ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 25

"งามมากเพคะ"

"ต้องตาคนอื่นหรือไม่"

"เพคะ สังเกตได้จากสีพระพักตร์ของไทเฮาและฮองเฮาที่จับจ้ององค์หญิงด้วยพระพักตร์เขียวคล้ำเช่นนั้น เงินที่ขายภาพวาดมาได้คงได้นำออกมาใช้จนหมดเพราะตำหนักสิบสามถูกทำโทษเป็นแน่"

อาชิงกล่าวชมด้วยน้ำตา องค์หญิงของนางเพื่อแผนการแล้วไม่เคยสนใจว่าตนเองต้องได้รับโทษเช่นใดเลย

"ข้าขายภาพพวกนั้นได้เงินมามากโขไม่หมดง่ายๆ แน่"

"ทั้งหมดอย่างไรเสียก็ต้องขอบคุณแบบวาดขององค์หญิง แม่ทัพหยางผู้นั้น" อาชิงเอ่ย

"ใช่บุรุษผู้นี้งานดีเสียจริง ไม่ว่ามองส่วนไหนล้วนงดงามสมบูรณ์แบบ ของสวยงามเช่นนี้ข้าชอบยิ่งอีกทั้งเป็นของที่ทำเงินได้ข้ายิ่งชอบเขา" องค์หญิงสิบสามเอ่ยชมอย่างจริงใจ

"บ่าวก็ชอบเขาเพคะ"

"หยางเอ้อหลางไม่ใช่มีดีเพียงตัวเองแม้แต่องครักษ์ข้างกายผู้นั้นก็มีใบหน้าที่งดงามนัก เจ้าคิดเช่นเดียวกันกับข้าหรือไม่เห็นแล้วเจริญสายตายิ่ง"

"เพคะ"

สองสตรีพูดคุยกันด้วยสายตาแวววาว อีกทั้งป้องปากหัวเราะ ยังไม่ทันได้สนทนาต่อก็มีมือเรียวยาวของบุรุษผู้หนึ่งหยิกเข้าที่แขนของพวกนางทั้งคู่

"พวกเจ้าเป็นสตรีในห้องหอเหตุใดจึงได้เอ่ยถึงบุรุษด้วยใบหน้าที่ไร้ยางอายเช่นนี้"

"พี่ใหญ่" องค์หญิงสิบสามหน้างอ เขาหยิกเข้าที่แขนของนางกับอาชิงอย่างแรงจนนางเจ็บจริง ๆ แล้ว