ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 143

ดวงตาของเด็กหญิงที่กำลังนอนหลับอย่างสงบทำให้หัวใของเนลล์อบอุ่น

เธอดึงแขนของเธอออกอย่างระมัดระวังเพื่อปรับตำแหน่งให้เด็กนอนสบายบนเตียง เด็กคว้าแขนของเธอเอาไว้โดยไม่รู้ตัวและพึมพำ “คุณแม่!”

เนลล์นิ่งไป หัวใจของเธอปวดร้าว

เด็กที่อยู่ตรงหน้าเธอน่าเอ็นดูมากไปแล้ว เธอนั่งลงบนเตียงอีกครั้งเพื่อลูบหลังเด็กหญิงด้วยความอ่อนโยน ในที่สุดเนลล์ก็ดึงแขนของเธอออกมาจากเด็กหญิงตัวน้อยที่เข้าสู่ห้วงนิทราโดยไม่ลืมที่จะปิดไฟก่อนออกจากห้อง

ท่านผู้หญิงควินตันยืนอยู่ข้างประตู เธอยิ้มทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นเดินออกมา

“ไม่ต้องกังวลนะคะ ลิซซี่หลับไปแล้ว คุณควรจะพักผ่อนให้เพียงพอด้วย”

หญิงชราพยักหน้า “คุณเป็นคนดี คุณผู้หญิง”

เนลล์ดูตกใจแต่ก็คลี่ยิ้มอย่างรวดเร็วจนความประหลาดใจเมื่อครู่หายไป

คนดี? เธอไม่เห็นด้วย

เป็นเรื่องจริงที่เธอรู้สึกใกล้ชิดกับเด็กคนนี้โดยธรรมชาติ บางทีอาจจะเป็นเพราะเด็กคนนี้มีความกระตือรือร้นเป็นพิเศษเมื่อพบเธอครั้งแรก!

เนลล์ปัดความคิดนั้นออก เธอกลับไปที่ห้องของตัวเองหลังจากกล่าวราตรีสวัสดิ์กับหญิงชรา

ในห้องนอนใหญ่ที่ชั้นบน กิดเดียนกำลังส่งข้อความถึงหญิงชรา

กิดเดียน: [คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร?]

ท่านผู้หญิงควินตัน: [คนพาล เงียบปากของคุณซะ! ฉันจะให้บทเรียนกับคุณถ้าคุณพูดออกมาแม้แต่คำเดียว]

กิดเดียน: [คุณย่า คุณไม่ควรมาแบบไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ ถ้าคุณต้องการพบกับเนลล์ ทำไมคุณต้องหลบซ่อนและพาลิซซี่มากับคุณ? และคุณบอกให้ลิซซี่โกหกจริงหรือ?]

ท่านผู้หญิงควินตัน: [คุณไม่รู้อะไรสักอย่าง ฉันจะเดินทางมาเพื่อทดสอบผู้หญิงคนนี้เพื่ออะไรถ้าฉันเชื่อในการตัดสินใจของคุณ? ฮึ่ม! คุณกล้าทำให้น้ำใจของฉันกลายเป็นเจตนาร้ายได้อย่างไร! คุณไม่มีหัวใจเหมือนพ่อของคุณ!]

กิดเดียน: [……]

ทำไมต้องอ้างถึงพ่อของเขาในทันที?

กิดเดียน: [ครับ ตอนนี้คุณมั่นใจได้หรือยังหลังจากที่ได้พบที่เธอแล้ว?]

ท่านผู้หญิงควินตันส่งอีโมจิหน้ายิ้มไป

ท่านผู้หญิงควินตัน: [ใช่ มั่นใจได้แล้ว ฉันจะบอกคุณว่าเนลล์เป็นผู้หญิงที่ดีและคุณห้ามรังแกเธอ ฉันจะตีคุณถ้าฉันรู้ว่าคุณทำผิดต่อเธอ!]

กิดเดียน: [...... คุณคิดให้ดีว่าคุณควรจะแนะนำตัวเองกับเธออย่างไร!]

หลังจากนั้นก็ไม่มีข้อความจากกิดเดียนอีกเลย

หญิงชราวางโทรศัพท์ของเธอลงเช่นกัน เธอรู้สึกค่อนข้างประหม่าขึ้นมาเมื่อคิดถึงข้อความสุดท้ายของกิดเดียน

เนลล์เป็นคนอ่อนโยน เข้าอกเข้าใจ และเป็นคนมีเหตุผล มันดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่หญิงสาวจะตำหนิเธอ!

เธอรู้สึกกังวลมาขึ้นเมื่อเธอพยายามที่จะหว่านล้อมตัวเอง

ลิซซี่นอนไม่ค่อยหลับ เธอตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงเล็กน้อย และยื่นมือน้อย ๆ ของเธอไปหาหญิงชราที่ยืนอยู่ข้างประตูและใบหน้าของเธอฉายแววกังวล

“นานะคนดีของหนู”

“เอ๊ะ? ตื่นขึ้นมาทำไมลิซซี่?”

ลิซซี่มองไปรอบ ๆ ห้องและทำหน้ามุ่ยเมื่อไม่เห็นเนลล์อยู่ในสายตา “คุณแม่อยู่ที่ไหนคะ?”

“คุณแม่อยู่กับคุณพ่อไปนอนแล้ว นานะคนดีจะอยู่ที่นี่กับหนู ตกลงไหม?”

ลิซซี่กะพริบตาตอบกลับ

“คุณพ่อกับคุณแม่กำลังทำน้องชายตัวเล็ก ๆ ให้หนูใช่ไหมคะ?”

“ใช่ ถูกต้องแล้ว หนูกำลังจะมีน้องชายตัวเล็ก ๆ ในเร็ว ๆ นี้”

“ตกลงค่ะ เพื่อเห็นแก่น้องชายคนเล็กของหนู หนูจะไม่ไปตามหาคุณแม่”