ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 39

หยางเอ้อหลางจะแต่งนางเพียงผู้เดียวหรือ เช่นนี้พี่หญิงใหญ่ของนางจะทำเช่นไรแล้วนางเล่าจะทำเช่นไร

นางอยู่ไม่ได้แล้วนางต้องไปคุยกับหยางเอ้อหลางให้รู้เรื่องเขาสัญญาแล้วว่าจะไม่รับนางเป็นภรรยารองนี่นา เหตุใดจึงเรื่องจึงกลายเป็นเช่นนี้กัน

ค่ายทหารแห่งต้าชิงในเวลาต่อมา

"ท่านแม่ทัพองค์หญิงสิบสามมาขอพบท่านขอรับบัดนี้รอท่านอยู่หน้าค่ายขอรับ"

เมื่อทหารเข้ามารายงานหยางเอ้อหลางที่กำลังควบคุมการฝึกซ้อมของทหารในค่ายใหญ่ที่อยู่ห่างจากเมืองหลวงไม่ไกลนักของต้าชิง

เขาเงยใบหน้าเพียงเล็กน้อยมองมายังทหารผู้นั้นแล้วหันไปสนใจดูท่าทางการฝึกทหารต่อ นายทหารผู้นั้นรออยู่ชั่วครู่ก่อนที่ท่านแม่ทัพจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบออกมา

“นางมากับผู้ใด”

“มาเพียงลำพังขอรับกับม้าขาวตัวหนึ่ง”

หยางเอ้อหลางเลิกคิ้ว สตรีนางนี้คงแอบหนีออกจากวังมาเป็นแน่อีกทั้งกล้าหาญออกนอกเมืองเพียงลำพังคงรู้เรื่องเขาจะแต่งนางเป็นฮูหยินคนเดียวแล้ว

ใบหน้าของหยางเอ้อหลางคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม เขาไม่อาจออกไปพบนางได้ในยามนี้ หากปล่อยให้นางรอจนฟ้ามืดการเดินทางกลับก็ย่อมลำบากเขาจึงเอ่ยขึ้นว่า

"ทูลเสด็จองค์หญิงกลับไปก่อนแจ้งกับองค์หญิงว่าหากข้าเสร็จจากหน้าที่แล้วจะไปเข้าเฝ้าที่ตำหนัก ส่งทหารฝีมือดีหลายคนคุ้มกันองค์หญิงกลับวัง"

"ขอรับ"

ความสำคัญในเรื่องแต่งงานสำหรับบุตรชายเพียงคนเดียวของสกุลนั้นย่อมสำคัญ หากแต่นอกจากเรื่องแต่งงานแล้ว เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องจัดการจึงถือเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องรอง

นั่นเพราะสายลับได้ส่งข่าวมาว่าแคว้นเซี่ยที่เป็นเมืองขึ้นของต้าชิงได้ค้นพบแร่เหล็กเพื่อใช้ทำอาวุธภายในหุบเขาแห่งหนึ่งของแคว้น อีกทั้งกำลังซ่องสุมกองกำลังเพื่อต่อกรกับต้าชิง เขาจึงต้องเตรียมพร้อมและรีบสยบแคว้นเซี่ยก่อนที่เรื่องจะบานปลายจนก่อให้เกิดสงครามใหญ่

ทั้งต้องหาทางควบคุมหุบเขาแห่งนั้นให้อยู่ภายใต้การดูแลของต้าชิงให้ได้ในเร็ววัน

สตรีที่ถูกบุรุษอื่นแตะต้องแล้วไม่ยินยอมรับเข้าจวนนั้นเกียรติยศศักดิ์ศรีนับว่าน้อยกว่าสตรีหม่ายที่หย่าร้างอยู่มาก สตรีหย่าร้างยังมีคนต้องการแต่สตรีบริสุทธิ์ที่ยังไม่ออกเรือนถูกบุรุษอื่นแตะต้องแล้วไม่ยอมรับเป็นภรรยาย่อมไร้ราคา

ด้วยเหตุแห่งความสงบสุขของแว่นแคว้นอีกทั้งองค์หญิงสิบสามนับว่าไร้ทางเลือก

ด้วยเหตุนี้ฝ่าบาทจึงทรงล่าถอยไม่ดึงดันเรื่องขององค์หญิงใหญ่ในที่สุดขอแต่เพียงเขาทำตามที่รับปากพระองค์ไว้เท่านั้น

ซึ่งเรื่องแคว้นเซี่ยสำหรับหยางเอ้อหลางนั้นนับว่าไม่ลำบาก เขามีสายลับแฝงกายอยู่ในนั้นค่อนข้างมากการเข้าประชิดและกำราบแคว้นเซี่ยจึงเป็นเรื่องง่ายเพียงพลิกฝ่ามือ

ด้านหน้าค่ายทหาร

“ท่านแม่ทัพทูลเชิญให้องค์หญิงกลับไปก่อนพ่ะย่ะค่ะ หากท่านแม่ทัพเสร็จงานราชการแล้วจะไปเข้าเฝ้าที่ตำหนัก"

ทหารผู้นั้นกลับมารายงานท่าทางขึงขังองอาจ แม้นางจะเป็นองค์หญิงเขาก็ไม่มีทางอ่อนข้อให้ นำคำพูดของแม่ทัพหยางมาทูลโดยไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่คำเดียว