ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 89

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอื้อมมืออกไปแตะหน้าผากตงฟางหลี เขากลับมาไข้สูงอีกครั้งจริง

ใบหน้าเขาซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด ทว่าหน้าผากกลับร้อนเสียจนน่าตกใจ

ยาลดไข้ใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไปแล้ว

“บาดแผลของเขา ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเอาไว้จริง” หัวใจฉินเหยี่ยนเย่ว์ราวกับถูกบีบรัดแน่น “เจ้าจะต้องหาตัวหมอหลวงหลินมาให้ได้”

อาศัยเพียงแค่นางตัวคนเดียว เกรงว่าคงไม่อาจถอนพิษในตัวตงฟางหลีได้

สิ่งนั้น น่ากลัวกว่านางคิดไว้มากนัก

ตู้เหิงลนลาน จนแทบจะไม่สนใจสิ่งอื่นใด “กระหม่อมจะไปเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ”

เขาเอ่ยขณะที่กำลังจะพุ่งตัวไปยังด้านนอก

“กลับมา” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เสียงดุ “รอให้อาการของตงฟางหลีคงที่เสียก่อนแล้วเจ้าค่อยไป เจ้าบุ่มบ่ามออกไปเช่นนี้ มิกลัวว่าข้าจะจับท่านอ๋องของพวกเจ้ากินอย่างนั้นหรือ?”

ตู้เหิงสงบสติอารมณ์ “ขออภัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ เป็นกระหม่อมที่รีบร้อนเกินไป”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ทำอะไรไม่ถูก ตู้เหิงผู้นี้ดูเหมือนจะเป็นคนที่เคร่งขรึมและน่าเชื่อถือเป็นอย่างมาก ผู้ใดเล่าจะรู้ว่าเมื่อประสบกับเรื่องด่วนก็จะกลายเป็นคนหุนหันพลันแล่นขึ้นมา

นางหยิบตลับยาแก้อักเสบออกมา ด้วยความคิดสับสนวุ่นวาย

แหวนโง่ ๆ วงนั้น ไม่ได้ให้ยากับนางไปแบบส่งเดช มันจักต้องคาดเดาถึงสถานการณ์ของตงฟางหลีได้เป็นแน่ จึงได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า

ไม่ถูก ไม่ใช่เตรียมการไว้ล่วงหน้า แต่เป็นแหวนได้วินิจอาการของตงฟางหลีได้ก่อนนาง

“ตู้เหิง ข้ามีคำถามอยากจะถามเจ้า” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าวเสียงต่ำ

“ตงฟางหลีมีอาการปวดศีรษะตั้งแต่เมื่อเจ็ดวันก่อนใช่หรือไม่ หรือกล่าวได้ว่าเมื่อเจ็ดวันก่อนเขาก็มีอาการปวดศีรษะจนทนไม่ไหว?”

“พ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงเองก็ไม่ทราบได้ว่าเหตุใดนางจึงถามถึงอาการปวดศีรษะของตงฟางหลี

“เป็นเช่นนี้จริง ๆ ด้วย” ฉินเหยี่ยนเย่ว์หลุบตาลง มิใช่แหวนคาดเดาได้ แต่เป็นวินิจฉัยอาการได้นานแล้ว

ยิ่งรู้มากเพียงใดก็ยิ่งรู้สึกว่าแหวนวงนี้ผิดปกติอย่างแท้จริง