ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 71

“หากเกิดเรื่องที่คาดคิดไม่ถึงขึ้นกับลู่เอ๋อร์ ข้าก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายให้พ่อแม่นางฟังเยี่ยงไร”

ร่างสูงใหญ่กำยำของอ๋องหลูหยางสั่นเทา ขอบตาแดงก่ำ

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี จึงปลอบใจเสียงอ่อนด้วยคำพูดไม่กี่คำ

รถม้าถูกขับออกมาเป็นเวลานานแล้ว และในที่สุดก็หยุดอยู่หน้าจวนอ๋องเจ็ด

“ถึงแล้ว” อ๋องหลูหยางยกมือขึ้น “เมื่อครู่ทำให้เจ้าเห็นเรื่องขบขันแล้ว ชั่วระยะเวลาหนึ่งช่างมีอารมณ์มากมายนัก ข้าได้พูดมากมายเช่นนี้ให้พระชายาอ๋องเจ็ดฟัง จริง ๆ แล้ว…”

“อย่างไรก็ตาม เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ อยากจะขอบใจพระชายาอ๋องเจ็ดมาก ๆ บุญคุณอันยิ่งใหญ่นี้ ข้ามิมีวันลืม”

“ท่านอ๋องหลูหยาง ท่านเกรงใจกันเกินไปแล้วเพคะ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวไปชิดริมหูขององค์หญิงเย่ว์ลู่ เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “องค์หญิงเย่ว์ลู่ ความตายมิใช่วิธีแก้ปัญหา หากท่านตาย ก็รังแต่จะทำให้ท่านปู่ของท่านเจ็บปวดหัวใจเท่านั้น”

“ถ้าท่านตายก็จะสมความปรารถนาของอีกฝ่าย เป็นเช่นนี้แล้ว การตายของท่านจะไม่มีค่าอะไรเลย ญาติสนิทเจ็บปวด ศัตรูมีความสุข ท่านยินดีหรือ? คิดให้ดีเสียหน่อยเถิด หากคิดตกแล้ว ให้ส่งคนมาหาข้าที่จวนอ๋องเจ็ด”

หลังจากพูดจบ นางก็กระโดดลงจากรถและยืนมองส่งรถม้าออกไปก่อนจะกลับจวนอ๋องเจ็ด

ยามนี้ ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว

วันทั้งวันจบลง ฉินเหยี่ยนเย่ว์หมดเรี่ยวแรง ย่างก้าวก็สะเปะสะปะเล็กน้อย

นางพยายามกลับไปยังเรือนโยวหลาน ทันทีที่เข้าประตู กลับต้องตกใจกับทัศนียภาพในลานบ้าน

หม้อจานชามกะละมังในครัวเล็ก ๆ ถูกโยนทิ้งกระจัดกระจายอยู่ในลานบ้าน

กองหิมะในลานบ้านยังไม่ได้ถูกเก็บกวาด ทว่าถูกคนเหยียบย่ำจนยุ่งเหยิง ภายใต้แสงสลัวมันช่างเละเทะเหลือทน

“เฟ่ยชุ่ย เกิดอะไรขึ้น?” หน้าผากของฉินเหยี่ยนเย่ว์เต้นตุบ ๆ

นางไม่ยักจำได้ว่าที่บ้านเลี้ยงสุนัขพันธุ์ฮัสกี้ไว้ด้วย ไม่เช่นนั้นบ้านจะถูกรื้อค้นได้อย่างไร?

“พระชายา ท่านกลับมาแล้ว” เฟ่ยชุ่ยเดินเข้ามาต้อนรับนางด้วยตาแดงด่ำ “มีหญิงผู้หนึ่งบุกเข้ามา บอกว่าเป็นสาวใช้ในเรือนของเราเพคะ”