ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 832

เมื่อเห็นแบบนี้แอนเดรียก็ยิ้มออกมาอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก

“มันได้รับการพิสูจน์แล้วหนิคะว่า เป็นคนอื่นที่วางยาพิษในซุปนั่น คุณจะดื่มมันเข้าไปไหม? เห็น ๆ กันอยู่ว่ามีคนวางแผนที่จะทำร้ายคุณ แต่ทำไมนายน้อยถึงคิดว่าเป็นคุณที่วางยาพิษเพื่อทำร้ายยูเลียนา?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ วิกกี้ก็ถูหน้าผากของเธอเองราวกับว่าเธอกำลังปวดหัวอยู่

เธอพูดอย่างใจเย็นว่า “บางที… เขาอาจจะกำลังสับสน และไม่แม้แต่จะเชื่อในหลักฐานที่วางอยู่ต่อหน้าของเขาเลยด้วยซ้ำ เขาเลือกที่จะเชื่อคำพูดของยูเลียนาแทน แล้วฉันจะไปทำอะไรได้?

เธอพูดพลางถอนหายใจออกมา

“ฉันไม่ควรจะไปคาดหวังอะไรกับเขาตั้งแต่แรกแล้วใช่ไหม? จากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ฉันตกลงไปในน้ำ ฉันควรจะรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันไม่ได้สำคัญอะไรเลย เขาแค่เกลียดฉัน และเขาจะมีความสุขมากเวลาที่ได้เห็นฉันเดือดร้อน”

“แล้วความจริงที่ว่ามันจะไปสำคัญได้ยังไง? เพราะสำหรับเขา การได้ทำให้ฉันเจ็บปวดคือสิ่งสำคัญที่สุดแล้ว”

พอพูดจบเธอก็ยิ้มออกมาด้วยความเศร้าสร้อย

“ฉันไม่อยากจะยึดติดกับเขาอีกต่อไปแล้ว แอนเดรียถ้าฉันไปจากที่นี่แล้ว ดูแลตัวเองให้ดีนะ ยูเลียนาเกลียดฉัน และเธอก็อยู่เคียงข้างฉันมานานมาก ดังนั้นเธออาจจะหาเรื่องเธอตอนที่ฉันไม่อยู่ และถ้ามันไม่ไหวที่จะทนจริง ๆ ก็ลาออกแล้วหางานอื่นทำนะ โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่าที่เธอคิด ดังนั้นจึงไม่มีที่ไหนที่เธอไม่สามารถไปได้หรอกนะ”

เห็นได้จากแววตาของแอนเดรียว่าตอนนี้เธอรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก

“คุณโทมัสคะ...”

วิกกี้โบกมือ “ไม่ต้องพูดอะไรต่อแล้ว ฉันตัดสินใจดีแล้ว”

แอนเดรียยังคงอดไม่ได้ที่จะถามต่อว่า “แล้วคุณมีเพลนจะไปที่ไหนเหรอคะ?”

วิกกี้คิดเกี่ยวกับคำถามของเธอ ก่อนจะพูดว่า “มีคนต้องการจะทำร้ายฉันข้างนอกนั้น ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่ปลอดภัยถ้าจะไปที่อื่น ฉันจึงคิดว่าจะกลับไปที่บ้านเกิดของฉันสักพัก แม้ว่าเจ้าของบ้านคนเก่าอย่างเกลนจะตายไปแล้ว แต่บ้านก็ยังคงอยู่ที่นั่น ฉันเชื่อว่าคงไม่มีใครว่าอะไรหรอก ถ้าฉันจะอยู่ที่นั่นสักพัก”

แอนเดรียพยักหน้ารับ

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ระวังตัวไว้ด้วยนะคะ”

วิกกี้พยักหน้า "ฉันรู้น่า"

ทั้งสองคนคุยกันอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่แอนเดรียจะไปเก็บข้าวของให้วิกกี้อย่างไม่เต็มใจ

สี่โมงเย็น

วิกกี้นั่งอยู่ในรถที่กำลังมุ่งหน้าออกจากประตูคฤหาสน์คนเดียว

แน่นอนว่าด้วยสภาพร่างกายที่บาดเจ็บของเธอ จึงทำให้เธอไม่สามารถเดินออกไปเองได้

ดังนั้นเกรกอรีที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่มีจิตใจดีจึงได้จัดเตรียมรถมาไว้ให้กับเธอ แน่นอนว่ารถคันนี้ไม่ได้หรูหราสักเท่าไหร่ เป็นเพียงแค่รถออดี้ธรรมดา ๆ เท่านั้น

และคนขับรถก็ไม่ใช่คนขับรถคนเดิม ไม่ใช่ฮาโรลด์ หรือคนอื่น ๆ ที่มีความสามารถที่อยู่รอบตัวเขา

คน ๆ นี้เป็นแค่คนขับรถธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

รถค่อย ๆ แล่นออกจากประตูคฤหาสน์อย่างช้า ๆ ที่ด้านหลังของเธอ ยูเลียนากำลังยืนยิ้มอย่างคนมีชัย

ส่วนเกรกอรี แววตาของเขามีแต่ความมืดมน เขาจ้องมองไปยังทิศทางที่รถกำลังจะออกไป และยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานพอสมควร

ภายในรถ

วิกกี้อยู่ในอารมณ์ที่สงบ

ซึ่งคราวนี้เธอกับเกรกอรีได้แอบตกลงแผนการในครั้งนี้เอาไว้แล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเลยแม้แต่น้อย

เธอต้องการให้ทุกคนเข้าใจว่าหลังจากที่เธอไปแล้ว เธอจะไม่มีวันกลับมาที่นี่อีก ดังนั้นเมื่อเธอกำลังจะจากไป เธอจึงได้ขอให้แอนเดรียช่วยจัดเตรียมข้าวของให้ และวิกกี้ก็ไม่ได้ห้ามเธอ เมื่อเห็นว่าแอนเดรียกำลังเก็บข้าวของที่เธอใช้เป็นประจำมาด้วย

จากเหตุการณ์วางยาพิษที่เกิดขึ้น เธอรู้ได้ทันทีเลยว่าต้องมีคนของอีกฝ่ายแฝงตัวเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์แห่งนี้อย่างแน่นอน

ดังนั้น ยิ่งการแสดงของพวกเขาสมจริงมากเท่าไร อีกฝ่ายก็จะยิ่งเชื่อว่าเธอเหลือตัวคนเดียวแล้วมากเท่านั้น

และพวกเขาก็จะได้เริ่มแผนการชั่วร้ายของพวกเขาเสียที

เดิมทีวิกกี้ต้องการแสดงเป็นคู่รักที่กำลังกลับมาคืนดีกันกับเกรกอรี และพากันไปสวีทที่งานเทศกาลโคมไฟวันวาเลนไทน์จีน

แต่บังเอิญว่าความคิดนี้ก็ดันไปใกล้เคียงกับความคิดของเกรกอรีเช่นกัน

แต่เมื่อเธอเจอเกรกอรี และเขาผลักเธอให้กลับเข้าไปในห้อง ความคิดของเธอก็เปลี่ยนไปในทันใด