ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 91

ยาต้มได้ถูกปล่อยวางทิ้งไว้จนอุ่น ห่างจากเวลาที่ทานยาแก้อักเสบกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว

นางถือช้อนขึ้นมาป้อนยาให้เขา ยาค่อย ๆ ไหลออกจากมุมปากของเขาอย่างช้า ๆ เช่นเดียวกับเมื่อสักครู่นี้

เขาไม่สามารถดื่มยาได้เลย

“ข้าจักต้องติดหนี้ท่านแน่ ๆ” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ ก่อนจะดื่มยาหนึ่งอึก แล้วป้อนให้เขาอย่างช้า ๆ

ยากับน้ำแตกต่างกัน ยาขมจนจะเอาชีวิต กินแอปเปิ้ลไปหลายชิ้นติดกันถึงดีขึ้นมาได้เล็กน้อย

ยาแก้อักเสบนั้นเหมาะสมกับโรคฉับพลัน เห็นผลรวดเร็ว จุดเสียคือไม่สามารถคงเวลานาน

นางเลือกสมุนไพรที่ไม่ออกฤทธิ์ขัดแย้งกันมาสองสามชนิดตามข้อห้ามของการให้ยา แบ่งป้อนให้ตงฟางหลีหลายครั้ง จนกระทั่งฟ้าสาง อาการของเขาจึงมั่นคงขึ้น

ในยามนี้ นางเหนื่อยล้าเสียจนใกล้จะเป็นอัมพาต

ตู้เหิงไม่อยู่ ฉินเหยี่ยนเย่ว์จึงกลัวว่าตนเองจะผล็อยหลับไป มือหนึ่งก็จับข้อมือของตงฟางหลีไว้ นอนคว่ำอยู่ข้าง ๆ เตียง

ความเหนื่อยล้าพรั่งพรูเข้ามา เปลือกตาของนางปิดลงโดยที่ควบคุมไม่ได้

ตงฟางหลีได้ฝันที่ยาวนานทั้งยังน่าเศร้า

ในความฝันนั้น เขามองเห็น บาดแผลเล็ก ๆ เมื่อนานมาแล้วกลายเป็นงูพิษ และงูพิษนั้นยังขยายตัวใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่อง จู่โจมเขาไม่หยุดหย่อน กัดแทะอวัยวะภายในของเขา เลือดเนื้อเลือนราง เจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง

งูพิษได้ดึงเขาเข้าสู่นรกสีแดงฉาน ร่างกายกำลังถูกแผดเผา เจ็บปวดไปทั่วทั้งสรรพางค์

เขาดิ้นรนด้วยความยากลำบาก ทว่าไม่ว่าจะดิ้นรนเช่นไร ร่างกายนั้นไม่อาจเคลื่อนไหวได้ ทำได้เพียงเบิกตามองตนเองถูกเปลวไฟกลืนกิน เบิกตารอการมาถึงของความตาย

ในขณะที่เขายอมรับความพ่ายแพ้ มีใครบางคนกำลังดับไฟที่ห่อหุ้มร่างกายของเขา ทั้งยังวางน้ำแข็งไว้บนหน้าผากเขา

ถึงแม้ว่าจะมีใครบางคนเข้ามาช่วย เขายังมิอาจหลุดพ้นจากการกัดกร่อนของเปลวเพลิงได้

ในยามที่เจ็บปวดอย่างยิ่งยวด มีความรู้สึกสัมผัสที่อ่อนโยน และหอมหวานคืบคลานเข้ามาใกล้ ราวกับเทพธิดาลงมาจากสวงสรรค์ ช่วยเหลือเขาออกจากเปลวไฟ

เทพธิดาป้อนยาเซียนตันให้เขาหนึ่งเม็ด เขากลืนยาเซียนตันลงไป ภายใต้ความช่วยเหลือของร่างที่หอมหวนและอ่อนโยน เปลวไฟที่ห่อหุ้มร่างกายของเขาก็ถอยห่างออกไปในที่สุด