ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 52

ฮองเฮาที่ผ่านคลื่นลมมามากมายนั้น ไม่นานนักพระนางพลันสงบจิตสงบใจได้อย่างรวดเร็ว

นางรู้แล้วว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์กำลังช่วยนางหาทางลงให้กับเรื่องนี้อยู่

มามาสองคนมิอาจซ่อนพิษหรือทำการหลอกลวงได้อีกต่อไป ทั้งยังมีผู้คนมากมายที่เห็นภาพสถานการณ์ตรงหน้า การจะนำนางลงจากตำแหน่งฮองเฮานั้น หากนางก้าวพลาดพลั้งเพียงนิดเดียว ย่อมมิอาจลุกขึ้นมาได้อีกเลย

หากฮองเฮาต้องการหลีกหนีจากเรื่องนี้นั้น มีเพียงอย่างเดียวคือละทิ้งมามาทั้งสองคนนี้ไปเสีย

“หาญกล้ายิ่งนัก” ฮองเฮาตรัสออกมาด้วยท่าทีโศกเศร้า “ข้าปฏิบัติต่อพวกเจ้าอย่างดี พวกเจ้ากลับขวัญกล้าเทียมฟ้าก่อเรื่องเช่นนี้ออกมาได้งั้นหรือ”

“พวกเจ้าเข้ามา ลากพวกนางออกไป...โบยเสีย”

เมื่อพูดออกไปว่า "โบยด้วยไม้นั้น" ภายในใจหัวใจของฮองเฮาราวกับมีเลือดไหลออกมาในทันที

มามาทั้งสองคนนี้เป็นสาวใช้จากบ้านเดิมของนาง แต่เล็กจนโตล้วนแต่ติดตามนางมาโดยตลอด ในยามนี้หากนางต้องรักษาชีวิตของตนเองให้รอด มีแต่ต้องละทิ้งพวกนางทั้งสองคน

เมื่อมามาได้ยินเรื่องเช่นนั้น พวกนางพลันตกใจไปในทันที “ฮองเฮาเพคะ ฮองเฮาเพคะ ไม่นะเพคะ หม่อมฉันถูกใส่ร้ายเพคะ ได้โปรดสืบเรื่องนี้ก่อนนะเพคะ”

“ฮองเฮาเพคะ พวกหม่อมฉันถูกใส่ร้ายเพคะ”

“ยังกล้าเล่นลิ้นอีก พวกเจ้าเข้ามา นำยาพิษขวดนั้นป้อนพวกนางเสีย” ฮองเฮากลัวว่าพวกนางทั้งสองคนจักเอ่ยเรื่องที่ไม่ควรพูดออกมา จึงได้รับสั่งให้คนนำยาพิษกรอกปากพวกนางในทันที

มามาทั้งสองที่มิอาจต่อสู้ดิ้นรนต่อไปได้นั้น หลังจากถูกกรอกยาพิษไปได้ไม่นาน พวกนานพลันกระตุกสองสามครั้งและหมดลมหายใจไป

ดวงตาทั้งสองพลันเบิกโพลงออกมา

“ลากพวกนางออกไปเสีย” ฮองเฮาโบกมือไปมาด้วยท่าทีล้า “พวกนางอยู่กับข้ามานานหลายปีแล้ว จักกล่าวว่ามิมีบุญคุณอันใดเลยก็ไม่ได้ นำร่างของพวกนางไปฝังศพดี ๆ เสีย”

กองกำลังองครักษ์จึงลากศพออกไปในทันที

ภายในห้องโถงใหญ่กลับตกสู่ความเงียบงันที่เย็นยะเยือก

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ได้แต่หลุบตาลง ขนตางอนยาวของนางมิอาจปกปิดดวงตาของนางได้มิด

นางมิได้ตั้งใจจักฆ่าใคร นางมีเพียงแต่ต้องการออกจากสถานการณ์ที่น่าลำบากเช่นนี้เท่านั้น นางมีแต่ต้องเปิดโปงพวกเขาออกมา หลังจากที่มามาถูกเปิดเผยตัวตนออกมานั้น ฮองเฮาย่อมมิคิดเก็บพวกเขาไว้ข้างตัวอีกต่อไป

ในสถานการณ์เช่นนี้ หากเหล่ามามามิตาย ก็ย่อมเป็นนางที่ตายเอง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน