ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 26

ท่านแม่ทัพหยางเอ้อหลางอยู่ในอาภรณ์ทหารสีดำเต็มยศ สวมหมวกโปร่งสีดำขับเน้นเครื่องหน้าหล่อเหลาของเขาให้คมเข้มขึ้น เขาไม่เอ่ยปากทักทายสตรีใดเลยสักคน กลับเดินตรงมาหาสตรีร่างเล็กในอาภรณ์สีแดงผู้หนึ่งซึ่งยืนปลีกวิเวกหลบหลีกผู้คนอยู่มุมหนึ่งของตำหนักกับนางกำนัลเพียงลำพัง

สตรีที่สายสืบของเขาบอกว่านางคือองค์หญิงสิบสาม แม้องค์หญิงใหญ่หลินฉีจะตั้งใจมาสนทนาด้วย หยางเอ้อหลางกลับมองไม่เห็นตั้งใจเดินมาหาองค์หญิงสิบสามอย่างรวดเร็ว จวบจนองค์หญิงหลินฉีถูกท่านอ๋องผู้มีศักดิ์เป็นท่านอาขวางเอาไว้ ท่านอาของนางเมามายคิดจะอวดหลานสาวคนงามให้สหายได้ชม จึงได้ขัดขวางนางอยู่ชั่วครู่ จนกระทั่งนางทักทายบุรุษอื่นตามมารยาทเสร็จ องค์หญิงใหญ่ก็ไม่เห็นหยางเอัอหลางแล้วเรื่องนี้จึงทำให้องค์หญิงใหญ่หงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง

"แย่แล้วเพคะองค์หญิงท่านแม่ทัพกำลังเดินมาทางนี้"

อาชิงเห็นเขาจึงออกอาการตัวสั่นด้วยกลัวถูกจับได้ จากที่องค์หญิงเล่าแม่ทัพหยางเห็นใบหน้าองค์หญิงในวันนั้น การที่องค์หญิงประพฤติตัวผิดกฎราชสำนักด้วยการออกไปกระโดดโลดเต้นนอกวัง อีกทั้งแอบวาดภาพชายหนุ่มนับเป็นโทษร้ายแรงยิ่ง เช่นนี้หากความลับนี้ถูกท่านแม่ทัพผู้นี้พูดออกไปนอกจากเบี้ยหวัดจะโดนตัดแล้ว เห็นทีว่าแม้แต่ตำแหน่งองค์หญิงก็คงไม่อาจรักษาได้อีกต่อไป

"ทำอย่างไรดีอาชิง เขาควรหลีกเลี่ยงข้าสิจะมาข้าด้วยเหตุใดหรือเขาจะเอาเรื่องนั้นมาขู่ข้า เขารู้แล้วหรือว่าข้าคือผู้ใด"

องค์หญิงร้อนรนนัก นางจิกเล็บเข้าไปที่ฝ่ามือจนเจ็บ เวลาเช่นนี้นางกำลังถูกองค์ฮองเฮาจับจ้องไม่อาจวิ่งหนีออกไปได้

หลังหยางเอ้อหลางรับรายงานจากองครักษ์ฝานว่า วันนี้องค์หญิงสิบสามใส่อาภรณ์สีแดง พลันรู้สึกประหลาดใจนัก แม้เขาจะไม่ชอบวุ่นวายในเรื่องจุกจิกแต่เรื่องการแต่งกายของสตรีในวังเขาก็รู้มาบ้างเนื่องจากท่านย่าต้องเข้าวังอยู่บ่อยครั้ง แต่ละครั้งมักจะเลี่ยงอาภรณ์ที่มีสีสันฉูดฉาดเพราะไทเฮาไม่ทรงโปรด องค์หญิงผู้นี้ไม่บ้าก็อาจขาดสติถึงกล้าแต่งกายด้วยสีที่ท้าทายการลงโทษเช่นนี้ วันนี้นอกจากจะถามเรื่องกระพรวนแล้วเขาคิดว่าตนเองคงไม่พูดคุยกับนางในเรื่องอื่นอีกไม่ใช่ว่าเขาหวาดกลัวไทเฮาแต่เพราะคิดว่าสตรีประหลาดที่ชอบหาเรื่องให้ตนเองลำบากเขาไม่อยากยุ่งเกี่ยวให้ตนเองยุ่งยากไปด้วย

ยังไม่ทันที่จะถึงตัวนางคนผู้หนึ่งก็เข้ามาขัดขวางไว้

"ท่านแม่ทัพมาวันนี้เป็นวันเลี้ยงต้อนรับพวกท่าน ข้าฉางอ๋องขอดื่มให้ท่าน"

องค์หญิงสิบสามถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อพี่ใหญ่ของนางมาขวางเขาไว้ได้ทันเวลาพอดี นางจึงเร้นกายออกมาได้อย่างแนบเนียนโดยที่ท่านแม่ทัพไม่ได้มีโอกาสเห็นหน้า เหงื่อองค์หญิงนั้นออกท่วมกาย นางตื่นเต้นด้วยกลัวโดนจับได้จนตัวสั่น

"อาชิงทำอย่างไรดีหากเราหายออกมานานไม่เข้าไปในงานฮองเฮาต้องสงสัยเป็นแน่"