวลาต่อไปได้อีก

พลางกัดฟันก้าวขึ้นหน้าไป ก่อนจะทำการคุกเข่าโค้งคำนับกับพื้นกล่าวออกมา “เสด็จพ่อเพคะ ท่านอ๋องหลูหยางเพคะ อนุญาตให้หม่อมฉันดูร่างของ... องค์หญิงเย่ว์ลู่หน่อยได้หรือไม่เพคะ?”

“เจ้าคิดจะทำอันใดกัน?” ท่านอ๋องหลูหยางที่มีท่าทีใกล้จะแตกสลายเต็มทนนั้น นัยน์ตาของเขาแดงก่ำ พร้อมทั้งร่างกายโงนเงนไปมา “ลู่เอ๋อร์เป็นผู้บริสุทธิ์ นางถูกผู้ไม่หวังดีสังหารตาย”

“พวกเจ้าอย่าคิดที่จะใส่ร้ายนางเชียว!”

“ท่านเข้าพระทัยผิดไปแล้วเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “หม่อมฉันเพียงคิดว่า องค์หญิงเย่ว์ลู่อาจจะยังมีชีวิตอยู่เพคะ”

ทันทีที่คำพูดนี้ถูกเอ่ยออกมานั้น ท่านอ๋องหลูหยางพลางตกตะลึงไปในทันที ก่อนที่ดวงตาของเขาจักเบิกโพลงออกมาราวกับระฆังก็ไม่ปาน “อะไรนะ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน