ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 34

"ไม่ได้ข้าจะแย่งคู่หมายของพี่หญิงใหญ่ได้อย่างไรให้ตายข้าก็ไม่แต่ง"

คำตอบของพี่ชายทำให้นางถึงกับลมออกหูด้วยโทสะ พี่ใหญ่ของนางควรจะช่วยนางไม่ใช่ผลักไสนางเช่นนี้ องค์หญิงสิบสามกัดปากอย่างไม่พอใจทำให้หัวใจของฉางอ๋องเจ็บปวดยิ่ง เจ็บปวดที่ครานี้เขาไม่อาจปกป้องนางได้

"เจ้าไม่ได้แย่งของผู้ใด องค์หญิงใหญ่จะแต่งเข้าจวนสกุลหยางพร้อมกับเจ้า"

"พี่ใหญ่หมายความว่าอย่างไร"

"หมายความว่าเจ้าต้องเป็นอนุในจวนสกุลหยาง"

ฉางอ๋องเจ็บปวดแต่หากไม่ทำเช่นนี้องค์หญิงสิบสามย่อมถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงไร้ราคา แม้จะเกิดเรื่องใหญ่โตก็ยังไม่สามารถแต่งเข้าสกุลหยางได้เรื่องนี้คงทำให้ฝ่าบาททรงไม่พอพระทัยเป็นอันมาก เขาไม่อยากให้องค์หญิงสิบสามมีมลทิล หลังแต่งเข้าจวนแล้วเขาจะเป็นคนช่วยนางหย่ากับแม่ทัพหยางเอง แต่งเข้าได้ก็สามารถหย่าได้โดยไม่ผิดหลักการแต่ประการใด

"พี่ใหญ่ข้าไม่เอา การแต่งงานต้องเกิดขึ้นด้วยความรักเหตุใดข้าต้องมาแต่งกับเขาอีกทั้งยังกลายมาเป็นอนุผู้อื่นอีก ไม่เอาข้าจะเข้าเฝ้าเสด็จพ่อให้พระองค์ทรงยกเลิกทุกสิ่งเสีย"

"องค์หญิงอย่าวู่วามปล่อยให้ข้าจัดการเถิด" แม่ทัพหยางเอ่ยขึ้น

"ท่านจะทำเช่นไร หากข้ากับพี่หญิงใหญ่แต่งเข้าจวนเจ้าแน่นอนว่าต้องเป็นท่านที่ได้ประโยชน์ แต่ข้าไม่ต้องการเช่นนั้นท่านแม่ทัพได้โปรดเห็นใจ ข้าองค์หญิงสิบสามเกิดมานอกจากพี่ใหญ่ของข้าแล้วไม่เคยขอร้องผู้ใดครานี้รบกวนท่านแล้ว"

"องค์หญิงสิบสามไม่อยากแต่งกับข้าอีกทั้งไม่อยากเป็นอนุใช่หรือไม่"

เขาถามเสียงอ่อนโยนแต่ อย่างไรเสียองค์หญิงสิบสามกลับฟังดูแล้วแข็งกร้าวยิ่งนัก

"ใช่ท่านและข้าเราหาได้รักใคร่ชอบพอ อีกทั้งเพิ่งพบหน้าจู่ๆ จะให้แต่งงานกันได้อย่างไรเรื่องนี้ไม่เป็นธรรมกับเราทั้งสองฝ่าย"

"องค์หญิงสิบสามข้าไม่ช่วยท่านโดยไร้ค่าตอบแทนหรอกนะ ข้ามีข้อแลกเปลี่ยนท่านจะยอมแลกหรือ"

"เป็นสิ่งใดที่ท่านแม่ทัพต้องการ เป็นเงินทองหรือ"

องค์หญิงสิบสามกลัวนักจึงเอ่ยเสียงเบา หากหยางเอ้อหลางต้องการเงินทองล่ะก็นางจะเอาจากไหนให้เขาเพียงเท่านี้ก็แทบจะกัดก้อนเกลือกินทั้งตำหนักอยู่แล้ว หวังเพียงแต่ว่าบุรุษผู้นี้คงไม่แล้งน้ำใจกับนางเกินไป หากเขาขอจริงๆ นางคงต้องขอผ่อนเขาจนกว่าจะครบแล้ว

แม่ทัพหยางยกยิ้มมุมปากแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

"ไม่ใช่เงินอย่างที่ท่านเข้าใจ ขอเพียงเล่าความจริงที่องค์หญิงปิดบังออกมาข้าก็เต็มใจจะช่วยท่านแล้ว"

องค์หญิงสิบสามอ้าปากค้างเหตุใดเขาไม่ต้องการเงินกลับต้องการความจริงไร้สาระที่นางไม่อาจบอกได้กัน แม่ทัพหยางผู้นี้คงร่ำรวยจนเห็นเงินไร้ค่าไปแล้ว