ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1026

เนลล์และกิดเดียนใช้เวลาสองชั่วโมงเต็ม เพื่อเดินดูคฤหาสน์

ขณะที่พวกเขากำลังเดินดูตรงนู้นตรงนี้อย่างเรื่อยเปื่อย พวกเขาก็สังเกตเห็นว่ามีคนรับใช้จำนวนมากทำงานอยู่ที่นี่

พวกเขาทุกคนพูดภาษาท้องถิ่น แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่เนลล์พยายามจะพูด แต่พวกเขาก็ใจดี และเป็นมิตรกับเธอ

คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่มาก จนทำให้ทั้งคู่หลงทาง แต่หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็พบว่าตัวเองได้กลับมาที่ห้องโถงด้านหน้าของคฤหาสน์แล้ว

กว่าพวกเขาจะมาถึง เวลาก็ได้ล่วงเลยมาถึงหกโมงเย็นแล้ว

ฌอนกลับมาจากห้องแล็บแล้ว เมื่อเห็นพวกเขา เขาก็บอกให้คนใช้รีบไปแจ้งเคธี่และเด็ก ๆ ให้มาทานอาหารเย็น

เนลล์ถามฌอนเกี่ยวกับวันของเขาด้วยรอยยิ้ม ไม่น่าแปลกใจเลยที่วิธีที่เขาใช้พูดกับพวกเขาในตอนนี้ดูอ่อนโยนกว่าเมื่อก่อนมาก

อาหารเย็นประกอบไปด้วยอาหารท้องถิ่นเป็นหลัก

ลิซซี่และวีมอนด์น้อย อยู่เล่นกับเคธี่มาได้ระยะหนึ่งแล้ว เธอจึงเริ่มสนิทกับพวกเขา

ระหว่างทานอาหารเย็น ฌอนได้สังเกตเห็นว่าใบหน้าของเคธี่ดูสดใสขึ้นมาก เมื่อลูก ๆ ทั้งสองคนของเนลล์ เรียกเคธี่ว่าคุณยาย

เมื่อเห็นว่าเธอร่าเริงขึ้น มันก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขไปด้วย

แม้แต่วิธีที่เธอมองดูพวกเขา ก็ยังราวกับว่าพวกเขาเป็นเหมือนดังสมบัติที่ล้ำค่า

เธอมอบของขวัญหลายชิ้นให้กับพวกเขา และทันทีที่เธอพบว่าลิซซี่มีแนวโน้มที่จะไม่สบาย เธอก็รีบหายามาให้หลานสาวของเธอทันที เนื่องจากเป็นที่ทราบกันดีว่ายามีรสขม เคธี่จึงพยายามเพิ่มสารให้ความหวานตามธรรมชาติเข้าไปด้วย

ลิซซี่รู้สึกว่าพวกเขาเป็นห่วงเธอมากจนเกินไป แต่เธอก็ได้แต่เก็บมันเอาไว้ข้างในใจ

เมื่อพวกเขาทานอาหารเย็นเสร็จ จู่ ๆ ฌอนก็นึกถึงต้นลูกปัดสีทองที่วิกกี้เคยมอบให้กับเขาขึ้นนมาได้ มันอยู่ในสวนหลังบ้านของเขา เขาเลยชวนพวกเขาไปดูด้วย

เมื่อพวกเขามาถึง ก็เห็นว่าต้นไม้ต้นนั้นถูกปลูกให้เติบโตในห้องเย็นข้าง ๆ สวนหลังบ้าน มันถูกล้อมรอบไปด้วยกำแพงน้ำแข็ง และหลังคาเป็นกระจกใส ซึ่งดูเหมือนกับว่ามันถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษ เพื่อใช้เป็นฉนวนป้องกันความร้อน

ด้วยวิธีนี้ ดวงอาทิตย์จะสามารถให้ความอบอุ่นแก่ต้นไม้ได้ โดยไม่ทำลายต้นไม้นั้นด้วยความร้อนจัดจนเกินไป

