ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1054

ถึงอย่างนั้น ทั่วทั้งห้องยังคงตกอยู่ในความเงียบสงัด

เจฟฟ์ไม่ได้ปรากฏตัวออกมา

เคธี่รู้อยู่แล้วว่าเนลล์จะทำร้ายใครสักคน แม้ว่าเธอจะไม่ได้ตกใจ แต่ก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เธอมองไปรอบ ๆ ที่ว่างเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีใครออกมา เธอจึงเอ่ยขึ้นเสียงเบา “เนลลี่ พวกมันไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ? เราหนีไปตอนนี้เลยดีไหม?”

เนลล์ขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดออกมา เสียงหัวเราะเยาะเบา ๆ ก็ดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่งไม่อาจทราบ

“คุณเจนนิ่งส์ คุณคิดว่าคุณจะเอาชีวิตคนใช้ของผมมาขู่ผมได้อย่างนั้นเหรอ? คุณคงต้องลองบีบคอเธอดูสิเผื่อผมจะปล่อยคุณไป”

เนลล์หันหน้ามองออกไปที่นอกหน้าต่างด้วยความตกใจ

จากนั้นหญิงสาวก็พบว่ามีลำโพงเล็ก ๆ ติดอยู่บนต้นไม้ใหญ่นอกหน้าต่าง

เนลล์กรอกตาทั้งพูดไม่ออก

เธอรู้อยู่แล้วว่าเจฟฟ์ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ในบ้านเพื่อเฝ้าดูเธอ ทว่าเธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะติดตั้งลำโพงด้วย

เพราะเขาได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว เนลล์จึงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ

หญิงสาวไม่ยอมปล่อยตัวประกันที่จับไว้ เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาแทน “เธอเป็นคนรับใช้ของคุณ คุณไม่กลัวว่าถ้าเธอตาย คนของคุณจะหวาดกลัวคุณอย่างนั้นเหรอ? เอาแบบนี้ไหมล่ะ? ฉันจะไม่เรียกร้องให้คุณปล่อยฉันไป ถ้าคุณยอมมาพบฉันแล้วบอกเหตุผลที่ขังฉันเอาไว้ที่นี่ แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”

เนลล์รู้เป็นไปไม่ได้ที่จะขอให้เจฟฟ์ปล่อยเธอไป เพราะตัวประกันเป็นแค่คนรับใช้

ด้วยเหตุนั้นเธอจึงเสนอข้อเสนออื่นให้มีแนวโน้มว่าจะสำเร็จได้ง่ายกว่า

แต่ถึงอย่างไร แม้จะเป็นข้อเสนอนี้ เจฟฟ์ก็ไม่ยอมรับเหมือนกัน

เสียงของเจฟฟ์หัวเราะออกมาจากลำโพงเบา ๆ ซึ่งฟังดูเป็นการเยาะเย้ยเสียมากกว่า

“ผมเคยบอกไปแล้ว ว่าผมจะบอกคุณเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม แต่ก่อนอื่น คุณต้องทำตัวดี ๆ ขณะที่อยู่ที่นี่ อย่าพยายามหนี ไม่ต้องวางแผนทำอะไรอีก อยู่ที่นี่พยายามไปก็ไร้ประโยชน์”

หลังจากที่เขาพูดจบแล้ว เขาจึงสั่งกับสาวใช้ “พาคุณเจนนิงส์ไปเข้าห้องน้ำ”

คนรับใช้สั่นสะท้านทั้งร่างพลางรับคำ ก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมองเนลล์หวาดกลัวและอ้อนวอน

สุดท้ายแล้ว เนลล์ก็ไม่เหมือนเจฟฟ์ที่ไม่ให้ค่ากับชีวิตคน

การกระทำก่อนหน้านี้เป็นเพียงการลองดูเท่านั้น เธอไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายคนรับใช้จริง ๆ

เมื่อเห็นว่าเจฟฟ์ไม่รับข้อเสนอของเธอ หญิงสาวจึงทำได้เพียงปล่อยคนนับใช้แล้วตามเธอไปเข้าห้องน้ำ

เมื่อเนลล์ออกมาจากห้องน้ำ เธอกลับเข้ามาในห้องแล้วโพล่งออกมา “คุณฟลินเดอร์ ในเมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าฉันหนีออกไปไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเอาโซ่มาล่ามฉันเอาไว้แล้วใช่ไหม? ฉันท้องอยู่นะ ไม่ใช่แค่สุขภาพอย่างเดียวที่สำคัญ สภาพจิตใจของฉันก็สำคัญด้วยเหมือนกัน ขืนคุณล่ามฉันเอาไว้แบบนี้ ถ้าสักวันหนึ่งฉันป่วยขึ้นมาใครจะช่วย? และเมื่อถึงเวลาที่กิดเดียนมาตามหาเรา คุณจะคิดจะอธิบายกับเขาอย่างไร?”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

ความจริงแล้วเธอไม่คิดว่าเจฟฟ์จะยอม

ทว่าเขามาลองคิดดูแล้วก่อนจะรำพันกับตัวเอง “ตอนแรกผมต้องจับคุณล่ามโซ่เอาไว้เพราะเกรงว่าคุณจะตกใจแล้วทำบางอย่างเพื่อทำร้ายตัวเอง แต่ดูจากสภาพคุณในตอนนี้ ดูเหมือนคุณจะมองโลกในแง่ดีมากขึ้น ถ้าปล่อยตัวคงไม่เป็นไรหรอก”

เขาจึงสั่งกับคนรับใช้ “ไม่ต้องล่ามโซ่เธอแล้ว”

สาวใช้ตกใจจึงรีบตอบด้วยความนอบน้อม “รับทราบค่ะท่าน”

ส่วนเนลล์เลิกคิ้วขึ้นพลางเผยยิ้มที่

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณ”

ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากอีกฝ่ายอีกแล้ว

หลังจากที่จัดอาหารเช้าให้พวกเธอแล้ว คนรับใช้จึงออกจากห้องไป

เนลล์เดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งลงเรียบร้อย เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเคธี่ยังยืนอยู่ตรงนั้น เธอจึงลุกไปพาผู้เป็นแม่มาที่โต๊ะทานอาหาร