“พระนางก็ทราบว่าท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บ” ตู้เหิงเงยหน้าขึ้น น้ำเสียงเยียบเย็น “ในเมื่อทราบ เช่นนั้นก็ยิ่งไม่ควรมา โปรดกลับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ”
เขาระงับความโกรธในใจแล้วห้ามปรามนาง
ยามที่อยู่ในพระราชวัง เขาได้เห็นฉินเหยี่ยนเย่ว์ หญิงชั่วร้ายยิ่งกว่าอสรพิษผู้นี้บีบให้ท่านอ๋องต้องตัดเส้นเอ็นของตน
สำหรับผู้ฝึกวรยุทธ์แล้ว เอ็นข้อมือขาดก็เท่ากับกลายเป็นคนไร้ประโยชน์
ทว่าในวังมีข้อห้ามมากมาย เขาเป็นองครักษ์ ไม่มีคำสั่งของท่านอ๋องก็ไม่สามารถปรากฏตัวได้ง่าย ๆ สามารถทำได้เพียงมองท่านอ๋องตัดเอ็นข้อมือตน
ความโกรธนั้นที่ถูกระงับไว้ในใจ หลังจากเห็นผู้ร้ายตัวจริง ความโกรธของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้น ต้องใช้แรงกดดันอย่างมากถึงจะสามารถหลีกเลี่ยงการกระทำที่ไม่เหมาะสมได้
“นี่” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จำได้แล้ว ชายชุดดำคนนี้คือคนที่พาตงฟางหลีออกไป ดูเหมือนจะชื่อตู้เหิง
เพราะชื่อของเขาเหมือนกับยาจีนโบราณ นางจึงจำมันได้ชัดเจน
คนผู้นี้ เกรงว่าจะเห็นเหตุการณ์ในศาลา และเก็บงำความขุ่นเคืองที่มีต่อนางไว้ในใจ
“ข้าจะช่วยให้เขาฟื้นกลับคืนดังเดิม” เสียงของ
ฉินเหยี่ยนเย่ว์แผ่วเบา “ท่านตู้เหิง โปรดให้ข้าเข้าไปเถิด หากล่าช้าอีก ก็จะพลาดช่วงการรักษาเหมาะสมที่สุดไป”
ตู้เหิงคุ้นเคยกับการเห็นท่าทางเย่อหยิ่งและบ้าคลั่งของฉินเหยี่ยนเย่ว์ เมื่อได้ยินว่านางปล่อยเสียงบางเบา ฉับพลันก็รู้สึกว่านางจอมปลอมและน่าขยะแขยง
“ใต้เท้าลู่ซิวกำลังรักษาท่านอ๋องอยู่ ไม่จำเป็นต้องรบกวน โปรดกลับไปเถิด” เขากั้นด้านหน้าประตูเอาไว้ ไม่แม้แต่จะปรายตามองนางด้วยซ้ำ
“ลู่ซิว?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ขมวดคิ้ว
นางห้ามเลือดและฆ่าเชื้อให้เขาแล้ว ตราบใดที่เย็บให้เรียบร้อย ก็จะไม่มีปัญหาร้ายแรงใด ๆ
คนที่ชื่อลู่ซิวเข้ามาแทรกแซง ผลลัพธ์จึงยากคาดเดา
“ใช่แล้ว ใต้เท้าลู่ซิวมีทักษะการแพทย์สูง ที่นี่ไม่จำเป็นต้องให้พระชายาเป็นกังวล เชิญพระชายากลับไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงพูดอย่างไม่เกรงใจ “ท่านอ๋องก็น่าจะไม่อยากพบท่านเช่นกัน”
ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองเข้าไปในห้อง “เจ้าจะเชื่อใจข้าได้อย่างไร?”
ตู้เหิงเงียบ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน