ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 853

ทันใดนั้น ประตูห้องของวิกกี้ก็ถูกเปิดออกจากด้านนอก

เธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมาหาเธอในเวลานี้

ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำในตอนที่เธออาบน้ำ

เนื่องจากว่าเธอเป็นคนเดียวที่อยู่ในห้องของเธอ และโดยปกติ ถ้าหากว่าแอนเดรียต้องการที่จะเข้ามา เธอก็จะเคาะประตูก่อนในทุก ๆ ครั้ง แล้วใครกันที่กำลังบุกเข้ามาในห้องของเธอ?

ดังนั้นวิกกี้จึงระมัดระวังตัวและหลับตาลง

เธอตระหนักได้ว่าต้องมีคนบุกเข้ามาอย่างแน่นอน

การได้ยินของเธอนั้นเฉียบแหลมมาก ทันทีที่ประตูเปิดออก และเท้าของอีกฝ่ายก้าวเข้ามาในห้อง เธอก็ตื่นขึ้นในทันที

เมื่อเธอลืมตาขึ้นในวินาทีต่อมา เธอก็ได้เห็นเกรกอรี

"นาย!"

วิกกี้ตะโกนร้องออกมา จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของชายผู้นั้นที่ดูตกใจมากเช่นกัน

“ออกไปก่อน!"

เขารีบพูดกับหมอที่เดินตามหลังเขามา

หมอยังไม่ได้ก้าวเข้าไปในห้อง และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้อง อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็นใบหน้าของเกรกอรีพร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น หมอก็ครุ่นคิดเล็กน้อยและเข้าใจสถานการณ์ได้ทันที

หมอถอยหลังไปสองสามก้าว จากนั้นเกรกอรีก็เข้ามาในห้อง และปิดประตูตามหลังเขา

วิกกี้กำลังจะเป็นบ้า

ห้องน้ำของเธออยู่ตรงกับทางเข้าห้อง ดังนั้นเขาจะสามารถมองเห็นเธอได้อย่างชัดเจนถ้าหากว่าเขาเดินเข้ามาอีกหน่อย

เธอมองไปยังชายที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ ด้วยใบหน้าที่ไม่ต้อนรับของเธอและตะโกนว่า "นายเข้ามาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!”

จู่ ๆ เกรกอรีก็เดินไปยังทางเข้าห้องน้ำ จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปแล้วปิดประตูห้องน้ำให้เธอ

วิกกี้ตกตะลึงในทันที

นี่เธอเข้าใจเขาผิดเหรอ?

เธอเสียการทรงตัวเล็กน้อย ต่อมาเธอก็ได้ยินเสียงของชายผู้นั้นหัวเราะเยาะจากอีกด้านของประตู

“เธอไม่คิดว่าเธอควรจะปิดประตู ในขณะที่เธอกำลังนอนแช่อ่างอาบน้ำในเวลากลางวันแสก ๆ เช่นนี้หรือยังไง? ดูเหมือนว่าเธอจะกล้าหาญดีนะ”

น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความโกรธเคืองเล็กน้อย

ถ้าหากมีใครได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ผู้คนอาจจะคิดว่าเขากำลังกล่าวโทษวิกกี้อยู่ แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเพียงแค่ไม่พอใจ เพราะถ้าเขารู้ไม่ทันเวลาก่อนที่หมอจะเดินเข้ามา หมอคนนั้นก็คงจะเห็นฉากนั้นไปแล้ว!

หึ...ถึงแม้ว่าหมอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม

ในยุคนี้ ใครจะไปรู้ว่าหมอชอบผู้ชายหรือผู้หญิง

ชายคนนั้นครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ ในขณะที่วิกกี้กำลังโกรธจัด

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว และสาปแช่งเขาด้วยความโกรธ

“นายยังมีหน้ามาตำหนิฉันอยู่อีกเหรอ? นี่มันห้องของฉัน! ฉันจะปิดประตูหรือไม่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย? ใครอนุญาตให้นายเข้ามาที่นี่? ก่อนเข้าห้องคนอื่นนายควรจะมีมารยาทไม่ใช่เหรอ?”

เธอระบายความโกรธของเธออย่างต่อเนื่อง

ใบหน้าของเกรกอรีเศร้าลงเล็กน้อย แต่ในท้ายที่สุด เขาก็ยังแข็งแกร่งพอที่จะทนได้ และไม่รบกวนเธอ

เขาทำได้แค่เพียงบ่นพึมพำด้วยเสียงต่ำ “ฉันอุตส่าห์หวังดี”

แม้ว่าเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่วิกกี้ก็มีหูที่วิเศษ

เมื่อเธอได้ยินเช่นนั้นเธอก็รู้สึกโกรธ

“นายมีจิตสำนึกบ้างไหม? ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรนายก็ควรที่จะเคาะประตูก่อนที่นายจะเข้าห้องของคนอื่นอยู่เสมอ และไม่มีเหตุผลที่นายจะไม่เคาะประตู แต่นายกลับมาโทษฉันที่ไม่ยอมปิดประตูห้องน้ำอย่างนั้นเหรอ?!"

เธอต่อว่าเขา ในขณะที่เธอลื่นล้ม

“ว้าย!”

เสียงตะโกนร้องดังขึ้นอีกครั้ง