ฌอนอาจจะปรับปรุงห้องกระจก หลังจากที่เขาได้เรียนรู้จาก เจฟฟ์ ฟลินเดอร์ ว่าต้นลูกปัดสีทองนั้น เหมาะสำหรับสถานที่ชื้นและเย็น แต่ทว่าการปลูกพืชด้วยวิธีนี้ดูทั้งไร้สาระและชาญฉลาดในเวลาเดียวกัน

เนลล์และกิดเดียน ต่างก็รู้สึกประทับใจที่เห็นว่าฌอนดูใส่ใจกับการปลูกต้นไม้นั้น

ต้นไม้ถูกเก็บไว้ในกระถางที่ทำขึ้นมาจากหยก เห็นได้ชัดว่ามันมาจากเกรกอรี

ในกระถางมีน้ำอยู่บางส่วน และมีเสาหยกตั้งอยู่ตรงกลาง ขณะที่ลำต้นของลูกปัดสีทองได้เลื้อยพันไปรอบ ๆ มัน

ฌอนกล่าวว่า “ฉันทำได้เพียงแค่อนุรักษ์ต้นไม้ต้นนี้เอาไว้เท่านั้นแหละ ส่วนมันจะโตขึ้นมาไหมคงจะเป็นอีกเรื่องหนึ่ง”

เนลล์พยักหน้า

“คุณมั่นใจแค่ไหนว่าจะสามารถอนุรักษ์ต้นไม้ต้นนี้เอาไว้ได้ คุณลุงมิลเลอร์”

ฌอนมองมาที่เธอ พลางขมวดคิ้วเป็นรอยย่นเล็กน้อย “บอกตามตรงว่าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่”

เนลลฺตกใจที่ได้ยินแบบนี้

ฌอนลดเสียงลง ก่อนจะพูดต่อว่า “ฉันได้ยินมาว่าต้นไม้ต้นนี้มันบอบบางมาก และฉันเองก็ไม่ใช่นักพฤกษศาสตร์ แต่ฉันก็จะพยายามดูแลมันให้ดีที่สุด โดยทำตามคำแนะนำที่พวกคุณเคยบอกไว้ เพราะคุณยังต้องหาหยกอาถรรพ์ให้กับเจฟฟ์ ฟลินเดอร์ เป็นจึงเรื่องปกติที่เขาจะไม่บอกคุณทุกอย่างเกี่ยวกับวิธีการปลูกต้นไม้นี้”

“แต่คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ฉันมีเพื่อนที่เชี่ยวชาญด้านนี้อยู่ และฉันก็ได้โทรไปหาเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนแล้ว เขาสัญญาว่าจะมาที่นี่ถ้าเขาว่าง แล้วเราจะได้ค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้มากขึ้น บางทีเขาอาจจะมีวิธีที่จะทำให้งานนี้สำเร็จก็เป็นได้”

เมื่อได้ยินแบบนี้ เนลล์ก็รู้สึกโล่งใจ

หลังจากที่ได้สังเกตการเจริญเติบโตของต้นลูฏปัดสีทองแล้ว ฌอนก็ได้พาพวกเขาไปที่สวนสมุนไพรของเขา

เนลล์เคยได้ยินชื่อเสียงของเขา ในฐานะของหมอเทวดามาก่อน แต่เธอก็ไม่เคยพูดคุยถึงอาชีพของเขาเลย

ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่ใช่แค่หมอที่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ทางตะวันตกเท่านั้น แต่เขายังฝึกแพทย์แผนจีนอีกด้วย

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เนลล์จึงรอให้เขาพาชมสวนจนเสร็จ และเมื่อเธอกลับเข้ามานั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอก็อดที่จะถามเขาไม่ได้ว่า “ลุงฌอนคะ ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างเชี่ยวชาญในการแพทย์แผนจีน คุณเป็นคนจีนหรือเปล่าคะ?”

ฌอนไม่ได้ปิดบังความจริงแต่อย่างใด เขาพยักหน้ารับ "ใช่แล้ว ผมเป็นคนจีน"

“แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ? คุณกำลังซ่อนตัวอยู่เหรอ?”