ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 84

เป็นครั้งแรกที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นกระบวนการทั้งหมดของการปรากฏตัวของยาอย่างกระจ่างชัด

ครั้งนี้ยิ่งรู้สึกประหลาดใจและยิ่งตกใจมากกว่าครั้งที่แล้ว

เพราะแหวนตอบกลับคำสั่งของนางแล้ว

แหวนฟังรู้เรื่อง!

มันฉลาดมาก!

ฉินเหยี่ยนเย่ว์มองกล่องยาในมืออย่างตื่นเต้น

ทว่าหลังจากเห็นลายมือที่อยู่ด้านบนอย่างชัดเจน มุมปากก็กระตุกอยู่หลายครั้ง

บนนั้นมีอักขระสี่ตัว ‘นิมีซูไลด์’ เขียนไว้อย่างชัดเจน

มันไม่ใช่ยาช่วยย่อยอาหาร

“ท่านต้องเป็นคนโง่แน่นอนเลยกระมัง ไม่สิ เป็นคนโง่และไม่รู้หนังสือ” รอยยิ้มของฉินเหยี่ยนเย่ว์ลดลง

คนโง่ที่ไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างยาช่วยย่อยอาหารและนิมีซูไลด์ที่ใช้บรรเทาอาการปวดชนิดเฉียบพลันได้ ช่างทำให้ความคาดหวังของนางเสียเปล่ายิ่งนัก

ยามที่นางยังคิดจะทดลองอีกครั้ง ก็มีคนตะโกนเสียงดังอะไรสักอย่างท่ามกลางความมึนงง

เสียงนั้นเหมือนจะมาจากที่ที่ห่างไกล เร่งรีบมากและวิตกกังวลมาก

หลังจากนั้นพลันอาคารก็เริ่มเลือนราง เสียงจากภายนอกก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ

“พระนาง ท่านตื่นเถิดเพคะ ตื่นเร็วเข้าเพคะ” เป็นเสียงของเฟ่ยชุ่ย

“นางคงจะไม่ตายไปแล้วกระมัง? สมควรได้รับกรรมแล้ว” นี่คือเสียงของไป๋โค้ว

“ท่านหุบปาก” เสียงของเฟ่ยชุ่ยปนน้ำเสียงร้องไห้ นางออกแรงเขย่าฉินเหยี่ยนเย่ว์ “พระนาง ได้โปรดท่านตื่นเร็วเถอะเพคะ อย่าทำให้บ่าวกลัวสิ”

สติสัมปชัญญะของฉินเหยี่ยนเย่ว์ค่อย ๆ ฟื้นคืนกลับมา นางลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงสีส้มที่ส่องตรงหน้าหายไปแล้ว มีเพียงแสงไฟจากเทียนเท่านั้นที่วูบไหวเดี๋ยวสว่างเดี๋ยวมืด

โรงพยาบาลหายไปแล้ว ทิวทัศน์ก็กลับมาเป็นปกติด้วยเช่นกัน

นางลองขยับนิ้ว หลังจากที่นิ้วขยับได้แล้ว สติของนางก็กลับมาอย่างสมบูรณ์