ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 578

นอกจากนี้ ใครกันที่มีชีวิตโดยที่ไม่มีอดีต? ใครที่ไม่มีความลับปิดบังอยู่บ้าง

ตราบใดที่เธอมั่นใจว่ากิดเดียนรักเธอแค่คนเดียว เธอก็พอใจแล้ว

ในขณะเธอคิดแบบนี้ ริมฝีปากของเนลล์ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ

ในขณะเดียวกันในอีกด้านหนึ่ง

ภายในห้องทำงาน

แสงที่สลัวภายในห้อง กิดเดียนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้นั่งหนังหลังโต๊ะ สีหน้าของเขาดูเศร้าหมองขณะที่เขาเอนตัวพินเก้าอี้

การสนทนาทางวิดีโอกำลังดำเนินการบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผู้ชายที่ปรากฏอยู่ปลายสายกำลังพูดบางอย่างด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่อง อย่างไรก็ตามตลอดเวลาการสนทนา กิดเดียนได้เพียงฟังอย่างเดียวโดยไม่ตอบ

หลังจากชายคนนั้นพูดมามากกว่าสิบนาทีและทำงานของเขาเกือบจะเสร็จ เขาถามอย่างช่วยไม่ได้เมื่อกิดเดียนไม่ยอมตอบเขา “กิดเดียน แซม ลีย์ เมื่อไหร่ที่คุณจะจัดการคนพวกนั้นสักที? มันยากสำหรับการทำงานของเราโดยที่คนของคุณยังอยู่ อีกอย่างพวกเราไม่อยากจะเปิดเผยตัวจนของคุณ แต่ในเมื่อคนของคุณยังอยู่ เราไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดเผยตัวตนของคุณ!”

กิดเดียนนั่งนิ่งพร้อมหรี่ตาลง นั่งเรียวยาวของเขาถูกวางลงบนที่พักแขนและค่อย ๆ เคาะลงอย่าเบามือ

อีกฝ่ายดูเหมือนจะหมดความอดทนอีกเช่นกันและตะโกน “กิดเดียน แซม ลีย์ คนจากตะวันออกย่อมต้องการความเชื่อใจ นี่คือความคิดเรื่องของไว้วางใจของคุณโดยการยึดพื้นที่ของเราอย่างเปิดเผยเหรอ? ที่ผ่านมาเราเป็นเพื่อนกันไม่ใชาเหรอ? จำได้ไหม ว่าผมเคยช่วยคุณเมื่อแปดปีที่แล้ว…”

“คริส” กิดเดียนพูดขึ้นทันที

ชายคนนั้นประหลาดใจและหยุดพูด

สายตาของเขาเคลื่อนไหวไปมาด้วยความรู้สึกผิด

“แซม คุณต้องเข้าใจด้วยว่าธุรกิจไม่ใช่การหาพรรคพวก กองกำลังมากมายรอบตัวเรากำลังเข้ายึดทีละส่วน และพื้นที่นี้เป็นเพียงความหวังเดียวของเรา ถ้าคุณไม่เต็มใจที่จะมอบพื้นที่นี้ให้ผม ผมก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีก และเมื่อมันเกิดขึ้นผมจะต่อต้านคุณ ทอดทิ้งพี่น้องร้อยคนที่อยู่ข้างกายผม พวกเราผ่านเรื่องมาด้วยกันมากมาย และไม่อยากจะสร้างความแตกแยกที่ยิ่งใหญ่ระหว่างเรา!”

ชายคนนั้นอธิบายสถานการณ์ของตัวเองอย่างใจเย็น เขาได้ละทิ้งความหยิ่งยโสในตัวเขา และเริ่มที่จะขอร้องกิดเดียน

แต่กิดเดียนยังคงนิ่งและใจเย็น ในขณะที่เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา เขารู้สึกผ่อนคลายราวกับคำพูดที่เขาได้ยินนั้นไม่สำคัญสำหรับเขา

หลังจากนั้นไม่นาน เขาพูด “ก็ได้ คุณเอาพื้นที่ตรงนั้นไปก็ได้”

เขาเงียบมาตลอดทั้งคืน แต่ในที่สุดก็ยอมที่จะปริปากพูด สิ่งที่เขาพูดสร้างความประหลาดใจมาก

ชายที่อยู่อีกด้านเริ่มมีอารมณ์และปรากฏยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา

“จริงเหรอ? คุณยอมที่จะทิ้งมันเหรอ?”

กิดเดียนค่อย ๆ หรี่ตาของเขาลงพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเลห์

“ใช่ แต่คุณต้องยอมรับข้อตกลงหนึ่งเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน”

สีหน้าจองชายคนนั้นจมหายไปทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของกิดเดียน

เขาแสยะปากและพูดพึมพำ “เราเป็นพี่น้องกัน เราไม่ควรที่จะมาคุยกันเรื่องข้อตกลงไม่ใช่เหรอ?”

กิดเดียนมองตรงไปที่เขาอย่างตั้งใจและพูอย่างเย็นชา “ถ้าคุณไม่เต็มใจ ผมจะ...”

“ไม่นะ!” ชายคนนั้นพูดแทรกกิดเดียนขึ้นมา กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

เขารู้ว่าหากกิดเดียนเต็มใจที่จะแบ่งทรัพย์สินก้อนใหญ่ของเขา สิ่งที่เขาอาจจะขอเขาต้องเป็นเรื่องที่พิเศษและอาจจะเป็นเรื่องที่ยาก

แต่ถึงอย่างไร เขาไม่สามารถจะยอมแพ้ได้ เขาทำได้เพียงแค่รวบรวมความกล้าและตกลงกับข้อเสนออะไรก็แล้วแต่ที่กิดเดียนถามเขา

ดังนั้นเขาจึงถาม “บอกมา ว่าคุณต้องการอะไร?”

“ผมได้ยินมาว่าจะมีสินค้าตัวใหม่เดินทางมาถึงตลาดมืดที่คุณดูแลอยู่ เลือดที่มีหมู่เลือดอาร์เอชลบ”