ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 70

“พระชายาอ๋องเจ็ด ขอร้องเจ้าละ ลู่เอ๋อร์จะเป็นอะไรไปไม่ได้” อ๋องหลูหยางกล่าวอย่างเศร้าใจ “เห็นนางทนทุกข์ทรมาน ใจของข้าก็แตกสลาย”

“ขอให้เจ้าช่วยนางด้วยนะ ข้ายินดีใช้ทุกอย่างมาแลกเปลี่ยน”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองท่าทางเป็นกังวลและโศกเศร้าของอ๋องหลูหยาง คิดถึงปู่ขึ้นมาอย่างสุดจะพรรณนา

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับนาง ปู่ก็คงจะกังวลและหัวใจแตกสลายเช่นเดียวกับอ๋องหลูหยางกระมัง

อ๋องหลูหยางมักจะฉุนเฉียวง่าย ทว่ามีความซื่อสัตย์มั่นคง เป็นวีรบุรุษผู้กล้า ผูกมิตรไว้มิใช่เรื่องเสียหาย

ทว่าเรื่องราวเกี่ยวกับองค์หญิงเย่ว์ลู่ นางก็ยังมีข้อสงสัยอีกมากมายเช่นกัน

“ก่อนอื่น หม่อมฉันขอบังอาจถามว่ามีเบาะแสเกี่ยวกับฆาตกรบ้างไหมเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ชั่งน้ำหนักครู่หนึ่งแล้วถาม

อ๋องหลูหยางส่ายหัว “ลู่เอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไรเลยสักอย่าง ข้าก็ไม่กล้าที่จะไปกระตุ้นนาง ฮ่องเต้ทรงพูดคุยกับท่านอ๋องเจ็ดอยู่นาน ไม่พบบุคคลต้องสงสัย”

“ลู่เอ๋อร์มุ่งมั่นที่จะปกปิดชายคนนั้น”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์คว้าข้อมือขององค์หญิงเย่ว์ลู่

ชีพจรค่อนข้างอ่อน การเอาหัวไปโขกเสาทำให้อาการแย่ลงไปอีก และยังไม่พ้นขีดอันตราย

“ท่านอ๋องหลูหยางเพคะ ในสองวันนี้ต้องติดตามอาการขององค์หญิงเย่ว์ลู่อย่างใกล้ชิด สองวันนี้ถือเป็นวันที่อันตรายที่สุด”

“ส่วนที่ว่าจะฟื้นได้หรือไม่ หม่อมฉันก็มิมีวิธีเลย มันขึ้นอยู่กับองค์หญิงเย่ว์ลู่เองเพคะ”

“หมายถึงอะไร” อ๋องหลูหยางถาม

“องค์หญิงเย่ว์ลู่ไม่อยากตื่นเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ “อาการบาดเจ็บที่ศีรษะของนางไม่ร้ายแรง หากนางอยากตื่น นางก็จะตื่นด้วยตนเองเพคะ”

“มีบางเรื่องที่หม่อมฉันเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ นี่ก็ดึกแล้ว หม่อมฉันก็ควรกลับได้แล้ว” หลังจากนางเอ่ยขึ้นก็ลงจากรถม้า กุมมือตนเดินไปในทิศทางของจวนอ๋องเจ็ด

“พระชายาอ๋องเจ็ด” อ๋องหลูหยางมองฉินเหยี่ยนเย่ว์เดินไปแล้วสั่งให้คนตามไปจนทัน “รถม้าของเจ้าอยู่ที่ใด”