“หม่อมฉันร่างกายอ่อนแอเพคะ หากมิได้ทานอาหารหม่อมฉันจักเป็นลมหมดสติ เกรงว่าอาการป่วยของหม่อมฉันจักส่งผลต่อทุกคน ดังนั้นหม่อมฉันจึงได้เตรียมของว่างมาด้วย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวออกมาหาได้มีท่าทีหยิ่งทระนงตนไม่ “ทว่า หม่อมฉันมิได้วางยาอ๋องสิบเพคะ”
“ยังเล่นลิ้นอยู่อีก” ใบหน้าของฮองเฮาพลันฉายแววเย็นชาออกมา
เมื่อเห็นว่าแม่นมที่ลอบออกอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองคนเมื่อครู่กลับมาแล้ว พระนางจึงพยักหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะประกาศกร้าวออกมาด้วยท่าทีเย็นชาว่า "ในเมื่อเจ้ามิยอมรับก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายใจดำแล้วกัน พวกเจ้า เข้าไปค้นตัวนางเสีย "
“เพคะ” แม่นมทั้งสองรับคำสั่ง
ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลับเกิดอาการรู้สึกหนาวสั่นออกมา
สายตาของแม่นมทั้งสองนั้น ดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
ในยามที่แม่นมทั้งสองพยายามเดินเข้ามาใกล้ ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงค่อย ๆ ก้าวถอยหลังกลับไป เพื่อป้องกันมิให้แม่นมทั้งสองเข้ามาใกล้ตนเอง
“ขอประทานอภัยพระชายาอ๋องเจ็ดเพคะได้โปรดให้หม่อมฉันทำการค้นตัวท่านเถิด” แม่นมทั้งสองเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีเพียงการยินยอมให้หม่อมฉันตรวจสอบเท่านั้น ถึงจะสามารถพิสูจน์ได้ว่าท่านเป็นผู้บริสุทธิ์เพคะ พระชายาอ๋องเจ็ด”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้วเป็นปมในทันที ยิ่งแม่นมทั้งสองเข้าใกล้มากเท่าไหร่ นางพลันรู้สึกว่าพวกนางยิ่งมีเจตนาไม่ดีมากขึ้นเท่านั้น
พร้อมทั้งกลิ่นแปลก ๆ ที่ลอยออกมาร่างของพวกเขา
กลิ่นแปลก ๆ นั้นย่อมต้องเป็นพิษอย่างแน่นอน
แม่นมทั้งสองคนซ่อนพิษเอาไว้ในร่างกาย!
ฉินเหยี่ยนเย่ว์เหลือบมองไปที่ฮองเฮาในทันที
ใบหน้าของฮองเฮานั้นเย็นชา ทว่า แววตากลับฉายแววนุ่มลึก
แม่นมสองคนเป็นคนของฮองเฮา ฉะนั้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกนางกระทำ ล้วนแต่ได้รับคำอนุญาตจากฮองเฮาแล้วอย่างแน่นอน
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ผู้ที่คิดไม่ดีต่อนางนั้นคือฮองเฮานั่นเอง
ฮองเฮาที่ค่อย ๆ ปีนป่ายขึ้นไปบนตำแหน่งขึ้นทีละขั้นนั้น มิรู้ว่าต้องเหยียบเลือดเหยียบเนื้อผู้คนมากมายเพียงใด เกรงว่าตำแหน่งฮองเฮาคงได้มาไม่ง่ายนัก


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน