ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 563

“ด้วยเงินจำนวนนี้มันคงจะเพียงพอสำหรับเธอที่จะสนุกกับตัวเองไปอีกสักพักใหญ่ ๆ หลังจากที่โจเอลกับฉันแต่งงานกัน เธอสามารถกลับไปเป็นนักแสดงได้ ฉันสัญญาถึงแม้ว่าซิงฮุยจะไม่รับเธอ ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักกับบริษัทบันเทิงอื่น ๆ เธอจะไม่ได้รับการปฏิบัติที่แย่ไปกว่าสถานะของเธอในตอนนี้”

ดวงตาของลูซี่เหลือบไปบนตัวเลขที่เขียนบนเช็ค มันเป็นร้อยล้าน

นี่มันเรื่องบ้าอะไร… เธอเดิมพันทุกอย่างเพื่อความรัก ช่างเป็นอะไรที่สุรุ่ยสุร่ายมาก!

มุมปากของเธอยกขึ้นอย่างง่ายดายพร้อมกับเสียงหัวเราะที่เยาะเย้ย เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มอย่างสดใสก่อนจะรับเช็ค "ขอบคุณมาก ๆ เลย"

เจด้าไม่คิดว่าลูซี่จะยอมรับเงินง่าย ๆ แบบนี้ เธอรู้สึกตะลึง เธอจ้องเข้าไปในดวงตาของผู้หญิงคนนั้น แต่ดวงตาทั้งสองก็ชัดเจน ไม่มีความรู้สึกสับสนแม้แต่น้อย

เธอสูดหายใจด้วยความโล่งอกในหัวใจของเธอ มันก็ดีแล้วล่ะ ตราบใดที่ผู้หญิงคนนี้เต็มใจที่จะยอมถอยหลัง เจด้าก็จะสามารถกลับไปอยู่เคียงข้าง โจเอล ฟอสเตอร์อีกครั้งได้อย่างแน่นอน

แม้ว่าเงินจำนวนนี้จะทำให้ทรัพย์สินของครอบครัวเธอหมดไป แต่ทุกอย่างก็คุ้มค่าที่จะได้ตัวโจเอล ฟอสเตอร์

ยิ่งไปกว่านั้น จากสถานการณ์ปัจจุบันของลูซี่ ถ้าเป็นจำนวนที่น้อยกว่านี้ก็ไม่สามารถชักชวนให้เธอออกมาได้

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะได้ไป”

หลังจากที่ลูซี่พูดอย่างนั้น เธอก็ลงจากรถ

ขณะที่เจด้ามองดูร่างที่จากไปของลูซี่ เธอก็รู้สึกผิดปกติ

เธอหันไปถามพี่เอลซ่าว่า “พี่คิดว่าเธอจะยอมทิ้งนายน้อยฟอสเตอร์จริง ๆ ไหม?”

พี่เอลซ่าเยาะเย้ยว่า “ผู้หญิงประเภทแบบนี้ชอบแค่เงิน เธอให้เงินเธอไปหนึ่งร้อยล้านแล้ว หล่อนจะยอมทิ้งเขาไปอย่างแน่นอน”

ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เจด้าไม่มั่นใจ เมื่อมองเห็นถึงความทุกข์บนใบหน้าของเจด้า พี่เอลซ่าจึงพยายามปลอบเธอ “อย่าคิดมาก ท้ายที่สุด พวกเธอสองคนคบกันมานานมาก เขาจะไม่ทิ้งเธอหรอกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

ใจของเจด้าก็สงบลง ใช่สิ โจเอลจะกลับมาเคียงข้างเธออย่างแน่นอน!

…

เป็นเวลาหกโมงเย็น เมื่อ ลูซี่ แคทซ์กลับถึงบ้าน ทันทีที่เธอออกจากลิฟต์เธอก็ตกใจ

ชายร่างกำยำคนหนึ่งพิงประตูห้องของเธอ ถ้าตัดสินจากเหล่าก้นบุหรี่ที่ทิ้งเกลื่อนพื้นแล้ว เขาคงรอมานาน

"ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่"

เธอถือกระเป๋าเดินผ่านไป แต่โจเอล ฟอสเตอร์ ก็ขมวดคิ้ว แทนที่จะตอบคำถามของเธอ เขาถามว่า “คุณทำงานเสร็จตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงบ้านในตอนนี้”

ลูซี่ แคทซ์ตอบเขา ขณะที่เธอกำลังไขกุญแจที่ประตู “ระหว่างทางมีบาง” เธอหยุดและหันกลับไป แต่เธอไม่คิดว่าโจเอลจะตามติดหลังเธอ ริมฝีปากของเธอจึงไปแตะคางของเขาอย่างบังเอิญ ทั้งคู่ชะงักไปครู่หนึ่ง

“ระหว่างทางมีอะไร?” ริมฝีปากของ โจเอล ฟอสเตอร์โค้งงออย่างซุกซน เขาเอามือพิงกับประตู ขังเธอไว้ไม่ให้ไปไหน ขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายอย่างลึกลับ

ช่องว่างระหว่างพวกเขาน้อยเกินไป ลูซี่ แคทซ์ได้กลิ่นบุหรี่จากร่างกายของเขาอย่างชัดเจน พร้อมด้วยกลิ่นไม้จันทน์จาง ๆ มันไม่ได้เป็นที่พอใจ แต่ค่อนข้างน่าประหลาดใจ

เธอเม้มริมฝีปากและส่ายหัว จากนั้นเธอก็ผลักเขาออกไป “ปล่อยฉัน ฉันจะเปิดประตู”

เมื่อประตูเปิดออก ก็เผยให้เห็นอพาร์ตเมนต์แบบสองห้องนอนที่เรียบง่าย การตกแต่งประกอบไปด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีอบอุ่น ยังมีของมากมายที่ทำให้ห้องนั่งเล่นดูคับแคบนิดหน่อย เฟอร์นิเจอร์บางชิ้นค่อนข้างโทรม แต่เจ้าของเลือกสีที่ดูเข้ากันอย่างชาญฉลาด โดยรวมแล้วพวกมันดูเข้ากัน

ลูซี่ แคทซ์ชี้ให้เขานั่งบนโซฟาและเทน้ำมาสองแก้ว หลังจากยื่นแก้วให้เขา เธออธิบายว่า “วันนี้ เจด้า สเวนสันมาหาฉัน เธอจ้างฉันหนึ่งร้อยล้านเพื่อทิ้งคุณ”

โจเอล ฟอสเตอร์ดูไม่แปลกใจ ดังนั้นเขาคงคาดหวังไว้มากเท่านี้ สายตาของเขากวาดมองเหนือน้ำเปล่าที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความรังเกียจเล็กน้อย แต่ในที่สุดเขาก็หยิบขึ้นมาและจิบ "คุณตอบเขาไปว่าอะไร"

“ฉันตกลง”

“…”

ชายคนนั้นจ้องมองมาที่เธอ แม้จะมีบุคลิกที่สงบ แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเดือดดาลอยู่ข้างใน

ลูซี่ แคทซ์ยักไหล่และพูดอย่างเฉยเมย “มันไม่มีประโยชน์ที่คุณจะมาจ้องฉันเลยนะ ฉันเป็นแค่มดตัวเล็ก ๆ ฉันไม่มีอำนาจ หรืออิทธิพลอะไรเลย คุณคาดหวังให้ฉันท้าทายเธอแบบซึ่งหน้าหรือไง”