ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 35

การนำคนออกจากจวนแม่ทัพหยางนั้นไม่ได้ง่ายอย่างที่อ๋องฉางอันคิดไว้แม้แต่น้อย

เขาเข้าใจโดยพลันว่าเหตุใดแม่ทัพหยางจึงสามารถควบคุมกองทัพนับแสนได้ตั้งแต่ยังวัยเยาว์

เขาแม้เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอีกทั้งดำรงตำแหน่งท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ยังถูกทำราวกับเป็นคนธรรมดาที่ท่านแม่ทัพจะสั่งการอย่างไรก็ได้เมื่ออยู่ในจวนนี้

ความภาคภูมิใจในตำแหน่งอ๋องอันสูงส่งของตนเองที่อยู่เหนือผู้คนบัดนี้แม่ทัพหยางทำให้เขารู้ว่าทุกสิ่งล้วนคือเปลือกนอกเมื่ออยู่ต่อหน้าบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าไม่เกรงกลัวฟ้าดินอย่างหยางเอ้อหลาง

"ท่านอ๋องอย่าได้ห่วงเลย หลางเออร์ของพวกเราแม้จะเข้มงวดกับผู้อื่นแต่สำหรับสตรีแล้วเขาค่อนข้างจะสุภาพเป็นพิเศษ"

สตรีผู้ที่นั่งเล่นหมากล้อมเป็นเพื่อนเขาหลังจากที่ถูกแม่ทัพหยางไล่ให้ออกมาเพื่อพูดคุยกับหลินฮุ่ยหมินเพียงลำพังเอ่ยขึ้น สตรีหม้ายผู้นี้วางหมากขาวไว้บนกระดานแล้วยิ้มอย่างผู้มีชัย เป็นอีกกระดานที่ท่านอ๋องหนุ่มพ่ายแพ้อย่างรวดเร็วสาเหตุเพราะมัวแต่พะวงเป็นห่วงน้องสาวจนจิตใจล่องลอยไม่ได้มีสมาธิจดจ่ออยู่กับสิ่งที่ตนเองกำลังกระทำ

"หวังว่าจะเป็นดั่งท่านอากล่าว"

“เป็นจริงดังนั้นแม้เขาจะเติบโตมาในสนามรบแต่เพราะได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่างดีจากพวกเราในวัยเยาว์ ความเคารพและให้เกียรติสตรีนั้นหลานชายข้าผู้นี้จึงมีอยู่มากท่านวางใจเถิด”

“ขอรับ”

อ๋องฉางอันถอนหายใจออกมาในขณะที่ท่านอาสะใภ้ของแม่ทัพหยางเริ่มวางหมากอีกครั้ง

ดูเหมือนว่าการที่เขาแพ้ให้นางครั้งแล้วครั้งเล่าจะทำให้ท่านอาผู้ชื่นชอบการเล่นหมากล้อมผู้นี้พึงพอใจนัก ในจวนแม่ทัพหยางนี้นอกจากความรู้สึกกดดันเข้มงวดแบบที่รู้สึกได้ในค่ายทหารแล้ว

ความอบอุ่นอ่อนโยนของเหล่าสตรีในจวนกลับถูกหล่อหลอมเข้ากันอย่างลงตัวจนทำให้เขาประหลาดใจ ดุดันแต่สามารถสัมผัสถึงความอ่อนโยนเจือจางในจวนแห่งนี้ได้

เพราะอ๋องฉางอันรู้สึกเช่นนี้จึงทำให้ความคิดที่เคยเชื่อว่าจวนแม่ทัพหยางดูดำมืดไม่อาจสุงสิงได้นั้นหายไปหลายส่วน

ยิ่งได้นั่งจิบชาเล่นหมากล้อมท่ามกลางสตรีเหล่านี้แล้วความกังวลของเขาก็ผ่อนคลายลงได้ไม่ยาก