ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 789

ในขณะที่วิกกี้พูด ใบมีดก็ถูกเลื่อนจากหูของยูเลียนาลงไปที่คอของเธอ ใบมีดที่ทำด้วยโลหะที่เย็นยะเยือกทิ้งความหนาวเย็นไว้บนผิวหนังของเธอจนเธอแทบจะร้องไห้

“วิกกี้ อย่า...อย่าทำแบบนี้ คุยกันดี ๆ ก่อน...”

ไม่ว่ายูเลียนาจะอวดดีและหาญกล้ามากแค่ไหน แต่เธอก็เป็นเพียงแค่หญิงสาวคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้กำบัง แล้วเธอกลับถูกใครบางคนถือมีดขู่เช่นนี้ได้ยังไงกัน?

ดังนั้นเมื่อเธอได้สัมผัสกับใบมีดอันแข็งแกร่งที่กำลังกดลงบนผิวหนังของเธอ เธอก็แทบทรุด

แน่นอนว่าวิกกี้จะไม่ปล่อยให้เธอหลุดจากเบ็ดไปได้ง่าย ๆ สายตาของวิกกี้มืดมนลงจากนั้นเธอก็พูดต่อ “อ้อ แล้วคุณก็ยังไม่รู้ว่าฉันเคยทำอาชีพอะไรมาก่อนใช่ไหม?”

ยูเลียนาส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่รู้”

“ถ้าอย่างนั้น...ลองเดาดูไหม? ถ้าคุณเดาถูกฉันจะปล่อยคุณไป”

ยูเลียนาทำได้เพียงแค่ยืนฟังและสาปแช่งวิกกี้อยู่ภายในใจ เธอไม่กล้าพูดอะไรและพยายามมองตาวิกกี้อย่างระมัดระวัง

ผู้หญิงคนนี้มีบุคลิกที่ดีและน่าดึงดูด เธอผสมผสานระหว่างความไร้เดียงสาและความทนทานที่เป็นเอกลักษณ์เข้าด้วยกัน ทรงผมที่สั้นของเธอดูเฉียบคมและเรียบร้อยซึ่งช่วยเสริมดวงตาที่ลึกล้ำภายใต้ชีวิตที่ยุ่งเหยิงของเธอ

ยูเลียนาไตร่ตรองและส่ายหน้า “ฉันไม่รู้”

เธอไม่มีความคิดเห็นใด ๆ เลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์และเสน่ห์ของวิกกี้แล้ว ยูเลียนาคาดเดาได้ว่าเธออาจจะมีชีวิตที่ดีเช่นกัน ไม่อย่างนั้นออร่าของเธอคงจะไม่เปล่งประกายเช่นนี้

แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่าวิกกี้เคยทำอะไรมาก่อน เธอมีลางสังหรณ์หลังจากที่สัมผัสได้ถึงรัศมีที่อันตรายที่เล็ดลอดออกมาจากวิกกี้ แต่เธอก็ไม่กล้าพูดมันออกมา

วิกกี้ไม่ได้รู้สึกโกรธเมื่อสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอ แต่เธอกลับยิ้มแทน

มันคงจะดีกว่าถ้าเธอไม่ยิ้ม เพราะเมื่อเธอทำเช่นนั้น ยูเลียนาก็รู้สึกได้ว่ากระดูกสันหลังของเธอกำลังสั่นเทา เธออยากให้วิกกี้จบเรื่องนี้โดยเร็วและปล่อยเธอไป

วิกกี้ขยับเข้าไปใกล้หูของเธอและพูดเบา ๆ “ฉันเคยเป็น…นักฆ่า”

อะไรนะ?

ยูเลียน่าตกตะลึงอย่างสมบูรณ์

นักฆ่า? เวรแล้วไง

วิกกี้กล่าวต่อ “ฉันฆ่าคนมามากกว่าที่คุณคิด คุณคงจะไม่เคยเห็นนักฆ่าฆ่าใครมาก่อนใช่ไหม? อันที่จริงแล้วฉันมีวิธีเป็นหมื่นวิธีที่สามารถทำให้คุณตายได้ และฉันยังรับประกันได้เลยว่าจะไม่มีใครบอกได้ว่าใครเป็นคนทำ อยากลองดูไหม?”

คำพูดของเธอราวกับยาพิษ

ในที่สุดยูเลียนาก็เข้าใจว่าวิกกี้ไม่ได้ล้อเล่น

วิกกี้แสดงสีหน้าที่เรียบเฉยมากจนเกินไป อันที่จริงเธอไม่แสดงความโกรธแค้นออกมาเลย ยูเลียนารู้ดีว่าเธอกำลังอารมณ์เสีย เธออารมณ์เสียมาก!

ยิ่งเธออารมณ์เสีย เธอก็ยิ่งดูสงบ!

น้ำนิ่งไหลลึก พื้นผิวของมันอาจจะดูมั่นคงแต่อันตรายมากมายนั้นถูกซ่อนเอาไว้อยู่เบื้องล่าง

ยูเลียนาตกใจมาก!

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจึงรับรู้ได้ทันทีว่าวิกกี้มีความกล้าและความสามารถในการฆ่าเธอได้จริง ๆ จากนั้นวิกกี้ก็จะสามารถอำพรางร่างของเธอได้โดยที่ไม่มีใครตามหาเธอพบ และไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

ในตอนนี้เธอสำนึกผิดอย่างแท้จริง เธอรู้สึกเสียใจที่เธอก้าวก่ายผู้หญิงคนนี้

โชคดีที่วิกกี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าเธอ เมื่อเธอตระหนักได้ว่ายูเลียนาดูซีดเซียวมากแค่ไหน เธอก็คลายมือของเธอออกอย่างช้า ๆ และเก็บกริชของเธอกลับเข้าที่จากนั้นเธอก็ยืดตัวตรง