ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 74

ฉินเหยี่ยนเย่ว์กลัวว่าจะทำให้นางหนาวตายจริง ๆ จึงเรียกเฟ่ยชุ่ยให้มาหา ทั้งสองคนช่วยกันอุ้มไป๋โค้วเข้าไปในเรือน

ในเรือนนั้นอบอุ่นมากจนไป๋โค้วฟื้นตัวแล้ว ก่อนที่นางจะกลอกตาไปมา “ข้ามิยอมรับน้ำใจของท่านหรอกนะ นี่คือสิ่งที่ตัวข้าเองใช้เงื่อนไขแลกเปลี่ยนมา”

“เจ้าจะทำอะไรก็ตามใจเถิด” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อย่างไรก็ตาม เจ้าเอาเปรียบข้าต่อหน้าข้าไม่ได้หรอก”

“หึ ช่วยข้าคลายจุดเสียสิ”

“เมื่อถึงเวลาแล้วมันย่อมคลายเอง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “บะหมี่อยู่ตรงนั้น หลังฟื้นตัวและขยับตัวได้แล้วก็มาอุ่นกินเองแล้วกัน กินเสร็จแล้วก็ทำความสะอาดให้เรียบร้อยโดยดีซะ”

นางยิงฟันใส่ “แม่นางฮัสกี้ ข้าขอแนะนำเจ้าว่าอย่าเล่นอุบายหรือพูดกลับไปกลับมา มิเช่นนั้น..."

“เชอะ” ไป๋โค้วเหยียดหยาม “ข้าเป็นคนรักษาคำพูด จึงจะไม่เป็นเช่นท่านที่ทั้งหลอกลวง เลวร้าย และไร้ยางอาย”

“เช่นนั้นข้าก็วางใจ แม่นางฮัสกี้ก็พยายามเข้านะ เฟ่ยชุ่ย เจ้าเก็บข้าวของแล้วไปตำหนักหมิงอวี้กับข้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เตรียมข้าวของที่สามารถใช้ได้ไว้เรียบร้อย

“ท่านจะไปตำหนักหมิงอวี้ทำไม?” ไป๋โค้วขมวดคิ้ว “ท่านอ๋องไม่ปล่อยให้ท่านเข้าไปหรอก”

“เรื่องนี้มิต้องให้เจ้ามาเป็นกังวล” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอ่ยขึ้น “เมื่อข้ากลับมา หวังว่าจะได้เห็นลานเรือนเป็นระเบียบเรียบร้อยนะ”

ขณะที่ไป๋โค้วกัดฟันแน่น ฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็พาเฟ่ยชุ่ยไปตำหนักหมิงอวี้

เฟ่ยชุ่ยรู้สึกจิตใจกระสับกระส่าย

นางเดินถือตะเกียงนำหน้า บนใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“พระนาง แม่นางไป๋โค้วกล่าวได้ไม่ผิด แม้ว่าพวกเราจะไปตำหนักหมิงอวี้ แต่ท่านอ๋องก็ไม่ปล่อยให้เราเข้าไปได้หรอกเพคะ”

“ไม่ให้เข้าไปก็บุกเข้าไปเสียสิ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “มันจะมีหนทางเสมอ”

นางแอบบีบสิ่งที่อยู่ในแขนเสื้อ

เอ็นข้อมือขาดก็คือเส้นเอ็นขาด หากเย็บโดยไม่ผ่านการผ่าตัด ความเป็นไปได้ที่จะฟื้นตัวย่อมมีน้อย

การเย็บเส้นเอ็นแตกต่างจากการเย็บบาดแผล มีความละเอียดรอบคอบยิ่งกว่า และมีความต้องการทางวิชาชีพสูงกว่า

เฟ่ยชุ่ยสามารถรับหน้าที่นี้ได้ไหมนะ?