ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 87

“ตำแหน่งที่โดนลูกธนูยิง”

ตู้เหิงลังเลเล็กน้อย “ตรง ตรงขาพ่ะย่ะค่ะ นั่นเป็นบาดแผลเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ไม่น่าเกี่ยวกับอาการป่วยครั้งนี้หรอกกระมังพ่ะย่ะค่ะ?”

“ข้าดูบาดแผลก่อนแล้วค่อยคุยกัน” ฉินเหยี่ยนเยว่ห์กล่าว ขณะกำลังจะปลดกางเกงของตงฟางหลี

“ท่านทำอะไรพ่ะย่ะค่ะ?” ตู้เหิงตกใจ พลางรีบขัดขวางนาง

“ข้าจะดูบาดแผล” ฉินเหยี่ยนเยว่ห์กล่าว “ข้อมือของตงฟางหลีไม่มีปัญหา อาการปวดศีรษะก็ได้ทุเลาลงแล้ว ข้าให้ยาแก้อักเสบกับเขาแล้ว ตามหลักควรจะไม่มีปัญหา แต่ อาการไข้สูงของเขามาได้ประหลาดมากทีเดียว หากไม่สามารถหาสาเหตุเจอล่ะก็ เกรงว่าเขาจะเป็นอันตราย”

ตู้เหิงครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะใบหน้าแดงซ่าน “พระชายาโปรดถอยออกมาก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยี่ยนเยว่ห์หมุนกาย พลางลูบจมูก

ในสายตาของแพทย์นั้นไร้ซึ่งชายและหญิง ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?

ถึงอย่างไรตงฟางหลีก็เป็นคนที่กำลังหมดสติ ทำอะไรเขาบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็ไม่ทราบหรอก

นางยังคิดอีกว่า จะใช้โอกาสนี้ขุดประวัติอันดำมืดของขาขึ้นมา รอให้ถึงเวลาที่เขาฟื้นขึ้นมาแล้วค่อยโกรธเขาเล่น

ตู้เหิงองครักษ์สุนัขผู้ซื่อสัตย์ตัวนี้ช่างขวางทางเสียจริง

“นี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ตู้เหิงพ่นลมหายใจอันเย็นเยียบ “บาดแผลบนร่างกายของท่านอ๋อง ควรจะสมานกันไปตั้งนานแล้วถึงจะถูก เหตุใดถึงกลายเป็นเช่นนี้ได้”

ฉินเหยี่ยนเยว่ห์รีบหันหน้ากลับไป

เห็นเพียงตำแหน่งเหนือเข่าของตงฟางหลีมีบาดแผลเก่าอยู่หนึ่งแห่ง บาดแผลได้เปื่อยเน่าจนเป็นหนองแล้ว แต่เดิมบาดแผลมีขนาดแค่เท่ากับเล็บมือเท่านั้นได้กลายเป็นรุนแรงโดยไม่ทันตั้งเนื้อตั้งตัว

แผลตกสะเก็ดและเป็นหนองนั้นรุนแรงมาก จึงทำให้ขาข้างนั้นบวมขึ้นเล็กน้อย

“แผลเป็นหนองเสียแล้ว” นางกดลงไป

บาดแผลลึกมาก บาดเจ็บถึงกล้ามเนื้อ การรักษาหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บยังถือได้ว่าจัดการได้เหมาะสม ตามหลักการแล้ว เวลาหนึ่งเดือน บาดแผลควรจะสมานกัน

ทว่า ไม่เพียงแต่บาดแผลเมื่อหนึ่งเดือนก่อนไม่หายเท่านั้น หนองยังก่อให้เกิดการติดเชื้อ และยังลามไปทั่วทั้งร่างกาย