ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 236

เนลล์กอดกิดเดียนเอาไว้แน่น และเอนศีรษะพิงไหล่ของเขา

ราวกับว่าเขารู้สึกถึงความเชื่อมั่นของเธอโดยการพิงแผ่นอกของเขา ชายหนุ่มจับเอวบางของเธอให้แน่นขึ้น เขาพูดด้วยความหนักแน่นว่า “ไม่เป็นไร ผมอยู่ที่นี่”

“อืมม”

เนลล์พยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่ขึ้นจมูกของเธอ “ฉันไม่เป็นไร”

เธอจะสบายดีได้อย่างไร? ไม่เหมือนกับมือของกิดเดียนที่ปกคลุมไปด้วยความแข็งกระด้าง เนื่องจากการทำงานหนักราวกับเครื่องจักรมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มือของเธอนุ่มและยังคงมีเลือดออก

เธอไม่เคยใช้มือของเธอทำงานหนัก มือของเธอเล็กและบอบบาง แต่มันก็ต้องเกาะกับเข็มขัดของเธอและปีนหน้าผาที่สูงชันเป็นระยะทางค่อนข้างไกล การบาดเจ็บที่เกิดขึ้นทำให้มือของเธอได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง

ถ้ามันไม่เจ็บปวดจนทำให้รู้สึกชา เธออาจจะไม่สามารถอดทนจับมันเอาไว้ได้นานเท่าที่ทำได้

กิดเดียนรู้ว่าเธอผ่านอะไรมา จึงรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

ความปวดเจ็บแทรกลึกในความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมากจนเขาไม่อยากโทษเธอด้วยซ้ำที่ทำตามใจตัวเองและการตัดสินใจผิด ๆ ของเธอ

ในไม่ช้าทั้งสองคนก็มาถึงด้านบน

เนลล์ไม่สามารถทนความหนาวเย็นได้อีกแล้ว กิดเดียนปลดเชือกที่รอบเอวของเธอ และตะโกน “รถพยาบาลอยู่ที่ไหน?!”

“จอดอยู่ที่ข้างถนน ด็อกเตอร์แลมเบิร์ตก็อยู่ข้างในด้วย”

หลังจากนั้นกิดเดียนก็อุ้มเนลล์เอาไว้ในอ้อมแขนและเดินไปที่รถพยาบาลข้างถนน

...

เนลล์ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน

สิ่งที่เธอจำได้คือชายคนหนึ่งพูดด้วยสำเนียงอังกฤษและมักจะทำแผลให้เธอทั้งยังพูดภาษาจีนกลางขาด ๆ หาย ๆ ไม่กี่คำ

เธอพบว่าร่างกายของเธออยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่น กลิ่นที่คุ้นเคยและการปรากฏตัวที่ทำให้ร่างกายและจิตใจของเธอได้พักผ่อน ความเจ็บปวดบนร่างกายของเธอรู้สึกทวีคูณขึ้นและซึมลึกเข้าไปยังกระดูกของเธอ

“ฮึ” เธอฮึดฮัด

กิดเดียนกอดเธอแน่น เขามองไปที่ด็อกเตอร์แลมเบิร์ตอย่างเย็นชา และพูดขึ้นว่า “คุณไม่รู้เหรอว่าเธอเจ็บปวดแค่ไหน?”

ด็อกเตอร์แลมเบิร์ตไหวไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ผมให้ยาแก้ปวดให้เธอไม่ได้ครับ เธอถูกฉีดยาไซยาไนต์ การใช้ยาแก้ปวดกับเธอในตอนนี้จะส่งผลบางอย่างตามมา แต่ถ้าคุณไม่สนใจ ผมสามารถให้เธอได้บ้างเล็กน้อย”

“ไม่!” ผู้ชายคนนั้นร้องตอบและกอดหญิงสาวแน่นขึ้น

“เนลล์ อดทนไว้ มันจะจบลงในไม่ช้า”

หญิงสาวในอ้อมกอดของเขาดูซีดเซียว แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขาริมฝีปากของเธอก็สั่นสะท้านอยู่ชั่วครู่ และไม่ได้ส่งเสียงด้วยความเจ็บปวดอีกต่อไป

เขาหวังว่าเขาจะเจ็บปวดแทนเธอได้

ในตอนนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขารับโทรศัพท์และเสียงของแนนซี่ก็ดังขึ้น “คุณผู้ชายคะ มันคือ เซลีน เจนนิงส์ เธอพบว่าคุณผู้หญิงหนีไปได้แล้ว และกำลังออกตามหาเธอในตอนนี้ค่ะ”

กิดเดียนหัวเราะเยาะ “ตามหาเนลลี่งั้นเหรอ? ใครให้นังชั่วคนนั้นลักพาตัวผู้หญิงของฉันไป?”

หัวใจของแนนซี่เต้นระรัวและเธอพูดขึ้นว่า “ฉันรู้ค่ะว่าต้องทำอะไร”

โทรศัพท์วางไปแล้ว ด็อกเตอร์ที่ได้ยินบทสนทนาตกใจเล็กน้อย

“ลีย์ ใจเย็น ๆ ผมรู้ว่าคนเหล่านั้นไม่ให้เกียรติภรรยาของคุณ แต่ตอนนี้คุณได้เธอกลับคืนมาแล้ว แค่จับผู้หญิงที่ต้องรับผิดชอบกลับมา อย่าทำร้ายผู้บริสุทธิ์”

กิดเดียนมองไปที่หมอด้วยความโกรธเคือง “บริสุทธิ์? คุณรู้ว่าใครลักพาตัวภรรยาของผม และความสัมพันธ์ที่เธอมีกับภรรยาของผมด้วยอย่างไรเหรอ?”

ด็อกเตอร์แลมเบิร์ตรู้จักเพียงแค่เนลล์เท่านั้น ดังนั้นเขาจึงถามออกมาด้วยสัญชาตญาณ “แล้วมีความสัมพันธ์อย่างไร?”

“เป็นน้องสาวของเธอ”

ด็อกเตอร์แลมเบิร์ตเบิกดวงตาสีฟ้าด้วยความตกใจ เขาอ้าปากค้าง

“ในตอนนี้ คุณยังเชื่อว่าเธอเป็นผู้บริสุทธิ์อยู่อีกไหม?”

ด็อกเดอร์แลมเบิร์ตเงียบท่ามกลางคำถาม

ถ้าพวกเขาสองคนเป็นพี่น้องกัน พ่อแม่จะไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ข่มขื่นเช่นนี้เลยหรือ?