ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 55

ไม่ว่าผลสรุปออกมาเป็นแบบไหน ล้วนแต่เป็นอันตรายถึงชีวิตทั้งนั้น

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยิ้มเยาะเย้ยออกมาในทันที ดูเหมือนว่านางจะต้องไปพูดคุยกับหมอหลวงหน่อยเสียแล้ว

หมอหลวงที่รู้สึกได้ถึงการจ้องมองของฉินเหยี่ยนเย่ว์นั้น พลันตัวสั่นเทาไปในทันที ก่อนจะรีบถอยกายกลับไป

หลังจากที่ฝูงชนที่เหลือจากไปแล้วนั้น หลงเหลือไว้แต่เพียงนางและตงฟางอิงอยู่ในห้องแทน

ใบหน้าของตงฟางอิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย พลางเอาผ้าห่มคลุมหน้าของตนเอง "ท่านช่วยชีวิตข้าเอาไว้"

"หากมิช่วยเจ้า ข้าจักกลายเป็นมือสังหารที่ทำร้ายเจ้าแทน" ฉินเหยี่ยนเย่ว์นั่งลงที่ด้านข้างเขา ก่อนจะถอนหายใจเอ่ยออกมาว่า "เด็กน้อย ข้ามิกล้าให้ขนมเจ้าอีกต่อไปแล้ว"

ใบหน้าของตงฟางอิงพลันมีท่าทีเคร่งเครียดไปในทันที "ข้าขอโทษ"

"เหตุใดต้องขอโทษข้า?"

“เมื่อครู่ ข้าโกหก” ตงฟางอิงลดเสียงเบาลง “ถั่วอัลมอนด์เม็ดนั้น…”

ตงฟางอิงขบเม้มริมฝีปากของตนเอง เสมือนกับว่าเขาตัดสินใจจักเอ่ยอันใดบางอย่างออกมา

“มิต้องรีบ ช้า ๆ ค่อย ๆ เล่าออกมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เลิกคิ้วขึ้น

“ท่านเชื่อข้าหรือไม่?” ตงฟางอิงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของนาง

"เชื่อ"

“ได้” ตงฟางอิงพลางโบกมือเล็กๆ ของตน ราวกับเป็นสัญญาณบอกว่าให้นางเข้าไปใกล้ ๆ เขา

เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์เข้าไปใกล้นั้น ตงฟางอิงจึงกระซิบเสียงเบากล่าวว่า "ข้าเจออะไรแปลก ๆ อยู่ในห้อง ตอนที่ข้าไปตามพี่เจ็ดให้มาดูด้วยกันนั้น ของสิ่งนั้นก็ไม่อยู่แล้ว”

“ข้ารู้สึกว่ามันแปลกๆ จึงเลยวนหาอยู่ในห้องนั้นอยู่นาน ในยามนั้นพี่สาวฉิงก็เข้ามา”

“พี่สาวฉิง?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยถาม “ซูเตี่ยนฉิง?”

ตงฟางอิงพยักหน้าลง "นางนำถั่วอัลมอนด์มาให้ข้าจานหนึ่ง ข้าจึงคว้าขึ้นมากินสองสามเม็ด ในตอนที่ข้ากำลังกินอยู่นั้น นางพลางร้องตะโกนเรียกชื่อข้า ยามที่ข้าหันไป นางกลับสวมใส่หน้ากากที่น่ากลัวอันหนึ่ง "

“ข้าที่ตกใจจนลืมไปว่าตนเองกำลังกินอัลมอนด์อยู่นั้น เมื่อได้สติกลับมาอีกทีกลับพบว่าถั่วอัลมอนด์ติดอยู่ในลำคอเสียแล้ว ข้าจักกลืนก็ไม่ได้ จักคายออกมาก็ไม่ได้เช่นกัน ข้าจึงค่อย ๆ รู้สึกเจ็บปวด ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นในแบบที่ท่านทราบ”