ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 141

“ขออภัย แต่คุณคือแขกของห้อง 6602 หรือเปล่า?”

พวกเขาทั้งสามคนตกใจ หญิงชราตอบกลับอย่างเร่งร้อน “อืม พวกเรากำลังรีบ พวกเราสามารถแยกแยะอะไรก็ตามที่เป็นอยู่ได้!”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงรีบเข้าไปด้านในกับเนลล์และลากลิซซี่ตามหลังมา

ผู้ดูแลขวางทางอีกครั้ง

นอกจากผู้ดูแลล็อบบี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนยังคงก้าวมาด้านหน้าเพื่อยืนอยู่ในตำแหน่งของตัวเองต่อหน้าคุณผู้หญิง

พวกเขาทั้งสามคนจ้องไปที่หญิงชราด้วยท่าทางตึงเครียด “ฉันขออภัย แต่คุณยังไมได้ชำระเงินสำหรับสองวันสุดท้ายของการเข้าพัก พวกเราตกลงว่าจะอดทนกับมันเพราะคุณสัญญาไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะจัดการชำระเงินโดยเร็วที่สุด อย่างไรก็ตามพวกเราไม่สามารถติดต่อคุณได้ตั้งแต่เมื่อเช้านี้ ฉันเกรงว่าคุณและหลานสาวของคุณจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้หากคุณไม่ชำระเงินที่ค้างชำระภายในวันนี้”

เนลล์ตกตะลึง

เธอหันไปมองหญิงชรา

สีหน้าลำบากใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าคนที่อยู่ด้านหลัง

“อืม... ฉันวางแผนที่จะชำระเงินภายในวันนี้ แต่ฉันทำกระเป๋าเงินของฉันหายเมื่ออาหารเย็นก่อนหน้านี้ ขอเวลาพวกเราอีกสองวันได้ไหม? ฉันสัญญาว่าจะจัดการชำระเงินเมื่อฉันหากระเป๋าเงินของฉันเจอ”

ผู้ดูแลถอนหายใจอย่างไร้หนทาง

“มาดาม คุณใช้ข้ออ้างนี้ไปแล้วเมื่อสองวันก่อน”

“......”

หญิงชราพูดไม่ออก

เนลล์ไม่คาดคิดเลยว่าจะพบเห็นเหตุการณ์ที่น่าอับอายเช่นนี้

ลิซซี่ก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขนเสื้อของผู้ดูแลเอาไว้และดึงมันเบา ๆ

ศีรษะเล็ก ๆ น่ารักของเธอเอียงไปด้านหลังขณะที่เธอมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างไร้เดียงสาด้วยดวงตากลมโตของเธอ

“พี่สาวคนสวย นานะกับหนูสร้างปัญหาให้กับคุณมากเกินไปหรือเปล่า? หนูขอโทษจริงๆ แต่พวกเราทำกระเป๋าเงินหายจริง ๆ นะ คุณถามคุณป้าเนลล์เรื่องนี้ก็ได้ เธอสามารถเป็นพยานให้พวกเราได้”

นิ้วเล็ก ๆ ชี้ไปที่เนลล์

“......”

เธอไม่รู้จะพูดอะไรดี

ใครจะอธิบายได้ทำไมทุกสายตาถึงได้จับจ้องมาที่เธอตอนนี้?

เธอควรจะพูดอะไร?

เมื่อสัมผัสได้ถึงความลังเลใจของเนลล์ หญิงชรารีบเหลือบมองเธออย่างมีเลศนัย

เนลล์โกรธและความขบขันในเวลาเดียวกัน

ตอนนี้เธอเข้าใจสถานการณ์แล้ว เมื่อมองผ่านหญิงชราไปที่ผู้ดูแลล็อบบี้ เธอสอบถามว่า “พวกเขาเป็นค้างชำระค่าห้องเท่าไรคะ?”

“เป็นเงิน 17,664 หยวน สำหรับสามคืน”

เนลล์พยักหน้า โรงแรมอิมพิเรียลเป็นสถานที่ตากอากาศที่หรูหรา เป็นเรื่องธรรมดาที่บิลค่าใช้จ่ายจะมีราคาสูง

ไม่มีความคิดเห็นอีกต่อไป เธอดึงบัตรเครดิตของเธอออกมา

“เอาไปเลย!”

หญิงชราพูดอย่างเขินอาย “นี่...ฉันขอโทษจริงๆ”

เนลล์กระตุกริมฝีปาก แต่ตัดสินใจที่จะไม่เปิดเผยเรื่องโกหกของหญิงชรา เธอลูบศีรษะของลิซซี่อย่างอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรค่ะ ให้เป็นของขวัญสำหรับเด็ก พวกเราเจอกันหลายครั้งแล้วแต่ฉันยังไม่เคยให้ของขวัญกับเธอเลย!”

รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏทั่วใบหน้าของลิซซี่ขณะที่ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความยินดี “ขอบคุณป้าเนลลี่”

ผู้ดูแลล็อบบี้รับบัตรของเนลล์ไปและเดินกลับไปที่แผนกต้อนรับ

“แผนของคุณคืออะไร? มีที่ไหนบ้างที่คุณสามารถไปได้?” เนลล์ถามกับหญิงชราเมื่อพวกเขาจัดการชำระเงินที่ค้างชำระ

หญิงชราเกรงใจเป็นอย่างมาก เธอพยายามจะทำตัวของเธอให้เล็กเท่าที่เธอจะทำได้ ด้านที่ช่างพูดของเธอระหว่างรับประทานอาหารเย็นก่อนหน้านี้ได้หายไปจนหมดสิ้น “อืม ไม่”

เนลล์ลังเล ในความจริงแล้วเธอแอบไม่พอใจสำหรับพฤติกรรมของหญิงชรา

ใคร ๆ ก็สามารถพูดได้ว่ากระเป๋าเงินของเธอหายและการพูดถึงเรื่องการเดินทางอาจจะเป็นเรื่องโกหก

เป็นเหตุผลที่เธอพาเด็กมาด้วยเพื่อกินฟรีและอยู่ฟรี ไม่ต้องพูดถึงโรงแรมที่มีชื่อเสียงเช่นนี้ เนลล์เข้าใจว่าบางคนมีชีวิตที่ยากลำบากมาก แต่นี่...

เธอถอนหายใจอย่างหนักหน่วงเพราะไม่มีอะไรมากกว่านี้ที่เธอจะสามารถพูดได้อีกแล้ว เธอก้มตัวลงเพื่ออุ้มลิซซี่ขึ้นมาในอ้อมแขนของเธอ

“เอาล่ะ คืนนี้ไปค้างที่บ้านของฉันกันดีกว่า ตอนนี้ก็ค่ำแล้ว พวกเราค่อยมาคุยเรื่องอื่น ๆ ในวันพรุ่งนี้”