ฮองเฮายังคงเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของนาง
นางเห็นด้วยตาตัวเองว่าหลังจากฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำบางอย่างกับเจ้าสิบแล้ว เจ้าสิบก็คายอัลมอนด์ออกมา
อัลมอนด์ลูกใหญ่ติดอยู่ในลำคอของเจ้าสิบ แน่นอนว่ามันทำให้หายใจไม่ออกเป็นแน่
หลังจากพ่นอัลมอนด์ออกมา ลมหายใจของเจ้าสิบก็มั่นคงขึ้น และใบหน้าที่ม่วงเขียวของเขาก็ค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ
คำกล่าวฉินเหยี่ยนเย่ว์มีความน่าเชื่อถือในระดับหนึ่ง
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าอัลมอนด์ติดอยู่ในลำคอของเจ้าสิบ ทักษะทางการแพทย์เมื่อครู่นี้ เจ้าเรียนมาจากที่ใดกัน?” ฮองเฮาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “เราไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเจ้ารู้จักทักษะทางการแพทย์”
“พูดอย่างไม่ปิดบัง หม่อมฉันรู้ว่าน้องสิบมีนิสัยร่าเริงซุกซน และหม่อมฉันก็ได้กลิ่นของถั่วอัลมอนด์ในปากของเขา ดังนั้นฉันจึงเดาอย่างอาจหาญว่ามันอาจจะติดอยู่ในลำคอ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวในทางตรงกันข้าม “เมื่อครู่นั้นไม่ใช่ทักษะทางการแพทย์ เป็นลูกที่ร่ำเรียนวิชามาจากตำรายาสมุนไพรพื้นเมือง”
“เป็นเพราะน้องสิบเป็นคนดีฟ้าคุ้มครอง ทำให้สามารถเปลี่ยนเรื่องราวจากร้ายให้กลายเป็นดีได้”
“หมอหลวง” ฮองเฮาร้องเรียก
หมอหลวงรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจชีพจรของตงฟางอิง
หลังจากที่สามารถหายใจได้อย่างราบรื่น ชีพจรของตงฟางอิงก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน
“ขอแสดงความยินดีกับฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ องค์ชายสิบฟื้นแล้ว” หมอหลวงคุกเข่าลง เหงื่อเย็นปกคลุมทั่วหน้าผาก
สีหน้าของฮองเฮาค่อนข้างซับซ้อนเล็กน้อย
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้าสิบ นี่คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
อย่างไรก็ตาม นางสูญเสียแม่นมสองคนไปอย่างเปล่าประโยชน์ และผู้ร้ายหลักคือฉินเหยี่ยนเย่ว์
บัญชีแค้นนี้ หากมีโอกาส นางจะต้องชำระกับฉินเหยี่ยนเย่ว์อย่างแน่นอน
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ
นางไม่ลังเลที่จะรับผิดแทนฮองเฮาไปพบตงฟางอิง และนางก็ไม่ลังเลที่จะเปิดเผยตัวตนเพื่อช่วยตงฟาง ตงฟางอิงมิเป็นอันใดนับว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก เรียกได้ว่านางได้แก้ไขปัญหาใหญ่ของฮองเฮาทางอ้อมได้
อย่างไรก็ตาม สายตาที่ฮองเฮาได้มองนางนั้น เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างล้นหลาม

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน