ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 48

องค์หญิงสิบสามเห็นเขาตอบเช่นนั้นแล้วคิดว่าเขาช่างเป็นบุรุษที่ไร้น้ำใจอย่างถึงที่สุด ท่าทางของพี่หญิงใหญ่นั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ามีเขาในหัวใจ แต่คนผู้นี้กลับทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นราวกับเป็นก้อนน้ำแข็งที่เย็นชา

องค์หญิงสิบสามคิดว่าความจริงการสังหารคนคนหนึ่งไม่จำเป็นต้องปลิดชีวิต เพียงแต่ทำให้คนๆนั้นเจ็บปวดจนไม่อาจทนได้ วิธีการเช่นนี้แม่ทัพหยางกระทำการได้เหี้ยมโหดสมกับที่เป็นเทพแห่งสงครามยิ่งนัก

"ในเมื่อพบแล้วท่านแม่ทัพกับพี่หญิงพูดคุยกันสักประโยคให้เข้าใจไม่ดีกว่าหรือ ที่นี่ในจวนของข้ากว้างขวาง เชิญพวกท่านทั้งสอง"

องค์หญิงสิบสามพยายามทำตัวเป็นแม่สื่อเชื่อมสัมพันธ์ให้คนทั้งสอง การที่หยางเอ้อหลางได้พบกันใกล้ชิดกับพี่หญิงใหญ่เช่นนี้มีโอกาสน้อยนัก หากทำให้เขาพึงใจพี่หญิงใหญ่ได้เขาคงต้องเปลี่ยนใจยอมรับพระบัญชาเสด็จพ่ออย่างแน่นอน

"องค์หญิงสิบสามท่านรีบเข้าไปพักผ่อน ต้องลมเย็นจะเป็นไข้ข้าขอตัว"

กล่าวจบเจ้าหยางเอ้อหลางก็หันหลังเดินไปอย่างรวดเร็ว ไม่แม้แต่จะหันมามองสองสตรีที่มองตามเขาด้วยความรู้สึกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“นี่ท่าน หยางเอ้อหลาง”

องค์หญิงสิบสามเรียกตามหลังเขา แต่คนผู้นั้นหาได้ใส่ใจก้าวเท้ายาวหายไปในพริบตา นางมองหน้าพี่หญิงใหญ่อย่างจนใจและสำนึกผิด อีกทั้งยังก้มหน้าลงด้วยไม่กล้าสบตานางพยายามคุยกับหยางเอ้อหลางแล้วเรื่องนี้ไม่เป็นผล นางจะบอกพี่หญิงใหญ่เช่นไร

เมื่อแม่ทัพหยางไปแล้ว องค์หญิงใหญ่จึงเพิ่งเห็นว่าน้องสาวของตนนั้นกำลังใส่อาภรณ์แบบบุรุษตัวใหญ่รุ่มร่ามอยู่ ในใจพลันสะท้อน

โทสะพุ่งเข้าสู่จิตใจอย่างไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป หลังเดินเข้าไปในตำหนักขององค์หญิงสิบสามองค์หญิงหลินฉีสั่งให้คนปิดประตูตำหนักมิดชิดอย่าให้ผู้ใดเข้ามาได้ แม้แต่นางกำนัลก็ถูกไล่ออกไปจนหมด

"พี่หญิงใหญ่เหตุใดต้องให้คนปิดประตูเช่นนี้ มีเรื่องใดหรือ"

"เจ้าใส่อาภรณ์ผู้ใด" เสียงสั่นขององค์หญิงใหญ่ในที่สุดก็ถามออกมา