ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 803

ในขณะนั้นประตูถูกผลักให้เปิดออก

ฮาโรลด์ได้พายูเลียนา ลินช์ เข้ามาในห้อง เมื่อเขาเห็นชายวัยกลางคนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาจึงยิ้มและเอ่ยคำทักทายออกมาด้วยความสุภาพนอบน้อม

“สวัสดีครับ คุณฟลินเดอร์”

ชายที่รู้จักกันในชื่อคุณฟลินเดอร์พยักหน้ารับเล็กน้อยเป็นคำตอบ

ฮาโรลด์เดินเข้าไปหาเกรกอรี เกรแฮม แล้วกระซิบว่า "นายน้อยครับ เธอมาถึงแล้วครับ"

เกรกอรีเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วส่งเสียง "อืม"

"นายออกไปได้"

"ครับผม"

ฮาโรลด์จึงเดินถอยหลังกลับออกมาด้วยความเคารพ

ยูเลียนาที่กำลังยืนอยู่ตรงนั่นรู้สึกค่อนข้างสับสน

เดิมทีเธอคิดว่าเกรกอรีต้องการพบกับเธอเป็นการส่วนตัว มันจึงทำให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มใจ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมีแขก

เขาขอให้เธอมาหาในเวลาแบบนี้ทำไม?

ยูเลียนาเป็นคนที่หัวสูงมากจนคิดไปเองว่าเกรกอรีจะพาเธอออกไปสังสรรค์กับแขกของเขา แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาของเขา ไม่มีค่าพอที่จะเป็นผู้หญิงของเขา

แล้วเขาเรียกเธอมาทำไม?

ยูเลียนามองไปทางเกรกอรีด้วยความรู้สึกงงงวย

เธอเห็นว่าเขากำลังจับตามองเธออยู่ ความน่าสะพรึงกลัวได้แวบเข้ามาในส่วนลึกของดวงตาที่ดูลึกล้ำของเขา

ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง หัวใจของเธอก็เกิดสั่นสะท้านขึ้นมา

เธอรู้สึกมีลางสังหรณ์แปลก ๆ

ในขณะนั้นเอง ชายอีกคนหนึ่งก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

"นี่คือ…"

เนื่องจากมุมของทางเข้าในขณะนั้น ยูเลียนาได้ยืนหันหลังให้กับชายคนนั้น

จึงทำให้เขามองไม่เห็นใบหน้าของเธอ

เกรกอรีเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะแนะนำให้พวกเขาได้รู้จักกัน

"ยูเลียนา นี่คุณฟลินเดอร์"

เธอตกตะลึง

ยูเลียนา? นี่เป็นครั้งแรกที่เกรกอรีเรียกชื่อของเธอแบบนี้

เกิดความตื่นตระหนกบางอย่างขึ้นมาในจิตใต้สำนึก แต่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ มันเป็นรู้สึกยินดีที่ไม่มีใครรู้

เธอหันกลับมามองผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเธอ เพื่อหาคำตอบนั้นให้ชัดเจน

แต่ทว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขาทำให้เธอตกใจ

เดิมทีเธอคิดว่าเพื่อนของเกรกอรีทุกคนคงจะคล้ายกับเขา และทุกคนคงเป็นผู้ชายที่กล้าหาญ และมีความเป็นลูกผู้ชาย

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า คนที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้าของเธอนั้นจะเป็นชายวัยกลางคนที่ดูอ่อนโยน และสง่างามจนน่าประหลาดใจ เมื่อมองแบบผิวเผิน เขาดูเหมือนเป็นคนที่มีการศึกษาสูงเลยทีเดียว

เมื่อเธอกำลังประเมินรูปร่างลักษณะของเขา ผู้ชายคนนั้นก็กำลังประเมินเธออยู่เช่นเดียวกัน

แววตาของผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ ซึ่งต่างจากความประหลาดใจ และความอยากรู้อยากเห็นของเธอ!

เกรกอรีสังเกตเห็นสีหน้าของเขา และสัมผัสได้ถึงความพึงพอใจในส่วนลึกของแววตาของเขา

ในเวลานี้สติของยูเลียนาได้กลับมาครบถ้วนแล้ว

เธอเอ่ยคำทักทาย "สวัสดีค่ะ คุณฟลินเดอร์" เธอพูดด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ

ผู้ชายคนนั้นยังคงไร้การตอบสนอง

สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธอราวกับว่าเขายังตกตะลึงไม่หาย เขาไม่ได้ตอบรับคำทักทายของเธอ แม้แต่ตอนที่เธอกำลังทักทายเขาอยู่

ยูเลียนารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เธอจึงหันหน้าไปมองเกอรกอรี แต่เธอกลับเห็นว่าเขาแค่ส่งสายตาเป็นกำลังใจให้เธอเท่านั้น

เธอหันหน้ากลับมาอีกครั้งและตะโกนเรียก “คุณฟลินเดอร์คะ?”

ในที่สุด ชิม่อน ฟลินเดอร์ ก็ตอบสนองคำถามของเธอ

ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ตัวว่าตัวเขาเองกำลังเสียมารยาทอยู่ เขารีบเปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมเสียมารยาท คุณผู้หญิงคนนี้คือ…”

เขาเหลือบมองไปทางเกรกอรี